
Odbył się Diecezjalny Dzień Kościoła
Spotkanie w diecezji cieszyńskiej.
Diecezjalny Dzień Kościoła (DDK), to wspólne świętowanie, sposobność, by nawiązać nowe i odnowić stare znajomości, odkryć kolejny raz bogactwo cieszyńskiej diecezji, którą razem tworzą 22 parafie. W swej idei nawiązywał do Ewangelickich Dni Kościoła z 2017 roku oraz do tradycji partnerskich Kościołów na Słowacji i w Czechach, gdzie co roku organizowane są rodzinne spotkania wszystkich parafii. Święto Diecezji Cieszyńskiej zostało zaplanowane na 28 września. Tego dnia odbyło się tylko jedno nabożeństwo w całej diecezji, które zgromadziło w wiślańskim amfiteatrze ok. 1400 osób. Zarówno podczas nabożeństwa, jak i w trakcie wydarzeń z nim związanych, zastanawiano się nad znaczeniem wiary w codziennym życiu. W ramach tematu SKŁADAM uczestnicy DDK mieli szansę przypomnieć sobie, jak ważne jest wyznawanie wiary oraz SKŁADANIE świadectwa o Bogu Stworzycielu, Zbawicielu i Pocieszycielu. Wspólnie zastanawiano się czym jest wzmacnianie się we wierze wśród swoich współwyznawców i jak próbować SKŁADAĆ ze sobą różne doświadczenia codzienności, odkrywając w nich motywację do wielbienia Boga.
Uroczyste nabożeństwo miało szczególną oprawę i bardzo dynamiczny przebieg. Dominował w nim śpiew prowadzony przez Zespół CME oraz orkiestrę, wzmocniony przez mega chór, w którym zaśpiewali chórzyści z różnych parafii pod dyrekcją diakon Joanny Sikory. Przy dźwiękach Orkiestry Diecezjalnej pod dyrekcją kapelmistrza Józefa Mamicy, delegaci 22 parafii w różnorodnym wieku, reprezentując rożne obszary kościelnego zaangażowania, procesjonalnie wnieśli zborowe wstęgi, które zawieszono na masztach amfiteatru.
Uczestników nabożeństwa powitali radcy diecezjalni: Krystyna Penkała i ks. Waldemar Szajthauer, który następnie w oparciu o 22 Psalm pobudził do spowiedniej refleksji, wzywając do pokuty w obliczu Tragedii Górnośląskiej. Ks. Piotr Sztwiertnia zachęcił do wspólnego odczytania 139 Psalmu na cześć Stwórcy. Dk. Dorota Obracaj odczytała fragmenty starotestamentowej historii budowy wieży Babel i nowotestamentowe fragmenty Zesłania Ducha Świętego, a radca Korneliusz Glajcar wybrane fragmenty Ewangelii dotyczące narodzin, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa.
Ustrońska młodzież zaprezentowała pantomimę, której tło stanowiła historia odczytana przez Dorotę Twardzik o marzeniach drzew, które znajdują swój zaskakujący finał. Kazanie zostało wygłoszone w oparciu o tekst: „Wiara jest gwarancją tego, czego się spodziewamy, dowodem istnienia rzeczy, których nie widzimy” Hbr 11,1 (BE)
Mówiąc: Składam wyznanie wiary, nawiązuję do tych życiowych sytuacji, kiedy składam, kompletuję doświadczenia wiary, próbując składać, zestawiać je ze sobą, jak poszczególne puzzle, by utworzyły pełniejszy obraz, aniżeli ten zawarty w poszczególnych fragmentach tego, co mi się przydarzyło, co mogłem przeżyć. Czasem udaje mi się to lepiej, to znów gorzej. Składam, czyli gromadzę dowody Jego obecności, składując, magazynując nadzieję. A Kreator Wszechrzeczy, Stwórca pomaga mi składać, czyli aranżować, komponować moje życie. I stale mi podpowiada, że stosownie składając życiowy kapitał, lokuję go na mą bezpieczną przyszłość”.
