Ostatnia Niedziela po Epifanii

Panie! Prosimy Cię o moc Twego Ducha Świętego, abyśmy mieli odwagę wyznawać Ciebie słowem i czynem: wobec naszych bliskich, w codziennym życiu. Dopomóż nam znieść wszelki ucisk, pognębienie i prześladowanie. Obdarz nas odwagą, abyśmy mocno trwali w wierze. Dodaj nam motywacji, byśmy angażowali się dla Twojej sprawy. Amen.

ŚWIATŁOŚĆ W CIEMNOŚCI
 
Pan Bóg posiada nieograniczoną moc. Jego Słowo tworzy z niczego. Kiedy więc powiedział: „Z ciemności niech światłość zaświeci” – samorzutnie, znając pierwsze karty Pisma świętego przenosimy się na początek czasu. To słowo dotyczy wszechświata. Tak zostajemy wprowadzeni w historię Objawienia Prawdy Bożej. W naszej religijnej wyobraźni i autentycznym duchowym przeżyciu staje przed oczyma fakt stworzenia świata. To prowadzi nas w dziedzinę spraw religii i wiary.

Wiara opiera się na Bogu, który jest Ojcem Wszechmogącym, Stworzycielem nieba i ziemi. Pan Bóg rzekł: „Z ciemności niech światłość zaświeci”. Słowa Pana Boga są potężne. Słowa Pana Boga świadczą o potędze, mocy i sile. Pan Bóg powołał mocą Swego twórczego Słowa: „Niech stanie się” (1Mż 1,3) powołał do bytu cały świat. Pan Bóg powołał: niebo i ziemię, firmament i światłość, zakreślił granice, wyznaczył czasy, a przede wszystkim nadał kształty wszystkiemu. „Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!” (Ps 8,10).

Drugie, bardzo ważne wydarzenie związane nierozerwalnie z światłością dotyczy obecności Pana Jezusa na ziemi i skutków z tym związanych. Przy narodzeniu światłość wskazała drogę pasterzom. Mędrcy podążali za światłem gwiazdy. „Poznanie chwały Bożej , która jest na obliczu Chrystusowym” stało się udziałem Saula pod Damaszkiem. Z tej światłości, nagłej i niespodziewanej narodził się nowy człowiek - apostoł Paweł. Stale potrzebujemy ugruntowania własnych poglądów i osobistej wiary w: twórczym akcie Stworzenia i świadomości jak przenikliwie działa Boża światłość na nasz wymiar religijności.

KRUCHOŚĆ NASZYCH MOŻLIWOŚCI

W bardzo szczególny sposób pragnie posłużyć się Pan Bóg każdym z nas. Nie wszyscy zdają sobie sprawę, jak wyjątkowo mogą być użyteczni i potrzebni do służby w rozwoju Bożego Królestwa, do służby na niwie Kościoła. Mnóstwo stoi z boku, bo powiedziało sobie, że nie posiadają ani umiejętności, ani talentu. Tymczasem spektrum działania jest ogromnym i bardzo zróżnicowanym polem służby. Nie od razu chodzi o najbardziej spektakularne działanie. Pan Bóg pragnie każdym z nas się posłużyć. Jeśli ktoś uważa, że nie ma nic w sobie wyjątkowego – to może jest to głos, że nadajemy się do zadań Bożych. Pan Bóg chce to, co najdroższe złożyć w nasze słabe życie. Poprzez nasze niedoskonałe umiejętności chce zbudować Swoje Królestwo. Nie jest dobrze, kiedy w służbie dla Pana dochodzimy do wniosku, że mamy idealne rozwiązania, że wszystko od jednej osoby zależy. Oczekujmy na „moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga”. Czy w otoczeniu nie znamy cichych, pełnych poświęcenia osób, którym Pan Kościoła przez wiele lat się posługuje i którzy z błogosławieństwem służą? Chociaż muszą pokonać niejedną własną dolegliwość to Pan Bóg ich używa i dzięki temu mogą być autentycznie przydatni sprawie Bożej. Dziękujmy za nich. Cieszmy się z tego, że Kościół Boży trwa. Nie chciejmy niczego burzyć, ale stale budować i prowadzić do rozwoju.

