Wspomnienie wiślańskiego proboszcza

„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego, odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa” - 1 P 1,3

 

Siostry i Bracia!

Pamięć o zmarłych! Zachowujemy ją, czcimy pamięć tych, których Wszechmogący Bóg postawił na naszej drodze życia. Jest ona wyrazem wdzięczności do Boga za tych, którzy z nami i dla nas żyli i za to, że im i nam wybawienie z śmierci przyniósł Ten, który nasze życie okupił swoim życiem. Ci, którzy byli jednymi z nas pozostawiają po sobie trwały ślad w pamięci.

 

Dzisiaj w naszych sercach odżywają jakże wyraźne wspomnienia, które pozostawił po sobie – zmarły przed 10 laty w 63 roku życia śp. ks. proboszcz Karol Samiec.

 

Urodził się 28 stycznia 1935 roku – tu w kościele wiślańskim został ochrzczony, tu w 1949 r. był konfirmowany przez ks. Józefa Szerudę, a po zdaniu matury w wiślańskim Liceum Ogólnokształcącym rozpoczął 1 października 1954 r. studia w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, którą ukończył w czerwcu 1958 roku. Po krótkiej praktyce u boku ks. Edwarda Bussego w Mrągowie na Mazurach, mgr teologii Karol Samiec został ordynowany 1 lutego 1959 r. tu w wiślańskim kościele na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, zostając wikariuszem u boku I proboszcza ks. radcy Roberta Fiszkala i II proboszcza ks. Adolfa Franka.

 

W pierwszych latach służby w parafii wiślańskiej szczególną opieką duszpasterską otaczał Parafian mieszkających w Wiśle Malince. W roku 1963 ks. Karol Samiec wstąpił w związek małżeński z Haliną z d. Cieślar. Ślub odbył się w kaplicy w Malince, a pobłogosławił go ks. Józef Szeruda z Drogomyśla. Bóg obdarzył małżeństwo trójką dzieci: Janem, Karolem i Elżbietą

 

W 1973 r. na wniosek Rady Parafialnej, Zgromadzenie Parafialne Parafii w Wiśle wybrało ks. Karola Samca III proboszczem, a ks. Manfreda Gringela IV proboszczem. Gdy w roku 1978 na emeryturę przeszli ks. radca Robert Fiszka i ks. Adolf Frank, Zgromadzenie Parafialne wybrało ks. Karola Samca I proboszczem a ks. Jana Lecha Klimę II proboszczem.

 

Po ks. Adolfie Franku ks. Karol Samiec objął także administrację Parafii w Istebnej, do której należą ewangelicy mieszkający w Istebnej, Jaworzynce i Koniakowie. W związku z tym, że w Wiśle Malince i w Wiśle Czarnem były już wybudowane kaplice, w których odbywały się coniedzielne nabożeństwa, lekcje nauczania kościelnego i próby chóru, ks. Karol Samiec rozpoczął dalszą rozbudowę parafii w pozostałych wiślańskich dolinach. Z jego inicjatywy i przy ogromnym osobistym zaangażowaniu przystąpiono do budowy domu katechetycznego z kaplicą i pokojami gościnnymi w Wiśle Jaworniku, Domu Modlitwy z salką katechetyczną w Wiśle Głębcach oraz plebanii z pokojami gościnnymi w Istebnej. Mimo ogromnych trudności związanych z brakiem na rynku materiałów budowlanych, inwestycje zostały z Bożą pomocą ukończone w bardzo krótkim czasie.

 

Po poświęceniu tych obiektów ks. proboszcz Karol Samiec przystąpił do organizowania życia parafialnego. Zakładał chóry mieszane, Koła Pań, które podejmowały działalność odwiedzinową-diakonijną, od początku też w Jaworniku i w Głębcach odprawiane były niedzielne, świąteczne i tygodniowe nabożeństwa.

 

Jawornik i Istebna zostały udostępnione współwyznawcom – dzieciom, młodzieży i dorosłym z kraju i z zagranicy.

 

38 letnią służbą ks. Karol Samiec pozostawił w historii ewangelickiej Parafii w Wiśle wiele trwałych śladów. Wielu z nas pamięta go jako bardzo dobrego kaznodzieję, przekonywującego i docierającego do wielu ludzkich serc. Jego kazania przyciągały licznych słuchaczy. Cenił dorobek poprzednich pokoleń. Organizował wystawy. Odnalazł miejsce dawnych nabożeństw przy Kamieniu na Bukowej, organizując na pamiątkę na tym miejscu coroczne uroczyste nabożeństwa.

