Rok kościelny w życiu ewangelika - październik 2006

Hasło miesiąca: „Nawiedzasz ziemię, zraszasz ją i wzbogacasz obficie.” Psalm 65,10

 

1 X - DZIĘKCZYNNE ŚWIĘTO ŻNIW [ŚE 91]
 

Święto to powstało w Kościele luterańskim pod koniec XVII wieku i obchodzone jest zawsze w pierwszą niedzielę po Uroczystości św. Michała Archanioła i wszystkich Aniołów (29 IX), a więc pomiędzy 30 IX a 6 X. W okresie, w którym zebrano już prawie wszystkie plony, chrześcijanie chcą Bogu podziękować za wszystko, co otrzymaliśmy od Niego „bez wszelkiej zasługi i godności” naszej. Marcin Luter w objaśnieniu II artykułu wiary chrześcijańskiej, powiada, że nie tylko za chleb w dosłownym tego słowa znaczeniu, ale w poszerzonym znaczeniu (objaśnienie Modlitwy Pańskiej), powinniśmy Bogu „dziękować i chwalić Go, służyć Mu i posłusznym być….” A to właśnie znaczy, że powinniśmy także z tymi, którym nie dostaje „chleba powszedniego”, umieć się dzielić (Iz 58,7-12). Najlepiej Bogu możemy podziękować za żniwa, gdy potrafimy nimi dzielić się z innymi. To właśnie na względzie ma Kościół, gdy obchodzi Dziękczynne Święto Żniw i do tego zachęca nas w krótkim tekście kazalnym. Wszystko, co Bóg daje bywa „poświęcone przez Słowo Boże i modlitwę.” (1 Tm 4,4.5) Chciejmy, więc wszystkie Boże dary codziennie poświęcać naszą modlitwą dziękczynną.
Pieśni: 619; 252; 257; 248; 247.
   
8 X - NIEDZIELA 17. PO TRÓJCY ŚWIĘTEJ [ŚE 72]
„O wolności chrześcijańskiej” – tak brzmi temat tygodnia. Pod podobnym tytułem: „O wolności chrześcijanina” napisał ks. Marcin Luter niewielką pracę, w której mówi, że chrześcijanin jest wolnym panem, a drugiej strony, że „chrześcijanin przez miłość jest wszystkich niewolnikiem". Dzisiejszy tekst biblijny mówi, że Pan nas powołał do konkretnego zadania już od samego poczęcia i nazwał po imieniu. To my mamy ratować innych, to my mamy być dla innych światłością, to my mamy być nośnikami zbawienia. To od poczęcia staliśmy się przez Boże powołanie Jego sługami i Jego służebnicami. Na tym polega nasza wolność, że możemy innym służyć. To jest wielki przywilej chrześcijanina.
Pieśni: 638; 746; 750; 7551; 290.
  
15 X – NIEDZIELA 18. PO TRÓJCY ŚWIĘTEJ [ŚE 73]
O „największym przykazaniu” mówi dzisiejsza niedziela. „Największe przykazanie” ma towarzyszyć nam w tym tygodniu we wszystkich naszych sprawach. Bóg wszystkich jednakowo miłuje i z miłości do wszystkich dał na krzyż Swojego Syna. On jest dla nas obrazem prawdziwej chrześcijańskiej miłości, która nie powinna ludzi dzielić na ubogich i bogatych, wykształconych i niewykształconych. Największe przykazanie to przykazanie miłości bliźniego.
Pieśni: 826; 831; 833;835; 290.
 
18 X (środa) – DZIEŃ EWANGELISTY ŚW. ŁUKASZA [ŚE 83]
Kościół wspomina dzisiaj autora trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich – św. Łukasza. Był on z zawodu lekarzem. Przyjąwszy do swego życia Chrystusa, około 50 roku towarzyszy Ap. Pawłowi w jego misyjnych podróżach, którego nie opuścił nawet wtedy, gdy ten był uwięziony. Nie jest znana ani data, ani miejsce, ani też rodzaj jego śmierci. Teolodzy nazywają Ewangelię wg św. Łukasza – Ewangelią Pawłową, gdyż zawiera wiele wspólnych myśli z nauką Apostoła Pawła. Symbolem Łukasza (np. w ołtarzu w Cieszynie) jest wół, jedno z 4 zwierząt z widzenia proroka Ezechiela. Łukasz bowiem na początku swej Ewangelii mówi o ofierze kapłana Zachariasza, a wół najczęściej był ofiarą składaną na całopalenie Starego Zakonu.
Pieśni: 244; 553; 747; 746; 760.
 
