Kto jest kim w Diecezji Katowickiej
Ks. Jan Badura urodził się w 1950 roku. Pracę duszpasterską rozpoczynał w 1977 r. parafii w Wiśle. Od roku 1981 jest związany z parafią w Pszczynie, gdzie w 1983 r. został wybrany proboszczem. Od 1998 r. jest prezesem Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa. W 2006 r. został wybrany duchownym radcą konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.
Ks. Alfred Bieta urodził się w 1941 r. w Bielsku-Białej. W l. 1961-65 studiował na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, w 1965 r. był ordynowany na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. W l. 1965-67 pracował w Zabrzu jako wikariusz diecezji katowickiej i diecezjalny duszpasterz młodzieżowy. W 1967 roku wyjechał do Anglii. W l. 1967-72 był wikariuszem ks. bp. Władysława Fierli, w l. 1972-77 duszpasterzem polskich ewangelików reformowanych, w l. 1977-97 był administratorem, a potem proboszczem-administratorem parafii w Cambridge wraz z filiałami High Wycombe, Horsham i Reading. W tym okresie był też opiekunem duchowym Zrzeszenia Ewangelików Polaków w Wielkiej Brytanii. Po 32 latach pracy na Obczyźnie, w 1998 r. wrócił do kraju zostając proboszczem-administratorem parafii w Świętochłowicach i Wirku. W Anglii publikował w "Dzienniku Polskim" i "Gazecie Niedzielnej", jest autorem rozdziału o polskim uchodźstwie ewangelickim w książce Mobilizacja uchodźstwa do walki politycznej 1945-1990 (Londyn 1995), wydanej przez Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie. Obecnie publikuje w polskiej prasie ewangelickiej oraz w Encyklopedii polskiej emigracji i Polonii.
Dr Krystyna Bliwert urodziła się w 1934 r. w Mysłowicach. Ukończyła w 1958 r. studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym podjęła pracę w laboratorium kopalni Mysłowice, a w 1961 r. została kierownikiem laboratorium kopalni Wieczorek. W 1973 r. podjęła pracę w Zakładzie Chemii Żywności i Żywienia na tworzonym Wydziale Farmaceutycznym Śląskiej Akademii Medycznej. Zajmowała się bromatologią (nauką o środkach spożywczych) i dietetyką. Była promotorem 16 prac magisterskich, autorem i współautorem 26 publikacji. W 1980 r. uzyskała tytuł doktora nauk przyrodniczych. W 1993 r. została powołana na stanowisko dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Mysłowicach, gdzie pracowała do przejścia na emeryturę w 1996 r. Przez 3 kadencje była ławnikiem sądu ds. cywilnych i rodzinnych, przez 2 kadencje radnym miasta Mysłowice. Obecnie prowadzi wykłady na uniwersytecie III wieku. Jest członkiem parafii ewangelicko-augsburskiej w Mysłowicach i delegatem na synod diecezjalny Kościoła.
Mirosław Bliwert (1927-2007) należał do najbardziej zasłużonych w dziedzinie kultury ewangelików na Górnym Śląsku. Jego wieloletnia służba jako dyrygenta i organisty zaowocowała znacznymi osiągnięciami na polu muzycznym prowadzonych przez niego chórów. Zaś jako pedagog oraz kompozytor propagował tradycję ewangelickiej muzyki sakralnej poprzez wprowadzanie do repertuaru chórów własnych kompozycji, wydawanie zeszytów opracowań chóralnych dla ewangelickich chórów, kaset z pieśniami chórów. Szczególnie cenna była działalność praktyczna Mirosława Bliwerta jako dyrygenta od 1981 katowickiego chóru "Largo Cantabile" oraz wieloletnia współpraca z chórami w Chorzowie i Mysłowicach. Jako znany organista był współorganizatorem wielu koncertów organowych oraz sprawował pieczę nad oprawą muzyczną ważniejszych uroczystości kościelnych w Diecezji. Bardzo cenna była jego działalność kompozytorska, przez którą wpisał się na stałe do repertuaru większości ewangelickich chórów. Działał w komisji liturgicznej Kościoła, należał do Synodu Kościoła.
Joanna Bliwert-Hoderny urodziła się w 1962 r. w rodzinie ewangelickiej o tradycjach muzycznych. W 1986 r. ukończyła z wyróżnieniem wychowanie muzyczne na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego, filia w Cieszynie. W latach studiów był aktywnym członkiem akademickiego chóru "Harmonia", który z powodzeniem koncertował w kraju i zagranicą i brał udział w licznych festiwalach. W latach 1986-88 była asystentem i II dyrygentem tegoż chóru. Od 1987 r. jest dyrygentem chóru "Jubilate Deo" działającego przy parafii ewangelicko-augsburskiej w Mysłowicach. Jest nauczycielem muzyki, organizatorem koncertów i dyrektorem Społecznego Ogniska Muzycznego w Mysłowicach. W 1995 r. prowadziła warsztaty chóralne dla młodzieży uczestniczącej w międzynarodowym obozie artystycznym "W Europie razem" w Mysłowicach, a w 2004 r. warsztaty muzyczne dla międzynarodowej grupy dziecięcej w ramach Okumenische Kirchenmusik-Studienwochen w Gosau w Austrii.
Aleksandra Bobrzyk-Maciejczyk ur. w 1975 r., współpracuje z ewangelickim chórem parafialnym "Largo Cantabile" w Katowicach jako drugi dyrygent od 1995 roku. Na Akademii Muzycznej w Katowicach ukończyła Wydziały Wychowania Muzycznego oraz Rytmiki. Wspólnie z zespołem rytmicznym uzyskała dwukrotnie na Międzynarodowym Festiwalu w Trossingen najwyższą nagrodę Grand Prix. Prowadzony przez nią chór męski Państwowego Liceum Muzycznego w Katowicach otrzymuje liczne wyróżnienia i nagrody na konkursach i festiwalach zespołów szkolnych. W 2000 r. obroniła pracę magisterską o chórze "Largo Cantabile", przedstawiając w niej obszerny zarys działalności chóru.
