Nagroda Kościoła 2025
Uroczystość odbyła się w Pasymiu
19 października, w kościele ewangelicko-augsburskim w Pasymiu odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Kościoła im. Królewny Anny Wazówny.
Nagroda przyznawana jest osobom i organizacjom z Polski i zagranicy szczególnie zasłużonym dla Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Wręczana jest corocznie w okolicach Święta Reformacji. Celem nagrody jest uhonorowanie osób lub innych podmiotów, które poprzez zaangażowanie swojego wolnego czasu, umiejętności i środków dawali lub dają świadectwo swojej wiary, działali lub działają na rzecz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, kierując się chrześcijańską miłością, która nie zna granic, a także do promowania i inspirowania działań służących nawiązaniu i pogłębieniu współpracy międzynarodowej.
W tym roku wyróżnieni zostali ks. Burckhardt Hoelscher, Baliwat Brandenburski Zakonu Szpitalników św. Jana Jerozolimskiego zwany Zakonem Joannitów oraz ks. Helmut Weiß. Uroczystość prowadziła Anna Wrzesińska, koordynatorska ds. kontaktów międzynarodowych. Nagrody wręczyli Biskup Kościoła Jerzy Samiec i Prezes Synodu ks. dr Adam Malina.
Laudację dla ks. Burckhardta Hoelschera odczytał ks. dr Adam Malina. Wyróżnienie ks. Hoelscherowi przyznano za wieloletnią działalność na rzecz pojednania i budowania mostów między narodami, Kościołami i pokoleniami. Ks. Hoelscher, duchowny ewangelicki z Westfalii, przez dekady rozwijał partnerstwa parafii niemieckich i polskich, w szczególności współpracę Iserlohn-Letmathe i Jawora. Zainicjował liczne projekty, koncerty i spotkania młodzieży, łączące wymiar duchowy, społeczny i kulturalny. Jego działalność jest przykładem ewangelickiego zrozumienia służby pojednania – czynnej, otwartej, zakorzenionej w Ewangelii. Szczególną uwagę poświęcał promowaniu żywej pamięci o historii, w tym postaci Dietricha Bonhoeffera. Poprzez prelekcje, publikacje i działania artystyczne, ks. Hoelscher wskazywał na aktualność jego przesłania w niesieniu pokoju oraz umacnianiu wiary. Mimo przejścia na emeryturę, ks. Burckhardt Hoelscher nadal aktywnie uczestniczy w życiu Kościoła: wygłasza kazania, inicjuje kontakty z partnerami w Polsce, a jego zaangażowanie owocuje nowymi projektami.
W swoim wystąpieniu po odbiorze statuetki ks. Hoelscher nawiązał do tekstu z Ef 2, 14 („On jest naszym pokojem!”), historii swojego ojca oraz do doświadczenia wiary, które prowadziło go ku pracy na rzecz pojednania. Ojciec ks. Hoelschera, który podczas II wojny światowej trafił na front wschodni, dostał się do rosyjskiej niewoli i doświadczył okropności wojny. Powrócił do domu dopiero w 1948 roku. Pomimo traumy wojennej zachował wiarę w przebaczenie Chrystusa. Z dziećmi otwarcie rozmawiał o zbrodniach niemieckich nazistów, pokazał im też niewielki Nowy Testament, który miał ze sobą, a gdzie słowa z Ef 2, 14 były zaznaczone na czerwono. Opowiedział m.in. jak w obozie jenieckim z kolegą rzymskim katolikiem sprawowali wspólnie Wieczerzę Pańską w skrajnie trudnych warunkach. Czytali słowa ustanowienia: „Za was wydane!” „To czyńcie na pamiątkę moją!”, a potem łamali między sobą mały kawałek chleba, który mieli jako dzienną rację i dzielili się łykiem wody, jaki posiadali. Luteranin i katolik połączeni Bożym Słowem, łykiem wody i kawałkiem chleba: Wieczerza Pańska — w niewoli, a jednak w wolności! Jako dorosły człowiek ks. Hoelscher zrozumiał, że było do dla niego wezwanie do ewangelickiej wolności — do tej „wolności chrześcijanina”, o której pisał Marcin Luter. Wolności, która zobowiązuje Kościoły ewangelickie, do wspólnej pracy na rzecz pojednania i do podejmowania odpowiedzialności wobec problemów, z którymi zmagają się współczesne społeczeństwa. W przemówieniu ks. Hoelscher przypomniał polsko-niemieckie inicjatywy partnerskie i podkreślił rolę Kościołów w budowaniu pamięci historycznej oraz edukacji w duchu przebaczenia, wskazując na znaczenie chrześcijańskiego pojednania zarówno w wymiarze lokalnym, jak i europejskim. Mówił o odpowiedzialności chrześcijan za prawdę i pamięć, o potrzebie odwagi w przyznawaniu się do wspólnej winy i wspólnej nadziei.
