Rok kościelny w życiu ewangelika - luty 2006

Hasło miesiąca:
Ci, którzy miłują Pana, są jak słońce, gdy wschodzi w swojej mocy. Sdz 5,31
 
2 II (czwartek) - Dzień Ofiarowania Pana Jezusa – Oczyszczenie Marii Panny [ŚE 84]
Tą uroczystością w Polsce wg starej tradycji kończy się definitywnie czas Bożego Narodzenia. Od następnego dnia gasną wszystkie światła choinkowe, z kościołów i domów wynosi się choinki i wszelkie ozdoby świąteczne. Święto to zgodnie z opisem biblijnym przypada 40 dnia po narodzeniu Pana Jezusa. Zaczęto je obchodzić już w IV wieku w Jerozolimie.
Liturgia chrześcijańska uwzględnia przede wszystkim pierwsze przyjście Mesjasza do świątyni jerozolimskiej. Ze względu na słowa Symeona z dzisiejszej Ewangelii, który nazywa Chrystusa „Światłością, która oświeci pogan” (Łk 2,32), Kościół katolicki od dawien dawna poświęca w ten dzień świece zwane „gromnicami” (przeciw gromowi). Kościół luterański odrzucił poświęcenie gromnic, jednak zachował ze względu na biblijny charakter ten dzień jako jedno z trzech świat maryjnych (2 II, 25 III, 2 VII).
Pieśni: 37; 242; 63; 47; 41. 
 
5 II - Ostatnia Niedziela po Epifanii [ŚE 23]
Niedziela ta kończy okres epifanijny i jest obchodzona każdego roku, niezależnie od tego ile jest niedziel po Epifanii. Kościół nasz na tę niedzielę przeniósł Święto Przemienienia Pańskiego (6 VIII), które nie zawsze jest obchodzone 6 sierpnia. Dzisiejszy tekst kazalny (Obj 1,9-18) w widzeniu św. Jana Apostoła „w dzień Pański”, a więc w niedzielę, przenosi nas na wyspę Patmos, gdzie nie tylko możemy oglądać przemienionego i uwielbionego Pana, ale usłyszeć także Jego głos, który skierowany jest do siedmiu małych, diasporalnych zborów – Kościołów Azji Mniejszej, dla których Apostoł przynosi od Pana zarówno pociechę, jak i napomnienie. Pocieszającym jest dla nas Chrystus Pan jako Pantokrator, odziany we wspaniałą szatę oraz Jego słowa skierowane wprawdzie do Jana, ale mogące i nas dotyczyć. Równiez i my jesteśmy tak często przerażeni, wstrząśnięci i pozbawieni wszelkiej nadziei: „Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.” Jan jako wierny sługa swego Pana „z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świad-czenia o Jezusie” musiał wprawdzie cierpieć zesłany na wyspę Patmos, ale wytrwał przy Panu do końca i mógł zobaczyć to, co nikt nie widział, mógł zobaczyć przyszłość Kościoła, który nie musi się aż po dzień dzisiejszy niczego lękać i być pewnym ostatecznego zwycięstwa.
Pieśni: 107; 799; 603; 599; 596.
 
12 II - Niedziela Trzecia Przed Postem – SEPTUAGESIMAE [ŚE 26]
Treścią tej niedzieli jest – nagroda i łaska. Tak możnaby ją zatytułować. Teksty biblijne tej niedzieli przypominają nam to, co Reformacja uznała za jedno ze swoich pryncypiów – „Sola gratia” – „Tylko łaska.” To także wyrażone jest w pieśni tygodnia, którą współpracownik Reformatora, bp Paweł Speratus w roku 1523 wyraził w słowach pieśni, która jest „pieśnią tygodnia” – „Bóg dał zbawienie w łaski czas z ogromnej swej miłości.” [ŚE 630]. Dziś prorok powiada, że naszą chlubą nie powinny być nasze uczynki, nasza mądrość, nasza moc i siła, lecz to, że znamy Pana, który „czyni miłosierdzie, prawo i sprawiedliwość.” Jeżeli mamy się z czego chlubić to tylko z tego, że przez chrzest święty i wiarę w Jezusa Chrystusa staliśmy się dziećmi Bożymi i jako tacy przyodziani zostaliśmy w szatę sprawiedliwości. Dlatego bp Jan Olearius (1671) mógł radośnie śpiewać: „Ta krew to strojna szata ma; Twa świętość i zasługa Twa przed Bogiem jest poręką mi i nieba mi otwiera drzwi.” [ŚE 145/2]
Pieśni: 631; 630; 634; 645; 297; (291 po nab. kom.)