Dr inż. Jerzy Brózda urodzony w 1932 r. w Ustroniu-Nierodzimiu, jest cenionym fachowcem Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, a równocześnie zasłużonym członkiem rady parafialnej w Gliwicach. Odpowiedzialną pracę zawodową, inspirowaną "ewangelickim etosem pracy", łączył z dużym powodzeniem ze służbą w Kościele i parafii w Gliwicach. Wyrazem tego był wielokrotny wybór do rady parafialnej i powierzenie stanowiska kuratora parafii w latach 1987-2003 oraz wybór do Synodu Diecezjalnego (1986-1997). Diecezja Katowicka powoływała dr. Jerzego Brózdę do Komisji ds. Ewangelizacji i Misji, a także na kilka kadencji do władz najwyższych Kościoła - Synodu Kościoła (1988-1997), w którym działał w Komisji ds. Diakonii.
Prof. Jerzy Buzek, urodzony w 1940 r. w Śmiłowicach na Śląsku Cieszyńskim, ukończył Wydział Mechaniczno-Energetyczny Politechniki Śląskiej, następnie pracował w Instytucie Inżynierii Chemicznej PAN w Gliwicach. Od 1979 jest profesorem nauk technicznych. Od 1980 r. zasiadał we władzach regionalnych i krajowych NSZZ "Solidarność", w 1981 r. przewodniczył I Zjazdowi "Solidarności" w Gdańsku. Jeden z głównych twórców struktur Związku na Górnym Śląsku i w Zagłębiu. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w 1982 r. współtworzył struktury podziemne "Solidarności" współpracując m.in. z Marianem Krzaklewskim. W 1996 r. wchodził w skład ekspertów Akcji Wyborczej "Solidarność" (AWS), był jednym z autorów części gospodarczej jej programu. Po zwycięstwie AWS w wyborach parlamentarnych, w październiku 1997 r. został premierem rządu RP. Funkcję tę pełnił do października 2001 r. Od stycznia do października 2001 r. przewodniczył AWS, a po przegranych wyborach parlamentarnych złożył rezygnację z tego stanowiska. Jego gabinet przeprowadził reformy: administracji terytorialnej, zdrowia, ubezpieczeń społecznych oraz sądownictwa. Jest autorem kilkudziesięciu prac naukowych dotyczących modelowania matematycznego odsiarczania gazów spalinowych i optymalizacji procesów chemicznych. Od 2004 r. jest posłem do parlamentu europejskiego w Strasburgu. [więcej: oficjalna strona Jerzego Buzka]
Prof. dr hab. Ewa Chojecka urodziła się w 1933 r. w Bielsku. W latach 1950-55 studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, po czym podjęła pracę na tejże uczelni w Muzeum i w Instytucie Historii Sztuki. W 1959 r. uzyskała doktorat, a 1969 r. habilitację. Od 1978 r. pracowała na Uniwersytecie Śląskim jako kierownik Katedry Historii Sztuki (do 2003 r.). W 1987 r. została profesorem nadzwyczajnym, a w 1996 r. profesorem zwyczajnym. W 1993 r. była komisarzem dużej wystawy "Oblicza sztuki protestanckiej na Górnym Śląsku", zorganizowanej przez Muzeum Śląskie w Katowicach. Jest autorką wielu prac na temat architektury XIX i XX w., grafiki renesansowej i in. dziedzin sztuki. Jest członkiem założycielem Związku Górnośląskiego (1989), w latach 90. była prezesem oddziału Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Bielsku-Białej.
Maria Czudek, urodzona w 1956 r. w Cieszynie, tam się wychowywała i początkowo kształciła. Ukończyła wydział biologii i ochrony środowiska na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Po ślubie (mąż Czesław - zaangażowany w działalność ewangelizacyjno-misyjną) w 1979 roku zamieszkała w Gliwicach, gdzie podjęła pracę jako nauczyciel biologii. Zawsze aktywna w Kościele, prowadziła szkółki niedzielne, spotkania młodzieżowe, dla małżeństw, dla kobiet, grupy studium biblijnego, aktywnie włączała się w organizacje Tygodnia Ewangelizacyjnego w Dzięgielowie. Od 1997 roku jest członkiem Synodu Diecezjalnego Diecezji Katowickiej oraz członkiem Synodu Kościoła. Od początku lat 90. uczestniczyła w pracach zmierzających do utworzenia szkoły ewangelickiej w Gliwicach. Dzięki Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Gliwicach, która udostępnia budynek i wspiera stypendiami wielu uczniów z rodzin ewangelickich, w 1995 roku powstało liceum, a w 1999 roku również gimnazjum Ewangelickiego Towarzystwa Edukacyjnego. Od początku jest dyrektorem obu tych szkół.
Maria Drozd pochodzi z ewangelickiej rodziny mocno związanej z Kościołem. Pracując zawodowo jako wiolonczelistka orkiestry Filharmonii Krakowskiej oraz pedagog w szkole muzycznej, odznaczała się równocześnie wielkim zaangażowaniem i bezinteresownością w pracy w krakowskiej parafii. Wykorzystując swe profesjonalne przygotowanie prowadziła chór parafialny w Krakowie w latach 1953-1959 oraz 1981-2003. Przez kilka kadencji była aktywnym członkiem rady parafialnej w Krakowie. Włączona w nurt społecznikowskiej służby współpracowała w młodości z Towarzystwem Polskiej Młodzieży Ewangelickiej, pozostając tej pracy wierna i udzielając się w różnych organizacjach ewangelickich. Działa od momentu założenia w oddziale krakowskim Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego oraz w zarządzie Fundacji Edukacyjnej im. J.S. Bandtkiego, prowadzącej VII liceum ogólnokształcące i gimnazjum nr 8 im. Mikołaja Reja przy parafii ewangelickiej w Krakowie.
