Chrzest Święty
Jak przedstawia się nauka Kościoła Ewangelickiego o Chrzcie? Chrzest jest Sakramentem, który ustanowił Jezus Chrystus (Mat. 28,19; Mar. 16,16). Przez Chrzest człowiek przyjmuje zbawienie, które Chrystus uzyskał dla niego na krzyżu i przez zmartwychwstanie. Ze wskazanych słów Ewangelii wynika, że Chrzest jest konieczny do zbawienia, co podkreśliła Reformacja w IX artykule Konfesji Augsburskiej. Chrzest jest jeden, on jednoczy Kościół, włącza do niego ochrzczonych, jest niepowtarzalny. Znakiem Chrztu jest woda.
Na czym opiera się autorytet Chrztu? Duży Katechizm Marcina Lutra stwierdza, iż "być ochrzczonym w Bożym imieniu znaczy być ochrzczonym nie przez ludzi, lecz przez samego Boga". Chrzcimy w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego i na tym polega powaga Chrztu. Kładzie się bowiem nacisk na fakt, iż Chrzest jest dziełem Boga.
Dlatego właśnie, iż Chrzest jest dziełem Bożym, ma on to samo znaczenie co Słowo Boże. Jest on "słowem widzialnym", jak Ewangelia jest "Sakramentem słyszalnym". Duży Katechizm mówi, iż Chrzest nie jest "zwykłą wodą, lecz wodą objętą Słowem Bożym i przykazaniem i przez nie uświęconą, tak iż nie jest niczym innym, jak wodą Bożą"
Skoro w Chrzcie łączy się z wodą Słowo Boże, to "wiąże z nim sam Bóg swój majestat i wkłada weń swoją moc i potęgę. Tak więc w Chrzcie łączy się rzecz naturalna - woda, z rzeczą Boską - ze Słowem. Gdy Słowo łączy się z żywiołem, czyli z naturalną substancją, staje się Sakramentem, to jest świętą. Boską rzeczą i znakiem" - mówi Katechizm.
Tych dwu rzeczy - wody i Słowa - nie można oddzielić, gdy się je oddzieli, nie ma Chrztu, razem - stanowią Chrzest. Woda ma znaczenie sakramentalne tylko w chwili związania ze Słowem Bożym w momencie Chrztu. Kościół Ewangelicki poddał krytyce pojęcie "wody święconej", która zachowuje swą moc od Wielkanocy do Świąt Zesłania Ducha Świętego, jak przyjmuje Kościół Katolicki.
Co sprawia Chrzest? Odpowiedź wynika ze słów Ewangelii św. Marka: "Kto uwierzy i ochrzci się, zbawiony będzie" (16,16). Chrzest więc sprawia zbawienie i jest konieczny do jego uzyskania. Na czym zaś polega zbawienie? "Być zbawionym - mówi Katechizm - nie znaczy nic innego, jak być wybawionym od śmierci i diabła, wejść do Królestwa Chrystusa i żyć z Nim wiecznie" (Rzym. 6,1-11). Chrzest jest więc rzeczą wielką, jest skarbem chrześcijanina.
Chrzest jest aktem miłosierdzia Bożego, Słowo Boże nazywa go "kąpielą odrodzenia" (Tyt. 3,3-7), omyciem, uświęceniem i usprawiedliwieniem ( 1 Kor. 6,11; Efez. 5,26; Hebr. 10,22; 1 Piotra 1,23). Chrzest nadaje godność synów Bożych, przyobleka w Chrystusa (Gal. 3,26-27). Sakrament ten nie udziela łaski jakiegoś szczególnego rodzaju, uświęcającej czy uczynkowej, ale łaski Bożej w ogóle, którą wyjednał człowiekowi Chrystus. W Chrzcie otwiera się dla nas wszystko, co uzyskał dla nas Pan Jezus, przeniesienie z świata ciemności do świata światłości, otwiera się wejście do Królestwa Bożego.
Chrzest jest przymierzem Boga z człowiekiem, a nie odwrotnie - człowieka z Bogiem (II Kor. 5,18). W Chrzcie jesteśmy powierzeni Chrystusowi na własność. Na tym opiera się wiara.
Dar ten przyjmujemy wiarą (Mar. 16,16; Dz. Ap. 8,36-37). Wiara jednak musi dar ten w czymś uchwycić, ująć. Dlatego Bóg podaje nam ów skarb w wodzie (Duży Katechizm). Woda jest obrazem omycia. Woda jest w tym wypadku naczyniem, w którym Bóg przekazuje ten klejnot. Boże dary można odebrać i przyswoić sobie tylko wiarą. Trzeba się narodzić z wody i Ducha. Owocem Ducha jest wiara.
Boże rzeczy przyjmuje się wiarą. Reformacja kładzie więc ogromny nacisk na wiarę. Jest ona niezbędna do przyjęcia Chrztu, jest podstawowym warunkiem, bez niej nie można niczego wziąć od Boga. Nawet cudzą wiarą przyjmuje się dary od Boga (Mar. 2,2.4-5).
Boży dar jest zawsze dostępny, skarbu nigdy nie brak, zawsze na nas czeka. "Chodzi tylko o to, aby go uchwycić i zachować". "W Chrzcie położony jest darmo przed drzwiami każdego taki skarb i środek, który wchłania śmierć i wszystkich zachowuje przy życiu" - głosi Duży Katechizm.
