Kazanie Biskupa Kościoła

Niedziela Przedpostna Estomihi

 
Pożegnanie ks. Franciszka Czudka – powitanie ks. Bogusława Juroszka

 

„Stańmy po stronie Boga i Jego Słowa”

 

7. (…) Bądź mocny i bardzo mężny, aby ściśle czynić wszystko według zakonu, jak ci Mojżesz, mój sługa, nakazał. Nie odstępuj od niego ani w prawo, ani w lewo, aby cię się wiodło wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz. 9. Czy nie przykazałem ci: Bądź mocny i mężny? Nie bój się i nie lękaj się, bo Pan, Bóg twój, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz".

Joz 1, 7.9 

 

 
Modlitwa:

Panie nasz i Boże. Dziękujemy za Twoją obietnicę, iż Ty jesteś z nami na każdej drodze naszego życia. Jesteśmy wdzięczni, że w tym szczególnym dniu pożegnania ks. Franciszka Czudka i przywitania ks. Bogusława Juroszka możemy gromadzić się tutaj wspólnie w Twoim Imieniu. Prosimy Cię, abyś złożył błogosławieństwo na słuchaniu i rozważaniu Twojego Słowa. Amen.
 

Drodzy Bracia w Urzędzie,
 

Przedstawiciele władz samorządowych,
 

Umiłowany zborze, siostry i bracia w Jezusie Chrystusie!

Nasze życie często przeplata się z jednej strony nostalgią, a z drugiej z radością. Owe stany ducha przenikają się wzajemnie i łączą z przeżywaniem codziennej rzeczywistości. Dzisiejszemu dniu również towarzyszy nam z jednej strony swoista nostalgia, rozżalenie, z drugiej natomiast wdzięczność oraz radość. Ponieważ gromadząc się na dzisiejszym nabożeństwie pragniemy podziękować ks. Franciszkowi Czudkowi za długoletnią służbę, i jednocześnie przywitać nowego proboszcza administratora ks. Bogusława Juroszka.

 

Drodzy Bracia w urzędzie! Wraz z nowym rokiem nastąpiły w waszym życiu zmiany. Rozpoczął się dla was kolejny etap służby, jako emerytowanego duchownego oraz proboszcza administratora. Wydarzenia te skłaniają do spojrzenia wstecz oraz wymuszają pewną refleksję nad tym wszystkim, co miało miejsce w waszym dotychczasowym życiu, a przede wszystkim w służbie, w której zostaliście postawieni. Rozpocznę od pożegnania waszego wieloletniego duszpasterza.

 
Z pewnością rodzi to w was, drogi zborze mikołajski rzewne, wspomnienia wspólnej drogi przebytej wraz z waszym duchownym. Oto za wami trudy tworzenia nowych struktur działalności parafialnej. Wspominamy najpierw budowę Domu Gościnnego, później budowę Domów Opieki „Arka” w Mikołajkach i „Betezda” w Ukcie. Miejsca, w których człowiek w atmosferze godności może pokonywać trudy choroby, niesprawności, przeżywać jesień swojego życia, a także przezwyciężać własne uzależnienia. Wszystkie obiekty, które znajdują się tutaj wokół plebanii – Dom Opieki, Dom Gościnny, Muzeum Reformacji tworzyliście wspólnym wysiłkiem wraz ze swoim dotychczasowym duszpasterzem i jego rodziną. W waszej pamięci pozostaną wspólne rozmowy, wspólne chwile spędzone z ks. Franciszkiem oraz jego małżonką Janiną. Za to wszystko drogi księże Franciszku co uczyniłeś wraz z współmałżonką w tym miejscu, za włożony trud, wysiłek, za całą Twoją pracę wyrażamy słowa wdzięczności oraz uwielbienia Bogu Wszechmogącemu. Dziękujemy za Jego błogosławieństwo, prowadzenie, i zdrowie, którymi was obdarza i ufamy, że nadal obdarzać będzie.