Aleksander Gabryś, kontrabasista i kompozytor, urodził się w 1974 r. w Siemianowicach Śląskich. Absolwent Akademii Muzycznych w Katowicach i Bazylei, wychowanek Schola Cantorum Basiliensis, stypendysta fundacji polskich i szwajcarskich, rządu krajowego Brandenburgii, Towarzystwa Przyjaciół Festiwalu "Warszawska Jesień", Siemens-Stieftung. Członek bazylejskiego "X-Quartett" i "Ensemble Phoenix Basel", współdziała też z innymi grupami kameralnymi, jak "Collegium Novum" w Zurichu czy (w dziedzinie muzyki dawnej) "Camerata Vivaldi". Koncertuje od czasów licealnych. Laureat ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów wykonawczych i kompozytorskich oraz muzyki elektroakustycznej. Występuje nierzadko w podwójnej roli solisty i kompozytora, na wielu festiwalach w Europie zachodniej i w Polsce. Interpretuje najczęściej muzykę nową, w tym już kilkanaście jemu dedykowanych dzieł solistycznych, sięga zarazem po klasykę, którą wykonywał m.in. z Basel-Sinfonieorchester. Uprawia jako twórca w szczególności kameralistykę, sztukę komputerową i muzykę wpisaną w formy multimedialne. W tece kompozytorskiej ma m.in. opusy powstałe z inspiracji religijnych: Święty Boże według Jana Kasprowicza na sopran, struny fortepianu, taśmę i światła, Lux in tenebris for tape, Man in Fish na kontrabas z taśmą stereofoniczną podług Księgi Jonasza. Dwukrotnie - w Katowicach i Goleszowie - wystąpił na Festiwalach Ewangelickiej Twórczości Artystycznej. [więcej: strona Polskiego Centrum Informacji Muzycznej]
Doc. Ryszard Gabryś, kompozytor i teoretyk muzyki, urodził się w 1942 r. w Goleszowie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach, doskonalił się jako stypendysta w Lozarnie oraz w moskiewskim Konserwatorium im. P.I. Czajkowskiego. Jako pedagog związał się od 1965 r. z katowicką Akademią Muzyczną oraz w latach 1973-2003 z cieszyńską filią Uniwersytetu Śląskiego, gdzie tworzył pionierski wtedy w kraju kierunek edukacji muzycznej, dyrektorując Instytutowi Wychowania Muzycznego. Promotor prawie trzystu prac magisterskich i dyplomowych, recenzent rozpraw doktorskich i przewodów artystycznych. Zarazem wybitny regionalista i animator życia kulturalnego na Śląsku. Obecnie wiceprezes katowickiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich. Współpracuje z Telewizją i Polskim Radiem, m.in. jako autor kilku cyklów poświęconych muzyce nowej oraz silesiakom. Jako twórca jest awangardystą cechującym się oryginalnością poszukiwań, ale także regionalnym zakorzenieniem. Podobnie dwoiste jest pisarstwo artysty, jego teksty muzykologiczne i publicystyczne w pismach fachowych i kulturalno-społecznych, zeszytach naukowych i wydawnictwach okolicznościowych, skupione na sztuce nowoczesnej jak i na silesianach. W tece kompozytora mieszczą się zarówno partytury orkiestrowe (Nauzykaa, Lesson) i kameralia, w tym West... i East Music, jak rzeczy fortepianowe (Muzyka Muru Berlińskiego prawykonana w Berlinie, Magdalenki) i organowe. Silny jest nurt "smyczkowy" (opusy na kontrabas, kwartety Es Muss sein i Ewig-Weibliche) oraz pieśni solowe do wierszy Rilkego, Iwaszkiewicza, Brodskiego, nadto partytury chóralne oraz nowe odczytania źródeł folklorystycznych Śląska Cieszyńskiego i Beskidów. Pluralizm tej twórczości dopełniają muzyczne akcje teatralizowane, wśród nich metaopera według Witkacego Ja, Szentmichalyi-Baleastadar, happeningi, muzyka filmowa, teatralna, graficzna, kolaże montowane z nagrań etnicznych. Repertuar ten przedstawiany był na Warszawskiej Jesieni i innych festiwalach "ars nova" w kraju, ponadto wielokrotnie za granicą, zwłaszcza w Szwajcarii i w Niemczech, na Słowacji, Litwie, w Kijowie, Czechach, Holandii, Nowym Jorku. [więcej: strona Polskiego Centrum Informacji Muzycznej]
Joachim Gibiec urodził się w 1954 r. w Wyrach k. Tychów. Po maturze w LO w Mikołowie ukończył studia ekonomiczne na Akademii Ekonomicznej w Katowicach (1981r.). Pracował w różnych zakładach pracy, od 1986 r. w KWK Budryk S.A. w Ornontowicach. Mieszka w Leszczynach między Orzeszem a Rybnikiem. W parafii Czerwionka jest kuratorem, od 1995 r. jest członkiem Synodu Diecezjalnego, a od 1996 r. również Synodu Kościoła. Od 2003 r. jest członkiem Rady Diecezjalnej jako radca (zastępca kuratora diecezji), od 2003 r. również członkiem Rady Diakonii Kościoła. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Przedsiębiorców Ewangelickich oraz Stowarzyszenia Artystyczno-Muzycznego w Czerwionce-Leszczynach.
Bogumił Godfrejów urodził się w 1976 r. w Krakowie, gdzie ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. W 2000 roku ukończył Wydział Operatorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jest operatorem filmowym. Zrealizował kilkanaście etiud filmowych, z których dwie zostały nagrodzone Złotymi Kijankami na Międzynarodowych Festiwalach Sztuki Operatorskiej Camerimage. Był asystentem Witolda Sobocińskiego podczas zdjęć do filmów reklamowych, był też operatorem kamery w filmie "Eukaliptus" Marcina Krzyształowicza, realizował społeczne reklamy telewizyjne. Za krótkometrażowy film "Męska sprawa" (reż. i scen. Sławomir Fabicki) otrzymał nominację do Oscara 2002 w kategorii Krótkometrażowy Film Aktorski (nominację otrzymali Fabicki i Godfrejów). Premiera filmu odbyła się 22 marca 2002 roku. Jest to 26-minutowy film fabularny, poruszający problem przemocy w rodzinie. W 2003 roku zrealizował zdjęcia do niemieckiego, pełnometrażowego filmu "Światła" (Lichter) Hansa-Christiana Schmida (Nagroda FIPRESCI Berlin 2003, Nominacja Europejskiej Akademii Filmowej: Europejski Operator 2003) oraz do debiutu fabularnego Jacka Filipiaka "Zerwany". Za zdjęcia do filmu "Z odzysku" (2005, reż. S. Fabicki; wyróżnienie jury ekumenicznego na MFF w Cannes 2006) na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2006 r. otrzymał nagdrodę za najlepsze zdjęcia. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Krakowie. [Zob. rozmowę dla "Ewangelika" (nr 2/2004, s. 93-99)].
Maciej Godfrejów urodzony w 1945 r. i wychowany w Krakowie. Tutaj ukończył liceum i podjął studia historyczne. Konwersji na luteranizm dokonał w 1984 r. Pracownik biurowy. W latach 1996-2000 był prezesem oddziału Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Krakowie, od 2002 r. jest sekretarzem Zarządu Głównego.
