Wielki Czwartek

Dzisiaj Wielki Czwartek, dzień ustanowienia sakramentu Wieczerzy Świętej, Stołu Pańskiego, Eucharystii. Doskonale znamy historię ustanowienia tego Sakramentu, wiemy że Jezus po raz ostatni spożywał Wieczerzę i wtedy wypowiedział te, jakże doskonale znane nam słowa: Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje, które się za was daje… bierzcie i pijcie to jest krew moja, która się za was przelewa… to czyńcie ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją.

Podczas sprawowania Sakramentu Stołu Pańskiego usłyszymy te słowa po raz kolejny i po raz kolejny uświadomią nam one to, co uczynił dla nas Jezus. Dzisiaj jednak nie same słowa ustanowienia Wieczerzy Świętej, są podstawą naszego rozważania, ale słowa ustanowienia przez Boga innego święta – Paschy. Dlaczego właśnie tak?

Spróbujmy się przyjrzeć i porównać co wspólnego mają ze sobą te dwa święta… Nie jest dla nas niczym zaskakującym, że Jezus wybiera się do Jerozolimy na obchody Święta Paschy, przecież był Żydem, a do obowiązków Żydów należało przynajmniej raz w życiu świętować Paschę w stolicy, w Jerozolimie.

Tak było i tym razem. Jezus wraz z Dwunastoma przybył do świętego miasta, aby spożyć wieczerzę paschalną. Wówczas nikt nie przypuszczał nawet jakiego znaczenia nabierze ten dzień. Jedynie Jezus miał świadomość tego, że święto to będzie spędzał ze swoimi uczniami po raz ostatni i wiedział też, że ta Pascha będzie wyjątkowa. Aby i nam dane było lepiej zrozumieć istotę związku Sakramentu Wieczerzy Pańskiej z żydowskim świętem Paschy dane nam jest to dzisiejsze Słowo, które opisuje dlaczego i jak żydzi świętowali i właściwie po dzień dzisiejszy świętują Paschę. Pascha i Wielkanoc na ogół zbiegają się w czasie, ale nie jest to jedyna i najistotniejsza zbieżność istniejąca pomiędzy tymi świętami. Przygotowania do Paschy są bardzo radosne, bo inaczej święto to nazywane jest „Czasem Wyzwolenia” i „Czasem Radości”. Wyzwolenie Izraela z niewoli egipskiej jest centralnym punktem historii i kultu Izraela, podobnie jak Golgota jest centralnym punktem wiary chrześcijańskiej, bo przecież na Golgocie dokonało się zbawienie każdego wierzącego.

Żydowskie domy przed świętem Paschy są bardzo gruntownie przygotowywane do obchodów tego święta. Dom musi być pozbawiony jakiegokolwiek kwasu, zgodnie z Bożym nakazem: Przez siedem dni spożywać będziecie chleb niekwaszony. Już w pierwszych dniach usuniecie wszelki kwas z domów waszych, bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela (II Mż 12,15). Przez kilka tygodni matka robi w domu porządki przygotowując się na wspaniały czas Paschy. W dzień Paschy, wieczorem, po modlitwie w synagodze ojciec wraca do domu i rodzina może przystępować do spożywania wieczerzy paschalnej. Na stole przygotowanym do wieczerzy stoi szklanka ze słoną wodą, która symbolizuje Morze Czerwone, przez które Bóg przeprowadził swój naród, ale przypomina także łzy wylane przez hebrajskich przodków w niewoli egipskiej. Biała serwetka przykrywa trzy kawałki niekwaszonego chleba zwanego macą, którą hebrajczycy przygotowali, aby zjeść ją w pośpiechu i natychmiast opuścić Egipt, jak tego zażądał faraon. Główne miejsce wśród symboli paschalnych zajmuje kość z tylniej nogi baraniej. Zastępuje ona baranka, który miał być zjedzony w każdym domu żydowskim podczas nocy paschalnej. Krwią tego baranka pomazywano odrzwia, aby anioł śmierci nie wstąpił do tego domu. Na stole paschalnym stawiane są 4 kielichy czerwonego wina, symbol krwi baranka. Gorzkie zioła, najczęściej chrzan, po których łzawią oczy biesiadników i przypominają o gorzkim losie i smutku ich przodków, niewolników faraona. I jeszcze charoset - mikstura z jabłek i orzechów przypominająca glinę, z której Izraelici musieli wyrabiać cegły na potrzeby budowy potężnych miast-twierdz faraona.

Podobnie wyglądał przygotowany przez uczniów Jezusa stół, przy którym zasiedli aby uczynić zadość żydowskiej tradycji, a właściwie Bożemu nakazowi. Niedaleko ogrodu oliwnego, zwanego Getsemane znajduje się miejsce, gdzie Jezus ustanowił najświętszy obrzęd chrześcijaństwa, upamiętniający Jego śmierć, zmartwychwstanie i powtórne przyjście. To tu wieczerza paschalna zyskała swe prawdziwie i najgłębsze znaczenie. Teraz w końcu odkryte zostało pełne znaczenie wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiej. Tu w osobie samego Mesjasza był Baranek Boży, mający przelać krew na krzyżu, aby wszyscy ludzie, który uwierzą w Niego zostali wyzwoleni z Egiptu grzechu i ciemności po to, by mogli rozpocząć nowe życie jako dzieci Boga. Tak jak Żydzi dziś błogosławią i dzielą między siebie macę, tak i Jezus uczynił i nakazał czynić i spożywać jako Jego ciało. Tak jak Żydzi podczas Paschy błogosławią kielich, tak Jezus dawał pobłogosławiony kielich swoim uczniom, aby pili z Niego wszyscy, jak i my po dzień dzisiejszy czynimy. Tak Pascha i Wieczerza Pańska łączą się w jedną pełną opowieść o wyzwoleniu i zbawieniu. Za każdym razem, gdy Żyd uczestniczy w wieczerzy paschalnej, nieświadomie staje się świadkiem Mesjasza. Za każdym razem, gdy chrześcijanin uczestniczy w celebracji Wieczerzy Pańskiej, wspomina Mesjasza, przedstawionego kiedyś przez baranka paschalnego, Mesjasza, który umarł za niego, Mesjasza, którego krwią został oczyszczony i otrzymał przebaczenie grzechów.

Jednak historia Paschy i Wieczerzy Pańskiej byłaby niepełna bez Zmartwychwstania Pana, dlatego przystępując do Stołu Pańskiego wiemy, że przyjmujemy prawdziwe ciało i pijemy prawdziwą krew, Jezusa Chrystusa zmartwychwstałego, który w ten sposób ratuje nas od wiecznej śmierci i daje życie wieczne. Amen.

Słowo Boże - kazania