 

Spójrzmy teraz na dotychczasową służbę w Kościele, do której stanął Ksiądz 15 lipca 1990 r. z dniem ordynacji, która miała miejsce w Sorkwitach. Wtedy Konsystorz skierował Księdza na wikariat do PEA w Mikołajkach, gdzie od 1993 r. pełnił Ksiądz służbę proboszcza administratora, a od 24 września 1995 do 31 grudnia 2007 r. urząd Proboszcza. Zanim zostałeś drogi barcie w służbie ordynowany przez bpa Janusza Narzyńskiego kilka lat pracowałeś w Parafii Świętej Trójcy w Warszawie, gdzie zaskarbiłeś sobie serce oraz życzliwość parafian. Będąc szczególnie uzdolniony oraz posiadając niekwestionowany dar organizacji, wszędzie tam gdzie zostałeś drogi Księże postawiony, pozostawiłeś trwałe ślady wyremontowanych budynków. Wspomnę tutaj o Węgrowie, gdzie dzięki księdza działaniom powstał nowy budynek służący dziś jako Plebania.

 

Życie przynosi stale nowe wyzwania. Trudno oceniać, czy są łatwiejsze czy trudniejsze od tego co było. Wszyscy przed nimi stajemy. Cieszę się jednak, że możemy z nadzieją wybiegać w przyszłość. Dzieło, które wykonywałeś, znajduje teraz w osobie ks. Bogusława Juroszka twojego kontynuatora. Parafia mikołajska nie jest mu obca. Już przed 10 laty ks. Juroszek odbywał w tutejszym Domu Opieki trzytygodniową praktykę diakonijną, gdzie po raz pierwszy miał możliwość zapoznania się ze specyfiką tego ośrodka. Z pewnością nabyte wówczas doświadczenia teraz pozwolą Księdzu łatwiej zorientować się funkcjonowaniu tej Parafii.

 

Ks. Bogusław Juroszek wraz z dniem ordynacji 2 marca 2003 r. w Cieszynie został skierowany na wikariat do Parafii Ewangelickiej w Cieszynie. Pełnił tam służbę do 31 grudnia ubiegłego roku. Jego współmałżonka pani Edyta pracowała w Ewangelickim Domu Opieki „Emaus” w Dzięgielowie jako pracownik socjalny. To również przyniesie owoce oraz korzyści jej pracy tutaj w Mikołajkach i Ukcie.

 

Dziękuję za zaproszenie na tę uroczystość i możliwość wygłoszenia okolicznościowego kazania, który oprałem na starotestamentowej historii. Słowa tekstu biblijnego, który wybrałem na dzisiejsze nabożeństwo pochodzą z księgi Jozuego, w której zastajemy Naród Izraelski po długiej wędrówce do ziemi obiecanej, kiedy Pan Bóg zatrzymuje ten wielki marsz, przed rzeką Jordan. I oto Lud widzi już tę ziemię po drugiej stronie rzeki, którą ma posiąść. Z całą pewnością towarzyszy Izraelitom z jednej strony nadzieja i radość. W końcu koniec tułaczki, koniec trwającej 40 lat wędrówki. Ale z drugiej strony kołacze się w ich sercach pytanie: jak tam będzie? Co zastaniemy? Czy nam się uda? Czy warto ryzykować? I z takimi dylematami zatrzymuje się ten Naród nad Jordanem.

 

Do tych wątpliwości oraz pytań wkracza sam Bóg, który zatrzymuje ten marsz, wzywa Jozuego i wypowiada te niezwykłe słowa, które przed chwilą przytoczyłem: Nie bój się i nie lękaj się, bo Ja Pan, i Bóg twój, będę z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz. Będę cię prowadził, będę ci błogosławił, będę się tobą opiekował. Stawiam tylko jeden warunek, abyś stanął po stronie dobra. Abyś żył według Mojego Słowa, prawowiernie i szczerze wykonywał Moje nakazy w swoim życiu, a wówczas możesz być pewny, iż będę z tobą, dokądkolwiek pójdziesz. Moje błogosławieństwo będzie spoczywać na tobie. W tych Słowach daje Bóg Jozuemu jasno do zrozumienia, aby wszelkie troski, wątpliwości, pytania w obliczu nowej rzeczywistości złożył na Jego ręce. Jednocześnie zachęca oraz motywuje, aby z odwagą, i męstwem stanął do służby. Wymaga od niego oraz Narodu tylko jednego - posłuszeństwa wobec Bożego Słowa.