Lizetta Golka, urodzona w 1917 r. w Chorzowie Batorym, w rodzinie od pokoleń związanej z ewangelicyzmem, jej matka w okresie międzywojennym kierowała Ewangelickim Stowarzyszeniem Niewiast. Od najmłodszych lat związana była z parafią ewangelicką w Świętochłowicach. Sztuki dyrygenckiej uczyła się u boku ks. Rückerta z Mazur, który przez pierwsze powojenne lata prowadził znany z wysokiego poziomu artystycznego chór parafialny w Świętochłowicach. Dyrygowała chórem w latach 1947-1954; 1969-1972 i 1985-1988, a członkinią chóru była przez ponad 50 lat. Z takim samym oddaniem prowadziła kancelarię parafialną w latach 80. i 90. Była wieloletnią członkinią rady parafialnej, od 2002 roku jest jej honorowym członkiem. Wniosła wielkie zasługi w budowanie partnerskich kontaktów między parafiami w Świętochłowicach i Wirku a parafiami w Niemczech (Darmstadt, Wittenberga) i Holandii (Bergum). Jednoczącą rolę odgrywała w Komisji Charytatywnej w czasie stanu wojennego. Służyła również radą w odnajdywaniu i odczytywaniu starych dokumentów kościelnych zapisywanych ręcznie w języku niemieckim.
Ks. Jan Gross, urodzony w 1938 r. w Starogardzie Gdańskim, po II wojnie światowej wraz z rodzicami zamieszkał w Chorzowie. Jest absolwentem teologii ewangelickiej na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (1960). Pracował jako duchowny na Mazurach w Szczytnie (1960-61, wikariusz diecezjalny) i Dąbrównie (1961-62, administrator parafii), na Śląsku Cieszyńskim jako wikariusz w Goleszowie (1963-73) i Cieszynie (1973-78), oraz na Górnym Śląsku w Mikołowie (proboszcz od 1978 aż do końca stycznia 2004 r.), i równocześnie w Tychach (od 1997, proboszcz-administrator) i w Orzeszu (1978-95, administrator). Był aktywny w pracy ogólnokościelnej jako radca duchowny diecezji katowickiej (1980-90), radca konsystorza Kościoła (1990-2001), przewodniczący Komisji ds. Liturgii Kościelnej (od 1973), przewodniczący Międzykościelnej Komisji Śpiewnikowej (1997-2002), przewodniczący Redakcji Ewangelickich Programów Radiowo-Telewizyjnych (1997-2002) oraz prezes Synodu Kościoła i przewodniczący Rady Synodalnej (od 2002). Od 1981 r. jest przewodniczącym Śląskiego Oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej. Ks. Jan Gross przeszedł na emeryturę z końcem stycznia 2004 r., pozostając do 2007 r. prezesem Synodu Kościoła oraz przewodniczącym oddziału PRE. Zamieszkał w Cieszynie.
Siostra diakonisa Marta Grudke, urodzona w 1929 r. w Pszonowicach (pow. Brzeziny) koło Łodzi. Uczyła się w szkole ewangelickiej w Żakowicach, później w Koluszkach. W 1944 roku rozpoczęła edukację w szkole handlowej, której ze względu na działania wojenne nie ukończyła. Podjęła pracę, do 1952 roku pracowała w szpitalu w Brzezinach. Zwolniła się, by przyjechać do diakonatu w Miechowicach na rok Służby dla Pana i tu już została. W latach 1952-1959 pracowała w różnych placówkach, m.in. w Tabicie i w Zachełmie k. Jeleniej Góry. W 1959 roku wróciła na stałe do Miechowic, gdzie pozostaje do dziś. Do 1995 roku prowadziła "stary" Dom Opieki "Ostoja Pokoju". Obecnie opiekuje się domkiem Matki Ewy i urządzonym w nim małym muzeum.
Ks. dr Marcin Hintz, urodził się w 1968 r. w Warszawie. Studiował teologię ewangelicką na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (1987-92) oraz filozofię na Uniwersytecie Warszawskim (1988-93). W latach 1993-94 przebywał na stypendium doktoranckim na Uniwersytecie w Bonn (Niemcy). Doktorat obronił na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w 2001 r. Od 1991 r. pracuje tam w Katedrze Teologii Systematycznej na stanowisku asystenta, od 2001 r. adiunkta, a od 2003 p.o. kierownika Katedry. W 2008 r. zdobył stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Etyka ewangelicka i jej wymiar eklezjalny. Studium historyczno-systematyczne. Jest autorem wielu artykułów naukowych z dziedziny teologii, etyki ewangelickiej, ekumenizmu. Ordynowany w 1995 r. na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, w l. 1995-98 był wikariuszem w Żyrardowie, 1998-2001 ewangelickim kapelanem wojskowym i dziekanem Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSWiA, od 2000 r. jest proboszczem w Częstochowie.
Andrzej M. Komraus, urodzony w 1943 r. w Gliwicach, dziennikarz, publicysta, tłumacz, edytor. Od 1961 roku systematycznie publikuje w prasie, a od 1966 roku również zasiada przy mikrofonie. W latach 1972-1981 redagował metodystyczny miesięcznik "Pielgrzym Polski". Jako ordynowany duchowny Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego poza działalnością duszpasterską pełnił szereg funkcji kościelnych, m.in. jako sekretarz Konferencji Dorocznej i członek Rady Kościoła. Zajmował się również działalnością wydawniczą i radiową, ponadto był wykładowcą Nowego Testamentu (przejściowo również patrologii i religioznawstwa) w Wyższym Seminarium Teologicznym im. Jana Łaskiego. Uczestniczył w rozmowach pomiędzy Kościołem Ewangelicko-Metodystycznym a Ewangelicko-Augsburskim (jako sekretarz Komisji do Rozmów) oraz Kościołem Ewangelicko-Reformowanym. Od 1995 roku, po rezygnacji z pracy w Kościele, skoncentrował się na pracy literackiej i publicystyczno-dziennikarskiej, zajmując się również organizacją i prowadzeniem mediów chrześcijańskich.
Józef Kozieł (1912-2005), urodzony w Cisownicy całe swe życie związał z działalnością w Kościele. Już w młodości był działaczem Związku Młodzieży Ewangelickiej Szkół Średnich. Jako nauczyciel Szkoły Ewangelickiej w Pszczynie od 1932 r., przyczynił się do zorganizowania polskiego chóru kościelnego w tej parafii. Po wojnie w zmienionych warunkach politycznych organizował życie kościelne, reaktywując m.in. chór w Pszczynie. Aż do 1985 roku pełnił funkcję sekretarza rady parafialnej w rodzimej parafii. Równocześnie angażował się w pracach Diecezji i całego Kościoła. Od 1949 r. był w Radzie Diecezjalnej, pełniąc w niej do 1985 r. funkcję kuratora Diecezji Katowickiej. Reprezentował także naszą Diecezję w Synodzie Kościoła, a od 1972 do 1984 r. był świeckim radcą Konsystorza.