UCISKANI, ZAKŁOPOTANI…

Zanim nowe życie w Chrystusie w całkowitej pełni się objawi trzeba przejść i zakłopotanie. Przeciwności najczęściej pojawiają się w chwilach bezgranicznego poświęcenia. „Przeciwnik, wasz diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć” (1 P 5,8). Stąd przygotowanie na przeciwności jest czymś oczywistym. Właściwie może być probierzem służebnego działania. Otuchy i odwagi dla wszystkich co czują się z powodu pełnej poświęcenia służby „uciskani”. Powierzcie swoje myśli Panu Kościoła, podzielcie się z uciskiem za osobami godnymi zaufania. Wspólnie niesiona przeciwność będzie lżejsza. Chwała Panu Bogu za to, że Słowo zapewnia nas, iż nie zostaniemy pognębieni. „Żaden promień słońca nie idzie na marne, ale zieleń, którą budzi potrzebuje czasu… wszelkie więc działanie ma swe źródło w nadziei” (Albert Schweitzer). Nabierzmy otuchy do dalszej pracy.

PAN JEZUS Z NAMI

Czy nie potrzeba nam wspólnoty z Panem Jezusem w każdej chwili? Pan Jezus dla każdego chrześcijanina powinien być wzorem. W radosnym kroczeniu przez życie nie zapominajmy o Chrystusie. Przez codzienną modlitwę łączmy się z Nim. Wtedy lepiej zrozumiemy radości i doświadczenia. Poznamy drogi jakimi chce nas Pan Kościoła poprowadzić. To co było obecne w życiu Pana Jezusa jest też w małej cząstce udziałem Jego wyznawców.

Bądźmy więc otwarci na światłość z nieba bo dzięki niej znajdziemy właściwe miejsce we własnym życiu. Lepiej zrozumiemy radości w kroczeniu za Panem. Kiedy zaś przyjdą doświadczenia będziemy mieli motywację - patrząc na Zbawiciela, by je pokornie i cierpliwie znosić. Amen.

 
PRZYKŁADY DO PRZEMYŚLENIA:

Czy czujesz się zniechęcony?

Gdy Abraham Lincoln był młodym człowiekiem, ubiegał się o urząd publiczny w Illinois, lecz poniósł klęskę. Później zajął się prowadzeniem interesów, zbankrutował i przez siedemnaście lat musiał spłacać długi nieuczciwego wspólnika. Pokochał piękną młodą kobietę, z którą się zaręczył. Niestety, ukochana zmarła. Wrócił wtedy do polityki i ubiegał się o wybór do Kongresu. Nie wybrano go. Zabiegał z kolei o wybór do amerykańskiego Urzędu Ziemskiego, lecz i to się nie powiodło. Startował w wyborach do Senatu – bez powodzenia.
W 1856 roku kandydował na urząd wiceprezydenta – i tym razem został pokonany. Klęska za klęską – wielkie porażki i niekorzystne zwroty w karierze.
Mimo to Lincoln stał się w końcu jednym z największych mężów stanu Ameryki.

Wpływy i przemiany

Jeśli na kilka minut położymy kartkę na słońcu i umieścimy na niej klucz, a następnie szybko przeniesiemy papier w ciemne miejsce i usuniemy z niego metalowy przedmiot, okaże się, że na kartce widoczny jest cień klucza. Kształt klucza będzie widoczny nawet po wielu miesiącach, jeśli położymy kartkę na gorącej blasze.
Zjawisko to znajduje analogię w naszym życiu. Nie ma rzeczy, które nie odciskają na nas swojego piętna. Każdy człowiek, którego spotykamy, każda książka, po którą sięgniemy, każde słowo, które usłyszymy – ma na nas wpływ i przemienia nas 

Słowo Boże - kazania