W odpowiedzi na usłyszane Słowo Boże, uczestnicy nabożeństwa, tym razem w milczeniu wsłuchiwali się w recytowaną przez Tomasza Lorka treść Nicejsko-Konstantynopolitańskiego Wyznania Wiary, które kontemplowane było na kawie zatańczonej etiudy baletowej przez tegoroczną konfirmantkę Ninę Englert z Drogomyśla. Modlitwę o diecezję zmówili: s. Ewa Cieślar, Jerzy Kędzior, Anna i Tomasz Bujokowie.Podczas nabożeństwa uczestnicy mogli u Stołu Pańskiego posilić się na niełatwy czas wyznawania wiary w swojej codzienności. Słowa pozdrowienia przekazał Biskup Kościoła Jerzy Samiec oraz Biskup Dystryktu Wschodniego Ewangelickiego Kościoła Augsburskiego Wyznania na Słowacji Peter Mihoč.
Ks. Leszek Czyż natomiast poprowadził w amfiteatrze ewangelizację pod hasłem : „Świadectwo codziennym wyznaniem wiary”. Zaświadczył więc na podstawie Słowa Bożego, ale również bazując na własnych, niełatwych doświadczeniach, że Bóg jest Bogiem żywym, który się nie zmienia i także dzisiaj wysłuchuje modlitw i dokonuje cudów.
Popołudniu w wiślańskim kościele Ap. Piotra i Pawła odbył się niepowtarzalny koncert w wykonaniu Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” pod dyrekcją Wojciecha Wantuloka. Zgromadził ponad tysiąc osób. Wspaniali wykonawcy sięgnęli po utwory sakralne z przebogatej skarbnicy ewangelickich pieśni, w które wkomponowane zostały teksty wybrane przez ks. Marcina Brzóskę, nawiązujące do doświadczeń ofiar Tragedii Górnośląskiej. Ta zgotowana została śląskiej ludności w postaci wywózki tysięcy górników na roboty w głąb ZSRR, a także nieludzkiego traktowania w obozach w Świętochłowicach, Mysłowicach i Łambinowicach, zawiadywanych przez polskie władze komunistyczne. Wspomniane teksty sugestywnie odczytywane przez Tomasza Lorka, Joannę Lazar-Chmielowską i ks. Marcina Brzóskę wyzwoliły sporo wzruszeń. Do nich w swoim przemówieniu nawiązał bp Adrian Korczago, podkreślając, że dramatyczny los dotknął także wielu ewangelików tamtych czasów, na czele z długoletnim proboszczem, a zarazem wybitnym kronikarzem Bielska ks. Richardem Wagnerem. Zapalając symboliczną świece biskup wspomniał wszystkie ofiary, motywując do przełamywania w sobie wszelkich objawów nienawiści, by nie doprowadzać do kolejnych ludzkich dramatów.Biskup podziękował wszystkim za liczny udział w DDK, radzie DDK na czele z ks. Marcinem Podżorskim, partnerowi i sponsorowi koncertu Urzędowi Marszałkowskiemu na czele z Wicemarszałek Województwa Śląskiego Joanną Bojczuk, współorganizatorom: Urzędowi Miasta Wisła na czele z burmistrzem Tomaszem Bujokiem i jego zastępczynią Katarzyną Czyż-Kaźmierczak,. CME na czele z ks. dyr. Tymoteuszem Bujokiem, parafii w Wiśle na ręce ks. Waldemara Szajthauera.
DDK był wspaniałą okazją, by podczas wielkiego rodzinnego spotkania ewangelików doświadczać mocy wiary, by porozmawiać, cieszyć się sobą i inspirować niezależnie od przynależności do dużej czy małej parafii. Spędzone w Wiśle chwile były wyjątkową okolicznością sprzyjającą wspólnej nauce codziennego życia wiarą, czerpiąc z niej energię, zwłaszcza w niesprzyjający czas. Wydarzenie DDK, jak poskreślają jego uczestnicy, dało szansę przeżycia czegoś ważnego, ciekawego i niepowtarzalnego. Warty podkreślenia jest także fakt, że zaproponowana oferta doświadczania wspólnoty wiary dotyczyła wszystkich grup wiekowych, począwszy od dzieci, po najstarszych.