english version
Hasła biblijne na dzisiaj Ukryj hasła biblijne

O Duszpasterstwie niesłyszących

Słyszenie sercem i potrzeba społeczności

10.04.2016

Pierwsze nabożeństwo dla osób głuchoniemych miało miejsce w kościele w Cieszynie 26.06.1978 roku. Zorganizował je ewangelicki ksiądz z dawnego NRD, pastor głuchoniemych Dietrich Wegmann. 


O Duszpasterstwie niesłyszących

On to namówił mnie potem do zorganizowania spotkań w bielskiej parafii. Od ks. sen. A. Wegerta dowiedział się wówczas o głuchoniemym parafianinie biorącym udział w nabożeństwach, który zapytany o cel coniedzielnego uczestnictwa, wskazał na potrzebę społeczności wierzących. Wilhelm Kliber był więc pierwszym zainteresowanym i pozostał nadal najwierniejszym oraz najaktywniejszym uczestnikiem spotkań, które miały swój początek w 1985 roku.

 

W roku 1987 wyjechaliśmy na jego zaproszenie do małej miejscowości Dahme, by wraz z grupą niemieckich głuchoniemych wziąć udział w 10-dniowych rekolekcjach. Wraz z nami pojechała spora grupa wyznawców Kościoła Rzymskokatolickiego z Bielska i okolic. Od tego czasu nasze spotkania zmieniły się w społeczność ekumeniczną. Na nabożeństwach adwentowych i pasyjnych spowiednio-komunijnych odprawianych przez ks. bp. P. Anweilera i ks. proboszcza K. Cieńciałę jesteśmy również ekumenicznie razem. Spotykamy się raz w miesiącu w liczbie ok. 23 osób.

 

W dniu 13.01.2009 roku w programie II TVP w ramach ekumenicznych audycji ukazał się reportaż „Słyszę sercem”. Było to przesłanie mojej wieloletniej służby wśród niesłyszących i głuchoniemych. Wypowiadają się w niej katolicy i luteranie, mówiąc o swoich nie zawsze radosnych doświadczeniach, oczekiwaniach i marzeniach.

 

Najważniejszym, co określa naszą wartość i przynależność jest nasze wnętrze. Niedoskonałość czy niepełnosprawność nie przeświadczają o wartości człowieka. Bóg uświadamia nam, że tylko razem tworzymy całość – niesłyszący i słyszący, chorzy i zdrowi, kobiety, dzieci, mężczyźni… Każde stworzone przez Niego życie jest niepowtarzalne i cenne. Poprzez społeczność Bóg chce nas – słyszących i niesłyszących nauczyć słuchania, patrzenia i oceniania sercem.

 

Od roku 2002 uczestniczę w pracach Zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Duszpasterstwa Nie/do/słyszących IVSS Churchear.

 

Pod koniec maja 2015 nakładem Ośrodka Wydawniczego „Augustana” ukazał się zbiór wierszy Rozalii Raczek wraz ze wspomnieniami jej syna Krzysztofa Raczka. Autorka jest katoliczką, która od lat jest stałą uczestniczką naszych ekumenicznych diecezjalnych spotkań ludzi z niedosłyszących i głuchoniemych. Mimo niedosłuchu posługuje się piękną polszczyzną.

 
Oboje autorzy opisują białostocką wieś Rzepniki, która dziś wprawdzie nadal istnieje, ale zupełnie zmieniła swój wygląd i charakter. Książka warta jest przeczytania i gorąco zachęcam do jej nabycia.
Chętnych proszę o kontakt (tel. 509 789 012).
 

diakon Barbara Adamus