 

W czasach gdy samochód był wyjątkowym luksusem starał się organizować w najodleglejszych od kościoła miejscach nabożeństwa domowe, szczególnie z myślą o najstarszych m.in.: w Breńskiej Malince, na Skolnitym, na Stożku, na Zakrzosku.

 

Ks. Karol Samiec starał się, aby wiślański kościół był przez cały tydzień otwarty, szczególnie w porze letniej, by wczasowicze i turyści mogli zapoznać się z nauką naszego Kościoła, także zaopatrzyć się w Biblie i budującą literaturę religijną. Gdy nadarzyła się okazja, dla tych ostatnich celów, czyli rozpowszechniania literatury religijnej staraniem ks. Karola Samca została otwarta księgarnia Ap. Piotra w Domu Zborowym , jedna z pierwszych w Diecezji Cieszyńskiej.

 

Ks. Proboszcz był współorganizatorem koncertów organowych organizowanych w miesiącach wakacyjnych w kościele w ramach Wiślańskich Dni Muzyki Organowej.

 

Kontynuował zapoczątkowane przez ks. Roberta Fiszkala kontakty wiślańskich chórów ze współwyznawcami w różnych krajach Europy, które to kontakty przybrały formalne kształty oficjalnej współpracy partnerskiej pomiędzy trzema Parafiami – Wisłą, Mulcheim an der Ruhr w RFN i Ragosen w byłej NRD.

 

Był życzliwy ruchowi ekumenicznemu i współpracy Kościołów.

 

Specyfika służby duszpasterskiej sprawia, że jako księża jesteśmy blisko każdej rodziny, dzielimy radości i smutki. Ks. Karol Samiec w czasie swej 38 letniej służby w parafii wiślańskiej ochrzcił i konfirmował setki dzieci, pobłogosławił setki młodych par, odwiedził niemalże każdy wiślański dom, stanął nad grobem także setek parafian, niosąc pociechę i nadzieję zasmuconym.

 

Zapewne większość z nas tu dziś obecnych na tym nabożeństwie dziękczynno-wspomnieniowym w swoim życiorysie potrafi wskazać na osobiste związki ze wspominanym dziś śp. ks. Karolem Samcem.

 

Także podczas moich wielu ważnych chwil życia ks. Karol Samiec był obecny m.in.: tu w kościele w czasie mojej konfirmacji, jako jeden z asystentów podczas ordynacji w Szczecinie, błogosławił tu w kościele nasz związek małżeński, przez 12 lat był moim przełożonym, uczestniczył na 5 miesięcy przed śmiercią w uroczystości instalacji mnie na proboszcza Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Wiśle Głębcach.

 

I tak niemalże każdy z nas mógłby przytaczać i wspominać wydarzenie po wydarzeniu, w których ks. Karol Samiec był blisko, był obecny.

 

Dlatego wszyscy dziś dziękujemy Panu Bogu za jego służbę. Chóry wszystkich wiślańskich parafii swym śpiewem wyrażają swą wdzięczność bowiem każdy z chórów był z ks. Karolem Samcem w jakiś sposób związany.

 

Na zakończenie tego wspomnienia chylę czoła przed Panią Pastorową, która stała u boku męża we wszystkich jego radościach i chwilach trudnych i przez całe 34 lata wspólnej pielgrzymki życiowej była jego dobrym duchem wspierając oraz pomagając we wszystkim.

 

A nade wszystko Bogu niech będą dzięki za miłosierdzie i żywą nadzieję, w której nas prowadzi i w której nas odrodził przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. 

 

ks. Tadeusz Byrt, Wisła Głębce

 

---

 

Materiały:

 

Ks. Karol Samiec (1935 – 1997) [w:] Zacni Wiślanie, Słownik Biograficzny. Wisła 2000

Dr Teodor Cieniała : Historia Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Wiśle . Wisła 2003

Ks. Jan Gross: Śp. ks. proboszcz Karol Samiec [w:] Kalendarz Ewangelicki 1998 Augustana Osobiste wspomnienia