Materiały liturgiczne - 6. Niedziela Postu

Hasło tygodnia: Musi być wywyższony Syn Człowieczy, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. J 3,14.15

Psalm tygodnia: Ps 69,2-4.8-10.21b.22.30

2. Wybaw mnie, Boże,
Bo wody grożą duszy mojej!

3. Ugrzązłem w głębokim błocie i nie mam oparcia dla nóg,
Dostałem się w głębokie wody, a nurt zalewa mnie.

4. Zmęczyłem się wołając, wyschło gardło moje;
Zamroczyły się oczy moje od czekania na Boga mego.

8. Bo to dla ciebie znoszę hańbę,
Wstyd okrywa oblicze moje.

9. Stałem się obcy braciom moim
I nieznany synom matki mojej,

10. Bo gorliwość o dom twój pożera mnie,
A zniewagi urągających tobie spadły na mnie.

21b. Oczekiwałem współczucia, ale nadaremnie,
I pocieszycieli, lecz ich nie znalazłem.

22. Dodali żółci do pokarmu mego,
A w pragnieniu moim napoili mnie octem.

30. Ja zaś jestem nędzny i zbolały;
Niech zbawienie twoje podniesie mnie, Boże!
 

Graduale: Pan wybawił pomazańca swego (...). Chlubimy się imieniem Pana, Boga naszego. Amen. Ps 20, 7a.8b
 

Pieśni tygodnia:  Wejdź już do nas (166)

                                Wzgardzony i opuszczony (168)

Teksty liturgiczne:

Kazanie: Iz 50,4-9
4.Wszechmogący Pan dał mi język ludzi uczonych, abym umiał spracowanemu odpowiedzieć miłym słowem, każdego ranka budzi moje ucho, abym słuchał jak ci, którzy się uczą. 5.Wszechmogący Pan otworzył moje ucho, a ja się nie sprzeciwiłem ani się nie cofnąłem. 6.Mój grzbiet nadstawiałem tym, którzy biją, a moje policzki tym, którzy mi wyrywają brodę; mojej twarzy nie zasłaniałem przed obelgami i pluciem. 7.Lecz Wszechmogący Pan pomaga mi, dlatego nie zostałem zhańbiony, dlatego uczyniłem moją twarz twardą jak krzemień; wiedziałem bowiem, że nie będę zawstydzony. 8.Bliski jest Ten, który mi przyzna słuszność, więc kto ośmieli się spierać się ze mną? Stańmy razem do rozprawy! Kto chce się ze mną prawować, niech się zbliży do mnie! 9.Oto Wszechmocny Pan pomaga mi, kto mnie potępi? Zaprawdę, wszyscy oni zwiotczeją jak suknia, mól ich stoczy.
 
Lekcja: Flp 2,5-11
5.Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, 6.który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, 7.lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, 8.uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci i to do śmierci krzyżowej. 9.Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, 10.aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią 11.i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.
 

Ewangelia: J 12,12-19
12.Nazajutrz liczna rzesza, która przybyła na święto, usłyszawszy, że Jezus idzie do Jerozolimy, 13.nabrała gałązek palmowych i wyszła na jego spotkanie, i wołała: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim, król Izraela! 14.A Jezus znalazłszy oślę, wsiadł na nie, jak napisano: 15.Nie bój się, córko syjońska! Oto król twój przychodzi, siedząc na źrebięciu oślicy. 16.Tego początkowo nie zrozumieli uczniowie jego, lecz gdy Jezus został uwielbiony, wtedy przypomnieli sobie, że to było o nim napisane i że to uczynili dla niego. 17.Świadczyła więc o nim rzesza, która z nim była, gdy Łazarza wywołał z grobu i wzbudził z martwych. 18.Dlatego lud wyszedł na jego spotkanie, ponieważ usłyszeli, że On dokonał tego cudu. 19.Tedy mówili faryzeusze między sobą: Widzicie, że nic nie wskóracie, oto cały świat poszedł za nim.