Właściwy czas, by być Kościołem

Genewa, 29 czerwca 2020 r.

Szanowani Biskupi, drogie Siostry, drodzy Bracia.

Pozdrawiamy was w imieniu Pana naszego Jezusa Chrystusa!

Żyjemy w czasach wyzwań i zmian, ale Boże powołanie do misji pozostaje niezmienne. To właśnie w tym duchu nadziei i otuchy kierujemy do Was ten list, do zwierzchników Kościołów, którzy prowadzicie Kościoły członkowskie Światowej Federacji Luterańskiej na całym świecie zmagając się z COVID-19 i jego wielorakimi konsekwencjami dla osób indywidualnych, jak i całych społeczności.

Istnieją wspaniałe historie o niezłomności w wierze i niesamowitym zaufaniu w działaniu Kościołów na całym świecie, które muszą radzić sobie z tą bezprecedensową, krytyczną sytuacją i jej skutkami.

Dziękujemy Bogu za te historie. Naprawdę, Bóg jest Warownym Grodem (Psalm 46), chroniącym Kościół przed paraliżującą niepewnością i inspirującym do twórczego świadectwa. Na wiele różnych sposobów prowadzone były nabożeństwa i życie modlitewne. Działo się to nieprzerwanie, nawet wtedy, gdy wspólnoty nie były w stanie gromadzić się fizycznie. Omawiane są nowe tematy teologiczne, wynikające ze szczególnych wyzwań COVID-19. Znaleziono nowe sposoby, aby towarzyszyć cierpiącym bliźnim, ucieleśniając w ten sposób miłość Boga w czynach miłosierdzia.

Pandemia ujawniła także głęboko zakorzenione nierówności i niesprawiedliwości w naszych wspólnotach i w świecie, w tym rasizm, który ujawnił się ze szczególną zajadłością. Składamy podziękowania kościołom na całym świecie, które zdecydowanie sprzeciwiają się rasizmowi i innym formom dyskryminacji, przemocy wobec kobiet, w tym przemocy seksualnej, oraz niesprawiedliwości.

Zachęcamy Was do dalszego uczestnictwa w holistycznej misji Boga, głoszenia Słowa Bożego, służenia cierpiącemu bliźniemu i publicznego wypowiadania się na tematy sprawiedliwości i pokoju.

W Drugim Liście św. Pawła do Tymoteusza 4:2,Apostoł zachęca Kościół, aby był zawsze przygotowany do składania świadectwa, w czasie dogodnym, czy niedogodnym.

Jest wiele rzeczy, które Kościół może ofiarować ludziom i wspólnotom tęskniącym za tym, by ich życie było znów pełne, obolałych przez lęki i obawy: słowa wiary, nadziei i miłości. Bezrobotni, głodni, uciskani i zepchnięci na margines liczą na zdecydowane działania, które chronią nasze wspólne człowieczeństwo.

Tak trudne, jak tylko mogły stać się nasze realia: teraz jest czas, aby być Kościołem. Kościół jest obdarzony bogatymi skarbami i talentami. Kościół jest powołany do dzielenia się tymi darami Ducha Świętego z niezłomną determinacją. Darmo wzięliśmy, darmo będziemy dawać (Mt 10:8).

Zachęcamy, aby popatrzeć na naszą teraźniejszość jako na doskonały czas do dawania holistycznego świadectwa o Trójjedynym Bogu. Teraz jest czas, aby być Kościołem.

Nie po raz pierwszy, świat przechodzi przez zawirowania i wyzwania. Takim momentem był też czas powstania Światowej Federacji Luterańskiej (1947). Świat był wtedy tak bardzo spustoszony i zniszczony. Wychodził z wojny, ludzkość budziła się z koszmaru, straumatyzowana przez powszechną brutalność i świadomość, jak głęboki może być upadek ludzkości. Świat próbował znaleźć kierunek, poukładać na nowo stosunki między ludźmi i narodami, po tym jak kompas moralny tak strasznie nie zadziałał. Ekonomia utknęła w martwym punkcie. Systemy polityczne zostały zakwestionowane. Strach, niepokój i beznadziejność cechowały ówczesne nastroje. W tej sytuacji niepewności i chaosu, Kościoły luterańskie na całym świecie zebrały się i założyły Światową Federację Luterańską. To był naprawdę akt proroczej odwagi.

Czyniąc to, realizowali głębokie duchowe i teologiczne przesłanie, że Kościół nie może być w pełni Kościołem dla samego siebie, w izolacji od innych. Uświadomili sobie, że tylko wspólne spotkanie i współpraca pozwoli im odpowiedzieć na teologiczne, duszpasterskie i diakonijne wyzwania czasów. Zrozumieli, że ich lokalna obecność dzieła miłosierdzia, uzdrowienia i pojednania wymaga globalnego wyrazu, który będzie zarówno pielęgnować, jak i wzmacniać ich własne świadectwo.

