6. Niedziela po Trójcy Świętej

Kazanie na 6. Niedzielę po Trójcy Świętej - 23 lipca 2006 r.
 

"6.Ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością. 7.Nie dlatego, że jesteście liczniejsi niż wszystkie inne ludy, przylgnął Pan do was i was wybrał, gdyż jesteście najmniej liczni ze wszystkich ludów. 8.Lecz z miłości swej ku wam i dlatego że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom, wyprowadził was Pan możną ręką i wybawił cię z domu niewoli, z ręki faraona, króla egipskiego. 9.A tak wiedz, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, który do tysiącznego pokolenia dochowuje przymierza i okazuje łaskę tym, którzy go miłują i strzegą jego przykazań. 10.Lecz sam odpłaca tym, którzy go nienawidzą, aby ich wytracić. Nie zwleka, ale odpłaca temu samemu, kto go nienawidzi. 11.Przestrzegaj więc przykazań, ustaw i praw, które Ja ci dzisiaj nakazuję spełniać. 12.Za to zaś, że będziecie słuchać tych praw i przestrzegać ich oraz je spełniać, Pan, Bóg twój, dochowa ci przymierza i obietnicy łaski, które przysiągł twoim ojcom. 
  

5 Mż 7,6-12

Spróbujmy sobie odpowiedzieć na następujące pytanie: Jakie są główne cechy Boga? Odpowiedź wydaje się oczywista. Wiemy i wielu z nas się o tym przekonało w swoim życiu, że On jest dobry, wszechmogący, wszechwiedzący. Bóg także, a może przede wszystkim jest miłością, jak przypominają nam o tym słowa znanej pieśni ze śpiewnika. Dzięki miłości Bóg przebacza nam grzechy, przygarnia do siebie i daje szansę poprawy nawet największemu grzesznikowi.
Wiele tych Bożych cech moglibyśmy jeszcze wymienić. Wśród nich nie może zabraknąć wierności. Bóg wierny jest – głoszą słowa innej pieśni. Co to znaczy? Wierny oznacza stały, niezmienny, pamiętający o swoich słowach i obietnicach; nie zmieniający zdania jak chorągiewka na wietrze w zależności od sytuacji, ale stojący na jednym stanowisku i trzymający się raz wypowiedzianego słowa.
 
O ileż bardziej Bóg różni się w tym przypadku od nas, ludzi. Wiemy, że z wiernością w przestrzeni międzyludzkiej bywa różnie. Ile razy bowiem zdarzyło się nam złamać dane słowo, obietnicę, ślubowanie czy przysięgę? Ile razy rozwój wydarzeń sprawiał, że zapomnieliśmy o danym słowie dla swej wygody, interesu czy bezpieczeństwa? Ile małżeństw się rozpadło, bo ktoś w chwili pokusy i słabości zapomniał o małżeńskim ślubowaniu i wierności "aż Bóg przez śmierć nas rozłączy"?
 
Wierność nie jest dziś zbyt popularnym słowem. Niektórzy nauczają, że wszystko się dookoła zmienia i człowiek musi zmieniać swe zasady i wartości, by pozostać w zgodzie z panującą modą. Zapominamy więc o tym, co dobre, porzucamy wiarę i przekonania przodków, odchodząc od Kościoła albo zmieniając wyznanie przy okazji ślubu lub z innego powodu. A co z przysięgą konfirmacyjną, w której przyrzekaliśmy wierność Bogu i naszemu Kościołowi? Czy ona do niczego nie zobowiązuje? Ludzka wierność zawodzi. Z bólem i wstydem musimy się do tego przyznać, bo nieraz zawiedliśmy w tej dziedzinie wobec innych, nie wspominając o Bogu, którego zasmucamy i zdradzamy swoimi grzechami, niezdecydowaniem i odstępstwami od zasad wiary.
 
Jakże więc bardzo od ludzkiej wierności, która często pozostaje tylko pustym słowem, różni się Boża wierność. Właściwie cała Biblia jest jej świadectwem. Dziś przypomina nam o tym fragment z 5 księgi Mojżeszowej.
 

Te słowa kieruje Bóg do swego wybranego ludu izraelskiego. Obiecuje wierność, prowadzenie i błogosławieństwo, ale też grozi karą tym, którzy od Niego odstąpią. Są więc te przyrzeczenia jakby potwierdzeniem przymierza, jakie Bóg zawarł z patriarchami - Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Czy Bóg dotrzymał obietnicy? Czytelnicy Biblii wiedzą dobrze, że tak się stało. Bóg cały czas był ze swoim ludem. Szedł jako obłok w dzień, a słup ognia w nocy i wiódł lud do ziemi obiecanej. W końcu doprowadził Izraelitów do ziemi opływającej w mleko i miód, która stała się ich nową ojczyzną. Tak - Bóg pozostał wierny swojemu Słowu i je wypełnił.
 

