100 lat krzyża nad Niegocinem

  

30 października 2010 r. w przeddzień Pamiątki Reformacji spotkaliśmy się na wzgórzu nad Niegocinem, aby rozpocząć wspomnienie wydarzeń sprzed 100 laty, ale również po to, aby zatrzymać się na modlitewnym rozważaniu. W uroczystościach wziął udział Biskup Kościoła ks. Jerzy Samiec, Biskup Diecezji Mazurskiej, księża z Diecezji Mazurskiej, przedstawiciel z parafii partnerskiej z Kwerfurtu ks. Bernd Rudolf oraz duchowni z Kościoła Prawosławnego, Rzymskokatolickiego i Grekokatolickiego. 

   

 

Historię tego szczególnego krzyża przedstawił dr Robert Kempa, historyk z Uniwersytetu Białostockiego, który tak powiedział: „ … w sposób szczególny uczczono św. Brunona w Prusach Wschodnich w rocznicę 900-lecia jego męczeńskiej śmierci. Jak żaden inny święty, z okresu jedności chrześcijaństwa, św. Brunon w sposób spektakularny przyczynił się do wzajemnego zbliżenia protestantów i katolików na Warmii i Mazurach. Miarą tego zbliżenia było wzniesienie przez giżyckich ewangelików 30 października 1910 r., , krzyża-pomnika ku czci świętego katolickiego z napisem:

 

Wybór symbolu nie był też przypadkowy. Nie pomnik, nie tablica lub inna forma obelisku, lecz krzyż, symbol wiary w zmartwychwstałego Chrystusa. Krzyż ten urósł w świadomości mieszkańców Giżycka do rangi symbolu. Był też jedyną tego typu formą upamiętnienia św. Brunona. Krzyż był kopią krzyża św. Wojciecha ustawionego w Tenkitten. Uroczystość odbyła się z udziałem szerokich rzesz mieszkańców.

    

Aktu poświęcenia dokonał giżycki superintendent ks. Ernst Trinker wymawiając jakże uniwersalne i dziś słowa: „Święcę cię, wyniosły krzyżu, postawiony na tym miejscu na pamiątkę szlachetnego męża, który cierpiał i umarł za cesarza i Rzeszę, za Chrystusa i Jego Ewangelię, święcę cię w imię Boga, Ojca i Syna i Ducha Świętego. Oby Bóg zachował cię na zawsze od złości żywiołów i zbójeckich rąk ludzkich; świadku świętej godziny, bądź i pozostań nam symbolem Bożej miłości w Jezusie Chrystusie, chichy, ale wymowny kaznodziejo wierności aż po grób; powiedz każdemu obcemu, który tu przyjdzie, by z tego miejsca oglądać nasze piękne miasto i uroki jego krajobrazu, by zapamiętał, że miłość Zbawiciela była hasłem tego męża, mów to młodym i starym, możnym i maluczkim, mów nam wszystkim ku pamięci: Większej miłości nad tę żaden nie ma, jeno gdyby kto duszę swoją położył za przyjacioły swoje”.

Słowa te w pełni oddawały intencje fundatorów. Nie chęć zawłaszczenia miejsca domniemanej śmierci, nie chęć rozwijania kultu lub upamiętnienia samego krzewiciela Ewangelii, ale przede wszystkim gorąca chęć upamiętnienia i podkreślenia jakże uniwersalnych dla chrześcijan wartości, za które gotów był ponieść męczeńską śmierć, legła u podstaw tej decyzji. Tym samym zapoczątkowano najdłuższą tradycję pamięci św. Brunona z Querfurtu na Mazurach”.

 

Po modlitwie pod krzyżem zgromadziliśmy się w kościele ewangelicko-augsburskim, w którym odbyło się uroczyste nabożeństwo, koncert organowy i koncert tria smyczkowego. W czasie nabożeństwa - tak jak również pod krzyżem - uroczystość ubogacił Chór Oddziału Mazurskiego „Kamerton” Związku Ukraińców w Polsce pod przewodnictwem Wiktorii Petiuk.

 

 

***