Poznanie Boga w wierze następuje wskutek działania Ducha Świętego. Bóg sam umożliwia takie poznanie. Wynika to z następujących słów Nowego Testamentu: "Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże" (1 Kor. 2, 10).

Również do poznania w wierze Jezusa Chrystusa, jako naszego Pana, dochodzimy dzięki działaniu Ducha Świętego. On to czyni nam jasnym, że Jezus jest Zbawicielem i Panem. Słowo Boże wyraźnie stwierdza: "Nikt, przemawiając w Duchu Bożym, nie powie: Niech Jezus będzie przeklęty! I nikt nie może rzec: Jezus jest Panem, chyba tylko w Duchu Świętym" (1 Kor. 12, 3). Podobnie mówi apostoł Jan; "Po tym poznawajcie Ducha Bożego: Wszelki duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest" (1 Jan 4, 2).

Duch Święty ujawnia też grzech, przekonywa nas, co jest grzechem i pokazuje jego okropność ("A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu" - Jan 16, 8). Gdzie nie ma Ducha Świętego, tam człowiek nie zdaje sobie sprawy z istoty grzechu i z jego obrzydliwości.

Zadaniem Ducha Świętego jest z drugiej strony wprowadzenie w prawdę wierzących w Jezusa ("Gdy przyjdzie On, Duch prawdy, wyprowadzi was we wszelką prawdę" - Jan 16, 13). Pod wpływem działania Ducha Świętego staje się jasne Słowo Boże, Boże obietnice, ważne są Boże przestrogi i nadzieje.

Wskutek działania Ducha Świętego następuje powołanie chrześcijanina (Dz. Ap. 13, 2), a także odrodzenie i odnowienie naszej wewnętrznej istoty (Tyt. 3, 5). Duch Święty pragnie towarzyszyć chrześcijaninowi w życiu i prowadzić go ("Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi" -- Rzym. 8, 14).

Dzięki wierze w Chrystusa jako naszego Zbawiciela i Pana, jesteśmy na nowo powołani do społeczności z Bogiem, odzyskujemy utraconą przez grzech godność dzieci Bożych i Duch Święty ma wpływ na naszą wolę, uczucia i myśli. To ma na myśli apostoł Paweł, gdy mówi w Liście do Galacjan: "A ponieważ jesteście synami, przeto Bóg zesłał Ducha Syna swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze!" (Gal. 4, 6).

W ten sposób chrześcijanie odzyskują znów podobieństwo Boże; obraz Boży nie jest wprawdzie w nich czysty, ciągle bowiem mąci go grzech, lecz Duch Święty dochodzi do głosu i ślady Jego działania są w życiu coraz wyraźniejsze. Stan taki charakteryzuje apostoł Paweł w ten sposób: "Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej... Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują... bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego" (Rzym. 8, 26-29).

W ten sposób chrześcijanie stają się błogosławieństwem świata, jego solą i światłem, są pożytecznym czynnikiem na różnych odcinkach życia społecznego. Pod wpływem bowiem Ducha Świętego utwierdzamy się w wierze i rodzi się w nas nowe, chrześcijańskie życie. Działanie Ducha Świętego bywa często i wśród chrześcijan niezrozumiane i niedoceniane. Nikt jednak nie może być prawdziwym chrześcijaninem bez rzeczywistego udziału Ducha Świętego w jego życiu. Gdzie brak jest wpływu Ducha Świętego, może człowiek wiedzieć o chrześcijaństwie, uczyć się o nim, znać doktrynę, lecz nie może być chrześcijaninem. Nie może bowiem w tych warunkach dojść do zastosowania nauki w praktyce. To Duch Święty na podstawie dzieła Jezusa Chrystusa realizuje chrześcijaństwo w naszym osobistym życiu oraz w życiu chrześcijańskiej społeczności. Jest on "Bogiem w nas", autorem nowej chrześcijańskiej formy życia.

On obdarza nas darami, które mają tak wielkie praktyczne znaczenie. On czyni nas zdolnymi do służby dla drugich, daje umiejętność braterskiego napominania w taki sposób, że będzie to z wdzięcznością przyjęte, zdolność nauczania, szczerego obdarowywania innych. On daje gorliwość w wykonywaniu przyjętych obowiązków i pozwala okazywać miłosierdzie nie z przymusu, lecz z radością. On wyposaża serca w szczerą, braterską, szanującą bliźniego miłość (Rzym. 12).

Żyjąc w Duchu Świętym, przynosi chrześcijanin owoce wiary, pożyteczne we współżyciu z ludźmi, jak: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, łagodność, wstrzemięźliwość (Gal. 5, 22-23). Wnosząc je do życia nadają mu chrześcijanie swoisty ton, nasycają właściwą atmosferą, zabarwiają tak potrzebnym, miłym światłem.

Dziełem Ducha Świętego jest społeczność wierzących, jedność ducha, braterstwo. Słowo apostolskie mówi: "Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju: Jedno ciało
i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do powołania waszego" (Efez. 4, 2-4).

Prawdziwa wewnętrzna jedność Kościoła jest możliwa tam, gdzie działa Duch Święty. Wyraża to apostoł Paweł w obrazie ciała: "Tak my, wszyscy jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a z osobna jesteśmy członkami jedni drugich" (Rzym. 12,5). Ekumeniczne współżycie chrześcijan możliwe jest jedynie w atmosferze Ducha Świętego.

Jak działa Duch Święty? Według nauki Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Duch Święty działa przez Słowo Boże. Takie jest stanowisko biblijne. Jezus powiedział: "Duch to jest, który ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem" (Jan 6, 63). Apostoł Piotr mówi, że odrodzenie, które jest dziełem Ducha Świętego, następuje przez Słowo Boże (1 Piotr 1, 23). Również św. Jakub głosi, że chrześcijanie są odrodzeni przez słowo prawdy (Jak. 1,18).