Zachęcamy Was do dalszego pielęgnowania i podtrzymywania wspólnoty Kościołów. Zbliżcie się do siebie, wyciągnijcie do siebie ręce, łączcie się, pracujcie razem, wspierajcie wasze struktury regionalne i światowe, jako miejsca wzajemnego uczenia się, dzielenia się zasobami i globalnego świadectwa.

Dzisiaj, podobnie jak w momencie założenia ŚFL, współpraca między Kościołami luterańskimi jest i będzie szczególnie ważna, ponieważ Kościoły te żyją w zmieniającym się kontekście i dostosowują się do nowych realiów. Od siebie nawzajem można się wiele nauczyć.

Nie powinno to być trudne dla Kościołów luterańskich, ponieważ ufamy pełni wiary, że Duch Święty powołuje i utrzymuje Kościół (Apostolskie Wyznanie Wiary, Trzeci Artykuł, Mały Katechizm). Kierujemy się głosem Ducha Świętego w Kościele i rozumieniem Reformacji, jako nieustającego procesu (ecclesia semper reformanda).

Wiemy jednak, jak trudne może być znalezienie nowego języka, nowych form, nowych wyrazów bycia Kościołem, uhonorowanie tego, co odziedziczyliśmy po wcześniejszych pokoleniach i ożywienie tego we współczesnym świecie. Witalność Kościoła można dostrzec w jego otwartości na wyzwanie by na nowo odpowiedzieć na fundamentalne pytanie: czym jest dziś Ewangelia?

Światowa Federacja Luterańska również odpowiada na ten nowy kontekst, dokonując przeglądu programów i struktur, które Biuro Wspólnoty będzie oferowało, aby sprostać nowym wyzwaniom i wymaganiom, zawsze mając na uwadze realia finansowe swoich Kościołów członkowskich.

Zachęcamy do pozostawania otwartym na zmiany i działania na rzecz wprowadzania zmian, roztropnie, z modlitwą i w zdecydowanym działaniu, zawsze pamiętając, że ostatecznie wezwaniem Kościołów jest dzielenie się głęboką miłością Boga do świata, dla którego Chrystus został dany jako dar życia.

W zeszłym tygodniu Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców (UNHCR) opublikował szokującą informację, że prawie 80 milionów ludzi jest przesiedlonych i/lub szuka schronienia na świecie. Jest to liczba bezprecedensowa i staje się kolejnym wyrazem zawirowań, przemocy i niesprawiedliwości, które są tak rozpowszechnione na świecie.

Kościoły założycielskie ŚFL w 1947 r. bardzo się zaangażowały na rzecz ludzi wysiedlonych, przesiedlonych i poszukujących ochrony. Dziękujemy naszym ojcom i matkom założycielom, którzy zrozumieli, że zjednoczenie się jako Federacja nie jest celem samym w sobie, ale odnajduje swoje najgłębsze znaczenie w dążeniu do tego, aby stać się leczniczą obecnością wśród tych najbardziej cierpiących. Wszędzie tam, gdzie jest jedna zagubiona osoba, wspólnota nie może być pełna (Mt 18, 12-14). To podstawowe rozumienie relacji, które Jezus przekazał swoim uczniom, pozostaje aktualne do dziś.

Zachęcamy Kościoły wspólnoty luterańskiej i ich jednostki organizacyjne do dalszej współpracy, aby kontynuować dzieło miłosierdzia, służby i sprawiedliwości wśród uchodźców i wszystkich osób znajdujących się w trudnej sytuacji. Szczególnie zachęcamy Kościoły lokalne i światową wspólnotę, aby były z tymi, którzy zostali szczególnie mocno dotknięci skutkami pandemii COVID-19.

Kończąc nasz list, dzielimy się z Wami tematem naszego kolejnego Zgromadzenia w roku 2023 w Krakowie, w Polsce: „Jedno Ciało, jeden Duch, jedna nadzieja.” Jest to temat aktualny, który uosabia tak wiele z tego, czym pragniemy być jako wspólnota.

Zapraszamy Was, abyście z ufnością i nadzieją wyruszyli w podróż do tego dnia, kiedy to ponownie spotkamy się na naszym światowym Zgromadzeniu, aby świętować Boże dary, abyście byli ubogaceni obecnością i świadectwem jedni drugich, abyście opowiadali sobie nawzajem historie o przemieniającej Bożej mocy w naszych różnych kontekstach i abyście z nową siłą wypełniali Bożą misję, kiedy będziemy powracać do naszych krajów.

Siostry i bracia w Chrystusie, misja Boża trwa. Z tego powodu Kościół ma przed sobą przyszłość. Niech ta nadzieja prowadzi nas lokalnie i globalnie, gdy przechodzimy przez te czasy zmian i odnajdujemy sposoby na bycie Kościołem, zarówno lokalnie jak i w ramach światowej wspólnoty Kościołów luterańskich.

Z pozdrowieniami w Chrystusie,

Abp Dr Panti Fillbus Musa, Prezydent ŚFL

Ks. dr Martin Junge, Sekretarz Generalny ŚFL