Święto Wniebowstąpienia Pańskiego

W czwartek, czterdziestego dnia po Wielkanocy Kościół wspomina wniebowstąpienie Pana Jezusa. To kolejny etap "wywyższenia" Jezusa Chrystusa. Po zstąpieniu do piekieł, gdzie Pan opowiadał Ewangelię i wyrwał z nich tych, którzy tę Ewangelię przyjęli, w dzień wielkiego triumfu w poranek wielkanocny powstał z umarłych. Czterdzieści dni później Kościół wspomina jego wstąpienia do nieba, gdzie „Jezus jako Król panuje” . To wniebowstąpienie otworzyło nam drzwi domu Ojca (J 14,1). Dlatego chrześcijanie radując się na ten wielki dzień wejścia do domu Ojca, nie załamują rąk, stojąc i tylko patrzą w górę (Dz 1,11), lecz działają i służą Panu do samego końca.

Taka jest nasza wiara chrześcijańska wynikająca z Wniebowstąpienia Pańskiego. Chcemy oddawać cześć i uwielbienie naszemu Panu i Zbawicielowi, który „przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko (..)”, bo tylko On jest „tym, który jest i który był, i który ma przyjść” (Obj 1,4-8). 
   
Znaczenie tego święta dla ewangelików posiada również wymiar prawny. W ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP zapisano, że Święto Wniebowstąpienia Pańskiego jest dla luteran dniem wolnym od pracy (art.14). 

W ten dzień w kościołach luterańskich odbywają się świąteczne nabożeństwa, zwyczajowo odprawiane w godzinach popołudniowych.