[...] ty zaś trwasz dzięki wierze; wzbijaj się w pychę, ale się strzeż.

List Pawła do Rzymian 11,20

Dla wielu ktoś jest wielkim świętym, ale może tak się zdarzyć, że będzie on słabszy w wierze niż ja. Zatem Bóg w tej godzinie może mi darować wielką, silną wiarę, ale znów, zanim się spostrzegę, pogrąży mnie, a wiary udzieli jakiemuś wielkiemu grzesznikowi. Dlaczego Bóg tak postępuje, że nie daje swym świętym chodzić zawsze w wielkiej wierzę A dlatego, aby nie wzbijali się w pychę albo by nie sądzili, że mają ją od siebie, czyniąc samych siebie bogami. Dlatego Bóg musi tak mieszać i przemieniać, aby oni uznali, że On jest Bogiem, poznali samych siebie i trwali w pokorze. On zaś żąda jej nie tylko od nas, ale i od największych świętych, także od swej matki. Wszyscy muszą się najniżej ukorzyć i uznać: „jestem niczym i nic nie mogę”.