22 X – NIEDZIELA 19. PO TRÓJCY ŚWIĘTEJ [ŚE 74]
„Uzdrowienie na ciele i na duszy” – tak brzmi hasło 19 niedzieli po Trójcy Świętej. Apostoł Jakub zwraca się do nas dzisiaj abyśmy nie zapomnieli o chorych. Gdy kto pośród nas jest chory, niech zawoła „presbyterus”, a więc „starszych”, czyli w dzisiejszym tego słowa znaczeniu – księży – prezbiterów, którzy razem z rodziną powinni się modlić nad chorym i namaścić go olejem. W Kościele katolickim jest to sakrament „namaszczenia chorych.” Kościół ewangelicki zaniechał tej praktyki od czasów reformacji. W ostatnich latach jednak znowu w niektórych krajach zachodniej Europy i w Ameryce, także w Kościele ewangelickim wprowadza się ten obrzęd. Sam byłem tego świadkiem w Niemczech. Teolodzy mówią, że modlitwa trafia do ucha chorego lub nieprzytomnego, natomiast pachnący olej jest potwierdzeniem modlitwy, a jego zapach trafia do nozdrzy człowieka świadcząc o modlitwie przyczynnej za chorego. Innym środkiem duchowego uzdrowienia jest spowiedź – wyznanie grzechów przez chorego, która uwalnia chorego duchowo od więzów zła. Dlatego ojcowie naszej wiary do każdego chorego wzywali księży, aby przyszli z Sakramentem Ołtarza, sakramentem posilenia i umocnienia. Zachowajmy nadal ten błogosławiony zwyczaj.
Pieśni: 681;585; 657; 666; 585; 290, lub 291 (po nab. z Komunią Św.)
 
28 X (sobota) – DZIEŃ APOSTOŁÓW SZYMONA I JUDY [ŚE 90]
Kościół wspomina dzisiaj dwóch Apostołów: Szymona i Judy, który na drugie imię miał Tadeusz. Szymon posiadający w Ewangeliach przydomek „Zelota”, czyli „Gorliwy”. Przed powołaniem na Apostoła Szymon należał do stronnictwa, którego zadaniem była obrona czystości Zakonu Mojżeszowego. Juda natomiast był krewnym Pana Jezusa, był bratem Jakuba zwanego Mniejszym.
Pieśni: 244; 606; 596; 290.
 
29 X - NIEDZIELA 20. PO TRÓJCY ŚWIĘTEJ [ŚE 75]
„O porządku Bożym” – mówi dzisiejsza niedziela. Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale Bogiem porządku. Dlatego ustanowił w świecie pewien porządek określony w 10 przykazaniach. Przykazania to podstawowe prawo każdego człowieka, a przede wszystkim chrześcijanina. Tam gdzie są przestrzegane Boże przykazania tam zawsze spoczywało Boże błogosławieństwo. Świadectwem tego były kraje, które przyjęły porządek przekazany przez Reformację, kraje, które trzymały się Słowa Bożego. Tam był porządek, uczciwość, prawość. Niestety, dzisiaj od tego podstawowego Prawa Bożego wielu ludzi odchodzi. A to pociąga za sobą konsekwencje, których jesteśmy świadkami. Prawa i zwyczaje ludzkie przemijają, bo „przemija kształt tego świata.” Nie przemija jednak Boże Słowo i Boży porządek zawarty w tym Słowie.
Pieśni: 391; 632; 822; 634; 290, lub 291 (po nab. z Komunią Św.)
  
31 X {wtorek) – PAMIĄTKA REFORMACJI [ŚE 73]
Miłość do Kościoła czystego, świętego, którego Głową jest Jezus Chrystus doprowadziła Sługę Bożego ks. Marcina Lutra, mnicha augustiańskiego i profesora teologii biblijnej do przybicia na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze w dniu 31 października 1517 r. 95 tez. Były one skierowane nie przeciw ludziom, lecz przeciw błędom, jakie zakradły się do średniowiecznego Kościoła Zachodniego. Marcin Luter nigdy nie występował przeciw Kościołowi, ale przeciw błędom Kościoła. Ta zasada obowiązuje także i dzisiaj. Dzisiaj, bowiem do każdego Kościoła wkradają się błędy. Niestety, współczesny Kościół nieraz chce się przypodobać temu światu i albo milczy tam gdzie protestować należy, albo jest skłonny przyjąć wszystko, co świat Kościołowi narzuca. Są Kościoły i są chrześcijanie, którzy uważają, że wszystko, co świat i wszystko, co media podrzucają Kościołowi, to Kościół bezwzględnie musi przyjąć. Kościół nieraz niestety, chce się przypodobać światu. Dziś także ci, którzy pragną trzymać się „starej” wiary, którzy pragną być wierni Biblii i nauce reformacyjnych ksiąg wyznaniowych Kościoła są albo wyśmiewani, albo po prostu nieakceptowani. Ale Apostoł św. Paweł w dzisiejszej lekcji mówi, abyśmy nie pozbawiali się tej wolności, którą nam Chrystus przyniósł i nie poddawali się pod nowe jarzmo niewoli XXI wieku. Kościołowi nie wolno poddawać się pod nowe jarzmo niewoli, w którą chce go wprowadzić współczesny świat. „Kto ma uszy niechaj słucha co Duch mówi do Kościołów!” A kto ma oczy niech patrzy, aby nie został zwiedziony z prawej reformacyjnej drogi na bezdroża!
Pieśni: 552; 265; 266; 258; 541; 290.

Ks. Jan Gross