Dr Grażyna Kubica-Heller ur. w 1955 r., pochodzi z Ustronia. Po studiach socjologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 1979 r. pracuje w Zakładzie Antropologii Społecznej Instytutu Socjologii UJ. Interesuje się problematyką mniejszości kulturowych (śląskiej, protestanckiej, żydowskiej), pamięcią społeczną, a ostatnio także płcią kulturową i seksualnością. Jest autorką książek Luteranie na Śląsku Cieszyńskim. Studium historyczno-socjologiczne (1996), Siostry Malinowskiego, czyli kobiety nowoczesne na początku XX wieku (2006), zredagowała Dziennik w ścisłym znaczeniu tego wyrazu (2002) Bronisława Malinowskiego i kilku innych książek; autorka wielu artykułów. Publikowała w „Gazecie Wyborczej”, „Słowie i Myśli”, „Kalendarzu Ustrońskim” i w „Rzeczpospolitej”. Zajmuje się też fotografią, swe prace prezentowała na indywidualnych wystawach w Ustroniu i w Muzeum Etnograficznym w Krakowie. Ostatnio zorganizowała wystawę „Krakowskie rody ewangelickie” i sesję „450 lat Reformacji pod Wawelem”.
Dr Andrzej Kułak urodził się w 1947 r. w Krakowie. Studiował astronomię oraz ukończył wydział matematyczno-fizyczny na WSP w Krakowie. Pracował naukowo na Akademii Górniczo-Hutniczej, a obecnie na Uniwersytecie Jagiellońskim, równocześnie prowadzi szeroką działalność dydaktyczną. Obecnie zajmuje się fizyką pól elektromagnetycznych ekstremalnie niskiej częstotliwości, rezonansem Schumanna (fizyka przestrzeni Ziemia-Słońce) oraz radioastronomią Słońca. Jest ponadto aktywny w działalności popularnonaukowej i społecznej - otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. Opublikował ok. 60 prac naukowych. W 1981 roku uzyskał doktorat z astrofizyki. Jest kuratorem parafii ewangelicko-augsburskiej w Krakowie, współorganizatorem Forum Inteligencji Ewangelickiej oraz prezesem Fundacji Edukacyjnej im. J.S. Bandtkiego, prowadzącej prywatne gimnazjum oraz liceum ogólnokształcące w Krakowie.
Piotr Kurek urodził się w 1966 r. w Katowicach, obecnie mieszka w Piekarach Śląskich. Absolwent Wyższej Szkoły Ubezpieczeń i Bankowości w Warszawie. Pracuje w branży ubezpieczeniowej od 1990 roku, w tym od 10-ciu lat na stanowiskach kierowniczych. Od 2002 roku jest członkiem Stowarzyszenia Przedsiębiorców Ewangelickich (SPE); od kwietnia 2004 r. jest wiceprezesem zarządu. W ramach swojej działalności w SPE zajmuje się przede wszystkim organizacją praktyk zagranicznych oraz kwalifikacją kandydatów do nagród Initiative e.V. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Katowicach.
Wilhelm Lorek urodził się w 1941 r. w Ustroniu na Śląsku Cieszyńskim. Po ukończeniu szkoły średniej w Wiśle, w latach 1960-67 studiował budownictwo na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Po ukończeniu studiów pracował jako kierownik różnych budów, a od 1972 r. do przejścia na rentę był inspektorem nadzoru budowlanego i konstruktorem budowlanym w Zakładach Mechanicznych "Bumar Łabędy". Jeszcze na studiach włączył się w działalność młodzieżową przy parafii w Gliwicach, wiążąc się na stałe ze społecznością ewangelicką w Łabędach - dzielnicy Gliwic. Przez wiele lat był delegatem parafii do zgromadzenia, a obecnie do synodu diecezjalnego, gdzie jest członkiem komisji gospodarczej. W 1992 r. został wybrany przez synod diecezjalny kuratorem diecezji oraz członkiem synodu Kościoła. Obecnie pełni te funkcje już przez czwartą kadencję, kładąc szczególny nacisk na sprawy administracyjno-gospodarcze. Dokonywał przeglądów technicznych wielu kościołów i domów parafialnych, prowadził nadzór nad pracami budowlanymi, opracowywał dokumentacje. W latach 2001-2006 był członkiem konsystorza Kościoła, jako jego radca świecki. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Gliwicach.
Ks. Adam Malina ur. w 1966 r. w Cieszynie, po studiach na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, w 1992 r. został ordynowany na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Od 1992 roku był wikariuszem, a od 1997 r. jest proboszczem parafii w Katowicach-Szopienicach oraz w Mysłowicach, Hołdunowie i Sosnowcu. Jest członkiem Synodu Kościoła. Związany z luterańskimi mediami (przewodniczący Redakcji Programów Religijnych, członek kolegiów redakcyjnych "Zwiastuna Ewangelickiego", "Ewangelika" i "Myśli Protestanckiej"), od 2005 r. jest administratorem Systemu Internetowego Kościoła. Zajmuje się też działaniami hymnologiczno-liturgicznymi (w l. 1997-2002 był sekretarzem Międzykościelnej Komisji Śpiewnikowej, a obecnie sekretarzem Synodalnej Komisji ds. Liturgii i Muzyki Kościelnej). Jest autorem książki i wielu artykułów z tych dziedzin.