Laudację dla Zakonu Joannitów odczytał bp Paweł Hause. W uzasadnieniu wyróżnienia podkreślono ponad trzydziestoletnią obecność Joannitów w Polsce i ich niezwykle konsekwentną pomoc diakonijną – zarówno w diecezjach mazurskiej i wrocławskiej, jak i w wielu parafiach lokalnych. Zakon uhonorowano za działalność charytatywną i humanitarną, organizowanie stacji pomocy socjalnej i pielęgniarskiej, dostarczanie sprzętu medycznego oraz wspieranie edukacji i pracy socjalnej w regionach wiejskich.
Nagrodę w imieniu Zakonu odebrali Alexander Baron von Korff, Namiestnik Zakonu Joannitów, członek Kapituły Zakonu, który reprezentował Mistrza Zakonu księcia Oskara von Preussen oraz Aleksander von Negenborn, Komendator Komandorii Pruskiej Zakonu. Alexander Baron von Korff w przemówieniu podziękował za nagrodę i podkreślił znaczenie wieloletniej współpracy z Kościołem Ewangelicko-Augsburskim w Polsce. Zwrócił też uwagę na szeroką działalność edukacyjną, diakonijną i społeczną prowadzoną w duchu chrześcijańskiego miłosierdzia. Zapewnił o gotowości Zakonu do dalszego działania „ramię w ramię” z partnerami w Polsce oraz o zaufaniu, jakim darzą ewangelickie parafie w naszym kraju.
Laudację dla ks. Helmuta Weißa odczytał bp prof. Adrian Korczago. Ks. Weißa uhonorowano za wieloletnią działalność na rzecz rozwoju duszpasterstwa, psychologii pastoralnej oraz superwizji w środowisku ewangelickim w Polsce, a także za jego wkład w budowanie międzynarodowej współpracy teologicznej. Ks. Weiß współtworzył system kształcenia pastoralnego, inicjował polsko-niemieckie seminaria i kongresy, a także wspierał finansowo udział Polaków w międzynarodowych wydarzeniach, umożliwiając im aktywne uczestnictwo i współtworzenie globalnego dyskursu duszpasterskiego. Odegrał ważną rolę w powołaniu Towarzystwa Poradnictwa i Psychologii Pastoralnej w Polsce, a także w szkoleniach i kształceniu polskich superwizorów pastoralnych. Jako autor i redaktor licznych publikacji naukowych, w tym podręczników i dokumentacji konferencji, przyczynił się do upowszechnienia wiedzy i dobrych praktyk duszpasterskich. Jego działalność naukowa, wykładowa i duszpasterska stała się przykładem wiernej, kompetentnej służby Kościołowi i człowiekowi, a jego osobowość łączy w sobie pokorę, konsekwencję i głębokie zrozumienie roli dialogu.
W przemówieniu ks. Weiß wyraził wdzięczność za nagrodę i wspomniał, że spotkał w Polsce wielu wspaniałych ludzi, a współpraca z nimi była dla niego ogromną radością. Prowadził kursy duszpasterskie głównie na południu Polski i w Warszawie i uważa to za przywilej i ważną część swojej pracy. Podkreślił, że istotą duszpasterstwa jest słuchanie, uważne wsłuchiwanie się w drugiego człowieka, jego doświadczenia i emocje. Dopiero wtedy można nawiązać prawdziwą, pomocną relację – a to właśnie stanowi język Kościoła”. Nawiązał do jednej z konferencji na temat duszpasterstwa w ruchu oporu w czasach nazistowskich i nazwał takie duszpasterstwo profetycznym, bo wymaga ono odwagi, wierności sumieniu i wyznawanym wartościom. Powiedział, że królewną Anna Wazówna, którą podziwia za niezależność i silne przekonania była jak prorokini, wierna temu, w co wierzyła.
Na zakończenie odniósł się do spotkania z bpem Pavlo Shvartsem i ks. Alexandrem Grossem z Niemieckiego Kościoła Ewangelickiego w Ukrainie, którzy mimo wojny i ogromu trudności trwają przy swojej wspólnocie. Dla ks. Weissa to współczesny przykład duszpasterstwa profetycznego.
W wydarzeniu uczestniczyli przedstawiciele Synodu Kościoła, duchowni diecezji mazurskiej, przedstawiciele luterańskich parafii w Polsce, z którymi współpracują nagrodzeni, goście z Niemiec i parafianie z Pasymia.
Uroczystość uświetniła oprawa muzyczna, którą przygotowali organista dr Maciej Zakrzewski i Chór „Pasjonata” pod dyrekcją Joanny Gawryszewskiej.
Patronat nad wydarzeniem objęła Ambasada Niemiec.
