Święto Bratniej Pomocy

Przeżywamy dzisiaj w Kościele ewangelickim Święto Bratniej Pomocy imienia króla Gustawa Adolfa. Jego geneza sięga roku 1832, kiedy to ewangelicy w Niemczech, w dwusetną rocznicę śmierci szwedzkiego króla, postanowili uczcić jego pamięć, powołując do życia fundację jego imienia. Jej założeniem było niesienie pomocy braciom i siostrom w wierze poprzez niewielkie ofiary. Szlachetne i zacne dzieło Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa, dzieło iście braterskie, towarzyszy nam już od wielu lat i otwiera nasze serca dla potrzebujących parafii, dla braci i sióstr w wierze.

Motto tego zbożnego dzieła wyrasta z apostolskiego przesłania Listu do Galacjan - "dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary" (Ga 6,10). To słowo jest wezwaniem oraz zachęceniem do braterskiego działania. W tym szczególnym dziele niesiemy sobie wzajemną pomoc, w tym dziele wzajemnie się wspieramy poprzez niewielkie ofiary, które włożone do jednego "worka" są wymiernym wsparciem dla potrzebujących braci i sióstr w różnych parafiach naszego Kościoła.
To dzieło jest wyrazem wzajemnej braterskiej troski. W dziele Bratniej Pomocy z jednej strony dostrzegamy potrzebujących, z drugiej zaś sami być może stajemy pośród tych, którzy tej pomocy potrzebują i z niej korzystają. Bratnia Pomoc imienia Gustawa Adolfa jest naszym wspólnym dobrem i działaniem. Budzi w nas świadomość wzajemnej odpowiedzialności, a przez to też daje poczucie jedności.

 
Zainicjowane niegdyś braterskie dzieło nadal ma swoją kontynuację. Dzieło Bratniej Pomocy jest dziełem żywotnym, trwa w naszym Kościele już od pond 150 lat, co jest też wyrazem i świadectwem tego, że nie ustajemy w czynieniu dobra, dobra wspólnego i wzajemnego, dobra, które przynosi i zbiera owoce. Jest to nasze wspólne dobrodziejstwo i winno być z wytrwałością oraz wiernością przez nas pielęgnowane i rozwijane. Cel tego dzieła jest wspólny, niesienie pomocy bliźniemu, wspieranie domowników wiary, braci i sióstr w wierze.

Wiele osób tymi domownikami się czuje w swojej kaplicy, czy kościele, często odrestaurowanym bądź wyremontowanym właśnie dzięki życzliwości Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa, a właściwie dzięki życzliwości i otwartym sercom ludzi wiary, którzy swój dar, swoją ofiarę na to dzieło przekazują.
Dla ludzi wiary kościół jest domem, drugim domem…, albo i pierwszym - wspólnym domem, w którym chętnie się przebywa, do którego chętnie się wraca, aby przeżywać wspólnotę z braćmi i siostrami w wierze, karmić się Bożym Słowem, w oparciu o nie budować i kształtować swoje życie. Ten dom daje poczucie bliskości i obecności Boga. Do tego domu serce wierzącego tęskni i do niego lgnie. "O, jak miłe są przybytki twoje, Panie Zastępów! Dusza moja wzdycha i omdlewa z tęsknoty do przedsionków Pańskich. Serce moje i ciało woła do Boga żywego" (Ps 84,2). Błogosławione są dla nas te miejsca, w których Bóg przebywa ze swoim Słowem. I o te miejsca musimy dbać, o te miejsca też musimy się troszczyć. A tej trosce służy miedzy innymi dzieło Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa.

W Jezusie Chrystusie jesteśmy stworzeni do dobrych uczynków. Bóg do tych dobrych uczynków nas powołał i przeznaczył. W tych uczynkach jak to wyraża apostoł Paweł w Liście do Efezjan mamy chodzić (Ef 2,10). W czynieniu dobra nie możemy ustawać, ono wtedy się przez nas jak i w nas rozwija. Sami stajemy się szlachetniejsi przez to, że przekazujemy swój dar, swoją ofiarę na dobre sprawy, wspieramy tych, którzy naszej pomocy potrzebują. Czynienie dobra uszlachetnia nas i naszą wiarę.

W dobie wielkiego konsumpcjonizmu, jaki obecnie nas przenika, w dobie nadmiernego przywiązywanie wagi do zdobywania dóbr materialnych, zaspakajania własnych potrzeb, wyłącznego myślenia o sobie, dziełem Bratniej Pomocy wezwani jesteśmy do otwartości i ofiarności na rzecz innych.

Czas naszego życia to czas czynienia dobra, który przynosi błogosławiony owoc. Dając innym, dając tym, którzy są w potrzebie, dając braciom i siostrom w wierze, dając wszystkim, dajemy samemu Bogu, ale też i sobie. Przez nasze dawanie zbieramy Boże błogosławieństwo! Im więcej człowiek z siebie daje, tym więcej ma, tym głębiej poznaje i doświadcza Boga i zaznaje Jego błogosławieństwa, "gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje." (2 Kor 9,7).

 
"Dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary" (Ga 6,10). Czyniąc dobro dla innych, czynimy je również dla siebie, a nade wszystko dla Boga! Amen.

Słowo Boże - kazania