 

Siostry i bracia! Historia Narodu Izraelskiego ukazuje nam bezwarunkową prawdę. Otóż kiedy lud realizował swoją historię w posłuszeństwie Bożemu Słowu, wówczas doświadczał Bożego błogosławieństwa, pokoju oraz szczególnej bliskości Opatrzności Bożej. Jednakże kiedy Izraelici z premedytacją odwracali się od Boga i Jego Słowa wtedy ich życie naznaczone było lękiem, troską, odrzuceniem, a niejednokrotnie także i klęską. Zarówno w posłudze duszpasterskiej jak i w życiu każdego wierzącego człowieka Słowo Boże determinuje naszą egzystencję. Przyjmowana postawa wobec Boga decyduje o naszym szczęściu lub życiowej klęsce.

 

Jestem głęboko przekonany, iż każdy z nas doświadcza prowadzenia Bożego w mocy Jego Słowa. Kiedy bowiem stajemy po stronie dobra, kiedy powierzamy nasze życie wraz ze wszystkimi jego trudnościami Bogu Wszechmogącemu, wówczas słyszymy słowa skierowane niegdyś do Jozuego: Nie bój się i nie lękaj się, bo Pan, Bóg twój, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz.

 

Powyższe słowa są słowami obietnicy Błogosławieństwa Bożego oraz wsparcia na każdej drodze, i w każdej służbie. Pragniemy zatem dziś prosić Boga o Błogosławieństwo dla ciebie ks. Franciszku i Twojej rodziny. Żywimy nadzieję, iż pomimo odejścia na emeryturę w miarę sił oraz stanu zdrowia dalej będziesz sprawował służbę sługi Słowa Bożego. Jeszcze raz z całego serca dziękuję za dotychczasowe świadectwo służby, za Księdza zaangażowanie w sprawy lokalnej społeczności, szeroką działalność w Mikołajkach i Ukcie dla dobra wszystkich ich mieszkańców.

 

Również Tobie Księże Bogusławie jako nowemu duszpasterzowi mikołajskiej parafii składam życzenia Bożego wsparcia oraz Jego błogosławieństwa. Zachęcam jednocześnie do kontynuowania dzieła współpracy z innymi, nie tylko w parafii, ale także w regionie dla wspólnego dobra i na Bożą chwałę.

 

Siostry i bracia w Jezusie Chrystusie! Wszyscy zostaliśmy zachęcani przez fragment z Księgi Jozuego, aby stanąć po stronie dobra, po stronie Bożego Słowa, aby realizować swoje powołanie w posłuszeństwie. Jak niegdyś Bóg złożył obietnicę Jozuemu, tak z nami zawarł przymierze w osobie Jezusa Chrystusa, aby w Jego Imieniu składać żywe świadectwo swej wiary i dostępować przez Niego Bożego Błogosławieństwa.

 

Apostoł Narodów święty Paweł w Liście do Galatów zachęca: A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia (Gal 6, 9). Pragniemy dziś chwalić Boga za Jego obfite dobrodziejstwa jakie wyświadcza wszystkim tym, którzy stają po stronie dobra. Chcemy to czynić słowami Psalmu 145: Wywyższać Cię będę, Boże mój, Królu, I błogosławić imieniu twemu na wieki. Co dzień błogosławić ci będę, I wysławiać imię twoje na wieki. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, A wielkość jego jest niezgłębiona. (Ps 145,1-3).
 

03.02.2007 r., Mikołajki