19 II - Niedziela Druga Przed Postem – SEXAGESIAME [ŚE 25]
„Czworaka rola” – to hasło dzisiejszej niedzieli. Mówi ona o ziarnie Słowa Bożego, którego w czworaki sposób pada na czworaką rolę. Dzisiejszy tekst kazalny mówi jednak nie tyle o samym Słowie Bożym, lecz o trudzie i znoju tego, który sieje ziarno Słowa Bożego w różnych okolicznościach i warunkach. Choć Apostoł Paweł mówi o sobie, o trudzie swej pracy, to jednak mówi tak jakby to tyczyło kogoś innego, bo nie chce swoją osobę stawiać w centrum zwiastowania, lecz przeciwnie. On chce, abyśmy raczej spojrzeli na Chrystusa, który powinien stać w centrum chrześcijańskiego zwiastowania. Ośrodkiem, bowiem Ewangelii też jest wyłącznie Chrystus Pan. Dlatego On nie może być przez następców apostołów w jakikolwiek sposób „zaciemniany”. Ile pomocy i pociechy w cierpieniach znaleźli ci, którzy patrzeli na krzyż, na Jezusa ukrzyżowanego i cierpiącego. Tylko spojrzenie na Niego może i nas umocnić, pocieszyć i podnieść w naszych słabościach i cierpieniach!

 
„PAN jest mocą Swojego ludu, pieśnią moją jest PAN. 
Moja tarcza i moja moc, On jest mym Bogiem, nie jestem sam. 
W nim moja siła, nie jestem sam.”
[„El Senyor..”: mel. i opr. Jacques Bertier, Taize 1988 (Exultate)]

Pieśni: 378; 670; 671; 679; 297; (291 po nab. kom.) 
 
24 II (piątek) - Dzień Apostoła Macieja [ŚE 83]
Dziś Kościół dziękuje Panu Kościoła Jezusowi Chrystusowi za apostoła Macieja. Maciej dołączył do grona apostolskiego już po wniebowstąpieniu Pana Jezusa, gdy apostołowie postanowili wybrać na miejsce Judasza Iszkarioty dwunastego apostoła. Było dwóch kandydatów: Maciej i Józef zwany Barsabą, którego nazywano także Justem. Wybory poprzedziła modlitwa, a potem dokonano drogą losowania wyboru. Los padł na Macieja. 
Pieśni: 244; 751; 541; 290


26 II - Niedziela Przedpostna – Estomihi [ŚE 26]
Słowami pieśni tygodnia: „Za Jezusem podążajmy” [ŚE 774] rozpoczynamy tydzień, w którym Jezus wraz ze Swoimi uczniami idzie do Jerozolimy, aby tam cierpieć i oddać życie Swoje na okup za wielu, także i za nas. Tu Pan objawił Swoją wielką miłość do całego świata, o której apostoł św. Paweł tak pięknie i głęboko pisze w hymnie na cześć miłości w 1. Kor 13. Na kilka dni przed rozpoczęciem czasu pasyjnego – wielkiego postu, prorok Amos mówi do nas o Bogu, który złożył największą ofiarę, bo ofiarę Swojego jedynego i umiłowanego Syna, że w zamian za to nie żąda od nas żadnych ofiar oprócz tego: „Niech raczej prawo tryska jak woda, a sprawiedliwość jak potok niewysychający!”
Pieśni: 774; 769; 805; 824; 297; (291 po nab. kom.)