Panie! Tyś moim Bogiem! Będę cię wysławiał i wielbił twoje imię, gdyż dokonałeś cudów; twoje odwieczne plany są niezłomną prawdą. Iz 25,1
Kochany Panie, myślę o Mędrcach, którym pozwoliłeś poznać swojego Syna. Myślę o ich wiedzy – bo znaleźli nową gwiazdę, o odwadze – bo wybrali się w długą i daleką podróż, a przede wszystkim o chęci poznania Wielkiego Króla. Dziękuję, że mnie też pozwoliłeś poznać swojego Syna. Dziękuję, że mogę powiedzieć: „Panie! Tyś moim Bogiem”. Wysławiam Cię w ciszy swego serca i przed ludźmi; wielbię Twoje Imię w każdej chwili mego życia, bo widzę Twoje cuda w drobnych sprawach dnia codziennego, w osobach, z którymi dajesz mi się spotkać, w diagnozach lekarzy, w maleńkim, nierozkwitłym jeszcze przebiśniegu, który niesie nadzieję.
Wielbię Twoje Imię, bo ulitowałeś się nade mną już w raju i obmyśliłeś moje zbawienie. Dziękuję, że pomimo mojej niestabilności, wahań i odejść od Ciebie, Ty, Panie, nie zmieniasz swoich planów. Niech Twoje Imię będzie pochwalone.
Amen