Chociaż Chrzest jest niepowtarzalny jako dzieło Boże, to jednak skutek jego nie jest doraźny, jednorazowy, lecz Sakrament ten działa przez całe życie chrześcijanina. W Chrzcie bowiem jest odpuszczenie winy grzechu pierworodnego, natomiast pożądliwość, która jest korzeniem grzechu, pozostaje i ciągle się odzywa. Dlatego ap. Paweł powiedział: "Gdyż nie to czynię, co chcę, ale czego nienawidzę, to czynię (...), ale wtedy czynię to już nie ja, lecz grzech, który mieszka we mnie" (Rzym. 7,15-17). Chrześcijanin jest więc jednocześnie usprawiedliwiony i jest grzesznikiem. Narodził się w nim nowy człowiek, ale ciągle odzywa się stary człowiek.
Chrzest jest początkiem drogi, zawiera moment oczekiwania, jest zadatkiem, pieczęcią przynależności do Chrystusa (II Kor. 1,22; Efez. 1,13.14; Rzym. 8,23}. Chrzest udziela Ducha Świętego (Mar, 1,8; Dz.Ap. 19,1-8).
Wychodząc z tego założenia, iż w człowieku ciągle toczy się walka ze starym człowiekiem, Luter głosi w Dużym Katechizmie, że Chrzest "zarówno co do mocy, jak i znaczenia zawiera w sobie również trzeci Sakrament, który nazywamy pokutą, a który właściwie nie jest niczym innym, jak Chrztem". Pokuta bowiem to właśnie umieranie i powstawanie do życia w Chrystusie. "Jeśli więc żyjesz w stanie pokuty, żyjesz w Chrzcie, który nie tylko zwiastuje nowe życie, lecz także je sprawia, zaczyna, od niego pobudza. Codziennie ma być poskramiany człowiek zagniewany, nienawidzący, zazdrosny, nieczysty, chciwy, wyniosły, a ma powstawać łagodny, cierpliwy, cichy, otwarty, zgodny. Pamiętać tylko trzeba, iż Chrzest jest niepowtarzalny, jednorazowy, natomiast skutek jego jest ciągły".
Reformacja zajmuje też wyraźne stanowisko wobec Chrztu dzieci. Dowód, iż Chrzest dzieci jest miły Bogu, stanowi według Dużego Katechizmu fakt, iż wielu wielkich chrześcijan było pełnych Ducha Świętego, a byli oni ochrzczeni jako dzieci. W ten sposób Bóg potwierdza Chrzest dzieci. Chrzest dzieci jest możliwy, gdyż Sakrament ten nie jest dziełem człowieka, lecz darem Boga. Chrzczonemu dziecku musi towarzyszyć wiara Kościoła. Na tym polega rola rodziców, rodziców chrzestnych i zboru obecnego przy Chrzcie. Dlatego Chrzest powinien się odbywać w czasie nabożeństwa.
Chrzest jest zawsze ważny i zachowuje swe znaczenie, nawet gdyby człowiek nie posiadał prawdziwej wiary. Jest bowiem ustanowiony przez Boga. Gdzie woda jest złączona ze Słowem, tam jest Chrzest. Jak Komunia jest ważna, choć przystępuje do niej człowiek niegodny (jedynie on ściąga na siebie sąd), tak i Chrzest jest zawsze ważny (Dz. Ap.2,28;16,10; Kol. 2,11).
Chrzest ma znaczenie społeczne, wspólnotowe, jest włączeniem do Kościoła, który jest Ciałem Chrystusa (l Kor, 12,13; Efez. 4,9).
Porządek Chrztu w Kościele Ewangelickim jest prosty. Chrzest w miarę możności odbywa się w kościele w obecności zboru. Odpowiednią chwilą jest ostatnia część nabożeństwa przed udzieleniem zborowi błogosławieństwa końcowego. Przy Chrzcie powinni być obecni oboje rodzice, rodzicami chrzestnymi winny być osoby konfirmowane wyznania ewangelickiego.
Obrządek Chrztu rozpoczyna się odczytaniem Ewangelii św. Marka 10,13-16. Następnie ksiądz wygłasza krótkie przemówienie o znaczeniu Chrztu oraz o obowiązkach rodziców i chrzestnych względem dziecka. Potem ksiądz czyni znak krzyża na czole i na piersi dziecka. W stosownej modlitwie ksiądz prosi Boga, aby obmył dziecko z grzechu, wyrwał z mocy szatana i prowadził je jako Swoje dziecię do Królestwa Niebiańskiego.
Po złożeniu Wyznania Wiary i stwierdzeniu, że ta święta, zbawiająca wiara obowiązuje do wyrzeczenia się diabła i do życia zgodnie z tym wyznaniem, ksiądz pyta rodziców i chrzestnych, czy chcą, aby dziecię było ochrzczone w imię Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego i włączone do Kościoła. Zapytani odpowiadają - chcemy.
Następnie ksiądz zapytuje, czy przyrzekają wychować i utrzymać dziecię w wierze chrześcijańskiej. Tu następuje odpowiedź - przyrzekamy.
Rodzice podają imię dziecka, a ksiądz przytacza słowa Ewangelii św. Mateusza 28,19-20 o ustanowieniu Chrztu Św., polewając trzykrotnie czoło dziecka wodą, mówi: "NN chrzczę cię w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".
Po Chrzcie ksiądz powierza dziecko Bogu w Trójcy jedynemu. Obrządek Chrztu zamyka krótka modlitwa oraz Modlitwa Pańska. Chrzest kończy się błogosławieństwem udzielonym dziecku.