Wtedy [Abraham] uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu.

I Księga Mojżeszowa 15,6

Gdyby ktoś zapytał, czy Abraham także przedtem był sprawiedliwy, to odpowiedziałbym: „tak, został sprawiedliwym, bo uwierzył Bogu”. Abraham, który z Bożego rozkazu opuścił swą ojczyznę i udał się w nieznane, miał wspaniałą wiarę. Nie wszyscy jednak otrzymują takie polecenie. Dlatego w tym wypadku nie padają słowa: „Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane ku usprawiedliwieniu”. Ale Duch święty rodem z nieba słowa te umieszcza tutaj, aby ta nauka była utwierdzona w Kościele po wszystkie czasy – że wszyscy, którzy wraz z Abrahamem wierzą tej obietnicy, są istotnie sprawiedliwi. Gdyż te słowa Duch święty chciał dobitnie i wyrażnie umieścić w tym miejscu, jako najwłaściwszym, aby ukazać, że sprawiedliwość nie jest niczym innym, jak wiarą w Boże obietnice.