Prof. dr hab. Ryszard M. Małajny urodził się w 1953 r. w Krośnie Odrzańskim. W 1975 r. ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego i w tym samym roku podjął pracę na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 1978 r. obronił doktorat, a w 1986 r. uzyskał habilitację. W 1992 r. został profesorem Uniwersytetu Śląskiego, w 1994 r. profesorem tytularnym, zaś w 2000 r. profesorem zwyczajnym. Obecnie jest kierownikiem Katedry Porównawczego Prawa Konstytucyjnego oraz Doktryn Politycznych i Prawnych Uniwersytetu Śląskiego. Zajmuje się przede wszystkim historią doktryn politycznych i prawnych oraz prawem konstytucyjnym i wyznaniowym. Był ekspertem Nadzwyczajnej Komisji Sejmowej ds. Ratyfikacji Konkordatu i jest komentatorem zagadnień konstytucyjnych w mediach. Wielokrotnie był stypendystą i odbywał staże naukowe w różnych krajach; w l. 1990-1993 był visiting profesorem na amerykańskim Miami University w Luksemburgu. Jest autorem wielu publikacji, w tym m.in. książek: Doktryna podziału władzy „Ojców Konstytucji” USA (1985), Pozycja ustrojowa Kongresu USA (3 t.: 1991, 1992, 1995), „Mur separacji” - państwo a kościół w Stanach Zjednoczonych Ameryki (1992), Trzy teorie podzielonej władzy (2001, 2002). Ponadto opublikował kilkadziesiąt artykułów naukowych.
Dr Andrzej Molak urodził się w 1954 r. w Cieszynie, do szkoły podstawowej chodził w Warszawie i Cisownicy-Równi, natomiast do liceum ogólnokształcącego w Warszawie i w Katowicach (matura: 1973). W tym czasie rodzice przenieśli się z Warszawy do Katowic. Studiował fizykę w Uniwersytecie Śląskim. Studia ukończył z odznaką Primus Inter Pares. Pracuje w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Śląskiego, zajmując się dydaktyką i pracą naukową. Doktorat uzyskał w 1987 roku. Dzięki rocznemu stypendium naukowemu otrzymanemu z Japan Society for Promotion of Science w latach 1991-92 pracował w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Hokkaido w Sapporo. Tematem jego prac badawczych są m.in. właściwości elektryczne i termodynamiczne kryształów i ceramik.
Ks. Jan Motyka (1910-2006), urodził się w 17 listopada 1910 r. w Kojkowicach na Zaolziu, ukończył gimnazjum w Cieszynie, a następnie studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Ordynowany na duchownego ewangelickiego w 1935 roku, pracował w Jastrzębiu Zdroju - Ruptawie oraz w Pszczynie jako jeden z pierwszych polskich duchownych ewangelickich na polskim Górnym Śląsku. Po wojnie służył od 1945 r., aż do przejścia na emeryturę, jako proboszcz w Pszczynie i Studzionce. Był autorem dwuczęściowego zarysu dogmatyki ewangelickiej Bóg i my (1971, 1972), podręcznika dla konfirmantów Abym był Jego własnością (1987) oraz postylli zawierającej kazania na wszystkie niedziele i święta wraz z modlitwami Z wiary dla wiary (1991, 2003). Zmarł 9 grudnia 2006 r. w Dzięgielowie.
Ks. dr Marian Niemiec, urodzony w 1961 r. w Kobielicach, ochrzczony i konfirmowany w Pszczynie. Po studiach teologicznych na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie został ordynowany w 1985 roku. Był początkowo wikariuszem w parafii w Starym Bielsku. Od maja 1990 roku pracuje jako duszpasterz w Opolu, gdzie w 1993 roku został wybrany proboszczem. Od 2002 roku jest radcą (zastępcą biskupa) Diecezji Katowickiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W 2007 r. uzyskał doktorat z teologii na Uniwersytecie Opolskim.
Dr hab. Edmund Nowak, urodzony w 1944 r. w Biskupicach k. Olesna, politolog i historyk, od 2002 r. dyrektor Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu. Prowadzi również wykłady w Instytucie Politologii Uniwersytetu Opolskiego. Zajmuje się problematyką niemcoznawczą, jeniecką oraz najnowszą historią Polski i Śląska Opolskiego, zwłaszcza dziejami powojennych obozów pracy. Jest autorem sześciu książek, m.in.: Cień Łambinowic. Próba rekonstrukcji dziejów Obozu Pracy w Łambinowicach 1945-1946 (1991, wyd. niemieckie 1994), Ocalone dla pamięci (1995), Spis osadzonych i zmarłych w Obozie Pracy w Łambinowicach (lipiec 1945 - październik 1946) (1998), Obozy na Śląsku Opolskim w systemie powojennych obozów w Polsce (1945-1950). Historia i implikacje (2002, wyd. niem. 2003), ok. 80 obszernych artykułów i rozpraw naukowych oraz licznych artykułów publicystycznych. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Oleśnie.
Henryk Orzyszek, urodzony w 1935 r. w Pawłowie, muzyk-organista i pedagog. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Katowicach (organy 1969, teoria muzyki 1972) oraz studia podyplomowe kulturalno-oświatowe na Uniwersytecie Śląskim. Od 1975 r. był nauczycielem w szkole muzycznej w Zabrzu - później zastępcą jej dyrektora - gdzie uczył przedmiotów ogólnomuzycznych, organów i fortepianu. Od 1996 r. na emeryturze. Członek Kameralnego Zespołu Wokalnego w Ustroniu, organista w kościele ewangelickim M. Lutra w Chorzowie. Autor wielu publikacji popularyzujących śląski ruch muzyczny. W 2003 r. ukończył prace nad nowym choralnikiem liturgicznym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
Ks. bp Rudolf Pastucha urodził się w 1936 r. w Zamarskach koło Cieszyna. Studia teologiczne ukończył w 1963 r. na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, po czym został ordynowany w Warszawie na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Pracę duszpasterską rozpoczął na Opolszczyźnie (Lasowice Wielkie, Małe, Olesno, Fosowskie, Zawadzkie), z którą był związany do 1980 roku. W 1980 r. został proboszczem parafii w Bytomiu-Miechowicach. Od 1974 r. był konseniorem, a od 1981 r. seniorem Diecezji Katowickiej Kościoła. W latach 1992-2001 był biskupem Diecezji Katowickiej, a do końca 2002 r. proboszczem parafii w Bytomiu Miechowicach. Przez wiele lat był członkiem synodu Kościoła, pełniąc funkcje radcy wydziału synodalnego, sekretarza synodu i członka różnych komisji. W latach 1995-2001 był zastępcą biskupa Kościoła. Obecnie w stanie spoczynku.