Nie możemy zapomnieć, że w zamian za wierność Bóg oczekiwał i ciągle oczekuje oddania i wiary. Kiedy Żydzi byli posłuszni Stwórcy i przestrzegali przykazań, wtedy żyło się im dostatnio i szczęśliwie, kiedy odrzucali je - spotykały ich kary, z których największą była niewola babilońska i rozproszenie po świecie. Mimo to Bóg nie przestał kochać swego ludu. Jego cudowne prowadzenie i wierność objawiły się w tym, że mimo rozproszenia Izraelici nie zatracili swego języka, wiary i kultury. Przez długie stulecia pozbawieni byli swego państwa, a jednak nie stracili tożsamości, nie zapomnieli, kim są. Boże błogosławieństwo wypełniło się, gdy z Izraela wyszedł obiecany Mesjasz - Jezus Chrystus, Zbawiciel świata, zaś niespełna 60 lat temu naród wybrany odzyskał ziemie swoich przodków. Czy historia Izraela nie jest wystarczającym dowodem na to, że Bóg jest wierny? Potwierdza się to w słowach hasła dzisiejszej niedzieli: tak mówi Pan - który cię stworzył, Jakubie, i który cię ukształtował, Izraelu: Nie bój się, bo cię wykupiłem, nazwałem cię twoim imieniem - moim jesteś.
 
Dla nas najważniejszy pozostaje fakt, że Boża wierność dotyczy nie tylko Izraela, ale każdego wierzącego. Bóg jest wierny także i wobec nas, chrześcijan, bo w Jezusie Chrystusie wszyscy, niezależnie od narodowości i języka, jesteśmy Jego ludem, Jego ukochanymi dziećmi.
 
W Jezusie Chrystusie Bóg przychodzi do nas, oferuje swe błogosławieństwo i zbawienie z łaski. Gwarantuje, że będzie wierny swoim obietnicom. Znakiem tego przymierza i wierności jest sakrament chrztu świętego, którym zostaliśmy zapieczętowani. Chrzest wiąże się z wiarą, a wiara z chrztem. Oznacza to, że droga rozpoczęta w chrzcie musi być drogą wiary, kroczeniem z Chrystusem. Dary położone przed nami w chrzcie uchwycić można jedynie przez wiarę w Chrystusa. Boże obietnice związane z chrztem w imię Chrystusa i dary zbawienia, są wówczas naszą własnością, jeśli trwamy w wierze. Utrata wiary jest równoznaczna z utratą zbawczych darów krzyża Chrystusowego.
 

Co dotyczy Izraela, jego wyboru na lud Pana, dotyczy również nas czyli Kościół Jezusa Chrystusa. Wszyscy powołani, ochrzczeni i poświęceni przez Ducha Świętego są Jego szczególną własnością, ludem Pana, któremu Wszechmocny dochowa wierności i spełnią się nad nimi wszystkie obietnice.
 
Gdybyśmy się mieli oprzeć w życiu na słowie jakiegoś człowieka, więcej niż pewne, że prędzej czy później zawiedlibyśmy się. Niektórzy z nas przekonali się o tym boleśnie, kiedy zostali zdradzeni lub oszukani.
 
Bóg jest inny. Cała Biblia jest świadectwem Jego wierności, która nigdy nie zawodzi. W Jezusie Chrystusie Bóg przychodzi do nas i zapewnia nas o swej miłości i prowadzeniu. Chce nas wieść do prawdziwej ojczyzny, do ziemi obiecanej, która znajduje się w niebie. Tam zbawieni będą na wieki przebywać razem ze swoim Panem.
 
To, czego oczekuje, zamyka się w słowie wiara. Oznacza ona opowiedzenie się po Jego stronie. Biblia naucza nas Bożych dróg. Nie zbaczajmy z nich. Bądźmy wierni Bogu, przecież kiedyś uroczyście ślubowaliśmy mu to podczas konfirmacji. Czy ta przysięga ma wpływ na nasze życie? Nie bądźmy podobni do chorągiewek, które łopoczą w zależności od tego, z której strony zawieje wiatr. W Księdze Objawienia Jana czytamy: Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota. Amen.
 

ks. Bogusław Juroszek, Parafia Ewangelicko-Augsburska w Cieszynie