Ks. Ryszard Pieron, urodzony w 1966 r. w Bielsku-Białej, jest absolwentem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W trakcie studiów był wieloletnim współorganizatorem letnich obozów młodzieżowych w Sorkwitach i Istebnej oraz praktykantem w Ewangelickim Domu Opieki "Sarepta" w Węgrowie oraz w parafiach Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Starym Bielsku, Bielsku i Goleszowie. Po ordynacji był wikariuszem parafii w Zabrzu i we Wrocławiu. Jest współzałożycielem znanej wrocławskiej Dzielnicy Czterech Świątyń. Za praktyczne stosowanie zasad tolerancji i wzajemnej pomocy został przez Radę Miasta Wrocławia uhonorowany Nagrodą Wrocławia w 2003 roku. Od 1999 roku jest proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Lasowicach Wielkich.
Jerzy Pilarski od młodości jest zaangażowany w życie Kościoła ewangelickiego. Jest cenionym przez górnośląską społeczność ewangelików przedstawicielem władz kościelnych. Dzięki zaangażowaniu we współkierowanie parafią w Świętochłowicach, jako wieloletni kurator parafii w latach 1970-1998 i członek rady parafialnej od 1964 roku, był wybrany do synodu diecezji katowickiej, później również do synodu Kościoła i konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W synodzie diecezjalnym pracował przez ponad 30 lat, w synodzie Kościoła ponad 20 lat, biorąc czynny udział w działaniach komisji prawniczej i finansowej Kościoła. Od 1984 roku przez 17 był lat radcą konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.
Bożena Polak, urodzona w 1957 r., należy do najbardziej aktywnych społecznie osób w Kościele. M.in. jest administratorem redakcji "Ewangelika", wiceprezesem oddziału w Katowicach Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego. Jest członkiem synodu diecezjalnego i Synodu Kościoła oraz kilku komisji synodalnych.
Prof. Paweł Puczek urodził się w 1936 r. w Cisownicy na Śląsku Cieszyńskim. Studiował w PWSM w Katowicach, gdzie otrzymał dyplom z odznaczeniem w zakresie gry na skrzypcach i muzyki kameralnej. Był laureatem Ogólnopolskiego Konkursu Skrzypcowego im. E. Ysaye (1959), członkiem polskiej ekipy na IV Międzynarodowy Konkurs im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1962). W 1965 r. odbył staż asystencki w Konserwatorium Moskiewskim, w l. 1966-67 był koncertmistrzem Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy oraz Capelli Bydgostiensis pro Musica Antiqua, w l. 1967-70 prowadził Orkiestrę Kameralną "Musici Concertanti", z którą odbywał tourneé zagraniczne i nagrania, w l. 1976-80 był jednym z koncertmistrzów Opera Royale w Liege (Belgia). Był długoletnim kierownikiem Katedry Instrumentów Smyczkowych oraz prodziekanem Akademii Muzycznej w Katowicach. Od 1990 prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Na zlecenie Ministerstwa Kultury i Sztuki opracował autorski program nauczania gry na skrzypcach w szkołach muzycznych I stopnia obowiązujący od 1992 r. Był promotorem i recenzentem przewodów doktorskich, habilitacyjnych i nominacji profesorskich. Był także jurorem krajowych i międzynarodowych konkursów skrzypcowych. Wielokrotnie występował w kościołach ewangelickich. Jest członkiem parafii ewangelickiej w Katowicach. [więcej: strona Akademii Muzycznej w Katowicach]
Ks. Jan Raszyk, urodzony w 1954 r., jest absolwentem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Ordynowany na duchownego w 1978 roku, jest proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Jastrzębiu Zdroju, w której pracuje od 1986 roku. Od 2003 roku jest koordynatorem Diakonii Diecezji Katowickiej.
Prof. dr inż. Władysław Sabela, urodzony w 1925 r. w Cieszynie, jest jednym z najwybitniejszych polskich inżynierów metalurgów. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej (AGH) w Krakowie (1950), następnie pracownik naukowy tejże uczelni oraz Instytutu Metalurgii Żelaza (IMŻ) w Gliwicach, w 1965 r. doktoryzował się na AGH, po czym pracował jako dyrektor i profesor IMŻ. W 1992 roku został mianowany profesorem zwyczajnym. Pracował później naukowo i dydaktycznie na Politechnice Częstochowskiej oraz w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej. Oprócz bogatego dorobku naukowego jest również praktykiem metalurgiem (pracował m.in. w hutach Pokój, im. Lenina) jak i udzielał się w instytucjach naukowych, był m.in. wiceprzewodniczącym Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1972-1981). Na dorobek prof. Sabeli składa się ponadto 7 podręczników, około 80 artykułów w periodykach naukowych i technicznych, kilkadziesiąt referatów na konferencjach, a także 6 patentów. Od 1965 r. pracuje w redakcji miesięcznika "Hutnik", w tym przez 25 lat jako redaktor naczelny. Wielokrotnie był nagradzany, najważniejszym odznaczeniem jest Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1976). Kilkakrotnie pracował zagranicą, m.in. w Turcji i w Indiach. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Katowicach.
Ks. Jerzy Samiec, urodzony w 1963 r. w Cieszynie, jest absolwentem teologii ewangelickiej na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Po ordynacji na duchownego w 1989 r. został skierowany do pray w parafiach w Zabrzu i Gliwicach jako wikariusz. W 1992 r. został samodzielnym duchownym w Gliwicach, gdzie później został wybrany proboszczem. Aktywny w działalności młodziezowej, w latach 1994-2000 był diecezjalnym duszpasterzem młodzieży, współorganizował festiwale twórczości młodzieżowej, zjazdy młodzieżowe, olimpiady ewangelickie. Zaangażował się również w działalność ewangelizacyjno-misyjną, został powołany do komitetu organizacyjnego Tygodni Ewangelizacyjnych w Dzięgielowie, a od momentu powstania kościelnego Centrum Misji i Ewangelizacji został członkiem jego Rady, od początku istnienia Szkoły Biblijnej CME jest jednym z jej nauczycieli. Parafia w Gliwicach we współpracy z CME od 2002 r. prowadzi codzienną, godzinną audycję radiową „Po prostu” na falach radia CCM. W 2002 r. został diecezjalnym duszpasterzem ewangelizacyjno-misyjnym. Brał udział w zakładaniu Ewangelickiego Towarzystwa Edukacyjnego w Gliwicach, które powołało i prowadzi liceum i gimnazjum ewangelickie. Od 2002 roku parafia prowadzi dom rekolekcyjno-gościnny w Wiśle, tzw. Księżówkę. W 2003 r. został wybrany prezesem Stowarzyszenia Księży i Katechetów Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W 2007 r. XII Synod Kościoła wybrał go prezesem Synodu na kadencję 2007-2012.
Prof. dr hab. Grażyna B. Szewczyk, urodzona w 1945 r., jest absolwentką filologii polskiej i germańskiej, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Śląskiego. W l. 1972-74 przebywała na stypendium naukowym w Szwecji, po czym uzyskała kolejne stopnie naukowe: 1976 - doktorat, i 1985 - habilitacja na Uniwersytecie Wrocławskim, 2000 - profesor nauk humanistycznych. Od 1997 r. jest dyrektorem Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Śląskiego. Jest autorką pięciu książek, m.in.: Strindberg jako prekursor ekspresjonizmu w dramacie (1984), Selma Lagerlof. Szwedzka laureatka Nagrody Nobla (1993), Luteranie w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym (1995, z Janem Szturcem), Niepokorna Hrabina. Literacka kariera Valeski von Bethusy-Huc (1999), oraz kilkuset artykułów i redaktorem kilku tomów zbiorowych. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Katowicach.
Dr Jan Szturc urodził się w 1955 r. w Katowicach. Absolwent fizyki na Uniwersytecie Śląskim, pracował w Zakładzie Fizyki Ciała Stałego PAN w Zabrzu, a od 1983 r. w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej, gdzie w 1991 r. obronił doktorat z tematyki hydrologicznej. Zajmuje się meteorologią i hydrologia radarową, interpretacją danych teledetekcyjnych i fizyką atmosfery. Jest autorem kilku książek z tych dziedzin i kulkudziesięciu prac naukowych. Jest przedstawicielem Polski w kilku europejskich programach badawczych w ramach COST i 5. PR UE. Społecznie zajmuje się głównie publicystyką ewangelicką. Jest autorem kilku książek: Luteranie w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym (1995, z Grażyną Szewczyk), Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX w. (1998), Tymczasowa Rada Kościelna Ewangelickiego Kościoła Unijnego na Górnym Śląsku (1937-1939) (2003) i Stowarzyszenia społeczno-kulturalne w polskim ewangelicyzmie (2006). Był współzałożycielem i w l. 1997-2001 redaktorem naczelnym (nadal pozostaje w redakcji) kwartalnika społeczno-kulturalnego "Myśl Protestancka", od 2003 r. redaguje kwartalnik diecezjalny "Ewangelik", publikuje w różnych czasopismach wyznaniowych, kulturalnych i regionalnych. Był współzalożycielem oddziału w Katowicach Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego i w l. 1986-95 oraz od 2002 r. jego prezesem, natomiast w Zarządzie Głównym Towarzystwa był w l. 1991-99 wiceprezesem, w l. 1999-2002 sekretarzem, a od 2007 r. znowu wiceprezesem. Od 2007 r. jest członkiem Synodu Kościoła.
Prof. dr hab. Włodzimierz Szturc urodził się w 1959 r. w Wiśle. W Krakowie studiował indywidualnie polonistykę, teatrologię oraz filozofię. Doktorat poświęcił zagadnieniu dziejów ironii po raz pierwszy opracowanemu w Polsce. Habilitował się w 1999 r. nowatorską, bodaj jedyną w Europie książką na temat teorii dramatu romantycznego w Europie, Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX w. (1999). W 2002 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych dzięki książce Archeologia wyobraźni, w której zajmuje się przekształceniami sposobów widzenia cywilizacji antycznych w XIX wieku. Oprócz tego napisał zarys literatury polskiej po angielsku The short history of Polish literature (1997), zbiór studiów o literaturze O obrotach sfer romantycznych (1998), "Faust" Goethego (1995), Ironia romantyczna (1991), Osiem szkiców o ironii (1994). Opublikował ponad 120 artykułów, esejów i recenzji w Polsce i za granicą, głównie we Francji, gdzie pracował ponad 5 lat jako wykładowca literatur porównawczych w Paryżu, Tours i Grenoble. Wykładał także w Berlinie, Giessen, Gandawie, norweskim Bergen i w Atenach. Wykłada na Uniwersytecie Jagiellońskim mitoznawstwo porównawcze od Sumeru i Egiptu starożytnego do XX wieku. Jest też wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Zajmuje się antropologią kulturową, kulturą europejską XVIII i XIX wieku, cywilizacjami starożytnymi i historią teatru oraz mitoznawstwem porównawczym. Udziela się społecznie organizując edukację dla dzieci w małych ośrodkach wiejskich.
Ks. bp Tadeusz Szurman urodził się w 1954 r. w Simoradzu koło Skoczowa. Ordynowany 19 listopada 1978 roku w Goleszowie, podjął pracę jako wikariusz w Świętochłowicach. Z parafią tą był związany do 1993 roku, z czasem pełniąc w niej urząd proboszcza. Od 1982 do 1986 roku był duszpasterzem młodzieżowym Diecezji Katowickiej, zaś w latach 1984-1990 Ogólnopolskim Duszpasterzem Młodzieży i przewodniczącym Komisji Młodzieżowej Polskiej Rady Ekumenicznej. Od 1993 roku jest proboszczem w Katowicach. Ks. bp T. Szurman był radcą diecezjalnym oraz członkiem Synodu Kościoła. Podczas obrad w kwietniu 1998 r. Synod powierzył mu funckję prezesa. Wybrany w październiku 2001 roku przez Synod Diecezjalny biskupem Diecezji Katowickiej, w urząd został wprowadzony 6 stycznia 2002 roku.
Bogusław Tondera - dziennikarz, wydawca, politolog. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, nauczyciel w VII LO Fundacji im. J.S. Bandtkiego. W latach 1996-2004 wydawca i redaktor naczelny kwartalnika "Słowo i Myśl" , obecnie prezes krakowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego. Mieszka w Wieliczce, gdzie jest członkiem parafii ewangelicko-augsburskiej.
Piotr Zienc urodził się w 1966 r. w Tarnowskich Górach. Studiował politologię na Uniwersytecie Śląskim; studia ukończył w 1992 roku. Pracuje jako główny specjalista ds. edukacji w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego oraz prowadzi własną działalność gospodarczą. Od 1997 r. działacz polityczny Ruchu Społecznego AWS, w 2001 r. był współzałożycielem Platformy Obywatelskiej. Działacz samorządowy: w latach 1998-2002 był radnym powiatu mikołowskiego, a w l. 2002-2006 radnym sejmiku województwa śląskiego. W 2006 r. został ponownie wybrany na radnego oraz został przewodniczącym sejmiku województwa śląskiego. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Czerwionce-Leszczynach.