3. Niedziela Adwentu
Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud, mówi wasz Bóg! Mówcie do serca Jeruzalemu i wołajcie na nie, że dopełniła się jego niewola, że odpuszczona jest jego wina, bo otrzymało z ręki Pana podwójną karę za wszystkie swoje grzechy.
Głos się odzywa: Przygotujcie na pustyni drogę Pańską, wyprostujcie na stepie ścieżkę dla Boga naszego!
Każda dolina niech będzie podniesiona, a każda góra i pagórek obniżone; co nierówne, niech będzie wyrównane, a strome zbocza niech się staną doliną! I objawi się chwała Pańska, i ujrzy to wszelkie ciało pospołu, gdyż usta Pana to powiedziały. Głos mówi: Zwiastuj! I rzekłem: Co mam zwiastować? To: Wszelkie ciało jest trawą, a cały jego wdzięk jak kwiat polny. Trawa usycha, kwiat więdnie, gdy wiatr Pana powieje nań. Zaprawdę: Ludzie są trawą! Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo Boga naszego trwa na wieki. Wyjdź na górę wysoką, zwiastunie dobrej wieści, Syjonie! Podnieś mocno swój głos, zwiastunie dobrej wieści, Jeruzalem! Podnieś, nie bój się! Mów do miast judzkich: Oto wasz Bóg! Oto Wszechmocny, Jahwe przychodzi w mocy, jego ramię włada. Oto ci, których sobie zarobił, są z nimi, a ci, których wypracował, są przed nim. Jak pasterz będzie pasł swoją trzodę, do swojego naręcza zbierze jagnięta i na swoim łonie będzie je nosił, a kotne będzie prowadził ostrożnie. Iz 40, 1-11
Drogie Siostry i Bracia w Jezusie Chrystusie Panu naszym !
Na początku pozdrawiam w imieniu Króla Adwentu Jezusa Chrystusa !
Rozdział czterdziesty proroctwa Izajasza to jeden z najpiękniejszych rozdziałów Starego Testamentu, tak pod względem treści jak i formy przekazu. Prorok wznosi się na wyżyny wspaniałej poezji, gdybyśmy tylko mogli przeczytać ten tekst w oryginale języka hebrajskiego. Ale nie to jest najważniejsze.
Rozdział ten jest początkiem cudownej księgi pociechy, którą jest druga cześć księgi proroka Izajasza. Bóg poleca oznajmić ludowi izraelskiemu, będącemu w niewoli babilońskiej, że czas kary, niewoli, niedoli jego się kończy, że już odpokutował swoje grzechy i że nadchodzi czas wybawienia, łaski !
Ale nie tylko lud Izraela czasu niewoli, czasu proroka Izajasza potrzebował pocieszenia i wybawienia. Bóg Ojciec, który kocha swoje stworzenie wiedział, że największego pocieszenia potrzebuje twoje serce, twoja dusza. A największą niedolą jest bycie niewolnikiem zła, zniewolonym grzechem. Bo nie ma na świecie ani jednego sprawiedliwego. Jednak „tak Bóg umiłował świat, że posłał Syna swego jednorodzonego, aby każdy kto w niego uwierzył nie zginął ale miał żywot wieczny” (J 3, 16)
Po 700 latach od napisania tego tekstu pociechy i nadziei proroka Izajasza . Bóg dał dowód swej miłości ku nam. W pierwszym Adwencie wypełnił Swoje słowo prorockie przychodząc na świat z odkupieniem , zbawieniem przez narodzenie się Syna Bożego Jezusa Chrystusa! „Na ten świat zgubiony. Chrystus narodzony. Cieszcie , cieszcie się chrześcijanie wraz „ ( kolęda EŚK 66). Przyszło to pocieszenie dla Ciebie i dla mnie w Jezusie ! Ono jest już faktem. Jednak całkowite wypełnienie słów prorockich, całkowite pocieszenie nastąpi podczas powtórnego przyjścia Chrystusa. Podczas Jego drugiego Adwentu, kiedy przyjdzie „sądzić żywych i umarłych” . Zanim to jednak nastąpi , nasza „stara ziemia”, całe stworzenie, Ty i ja oraz Jego Kościół potrzebuje wciąż na nowo pocieszenia.
Szczególnie w tegorocznym czasie Adwentu wielu z nas potrzebuje pocieszania. Boimy się o nasze zdrowie, miejsca pracy, przyszłość ekonomiczną. Boimy się o nasze rodziny, co czeka nasze dzieci, wnuki w tych niepewnych czasach. Boimy się sytuacji społecznej, ekonomicznej, gospodarczej i politycznej. Boimy się co przyniesie wojna na Ukrainie i liczne konflikty zbrojne na całej ziemi . „Ciągły niepokój na świecie, wojny i wojny bez końca , jakże nie pewna jest ziemia. Jękiem i gniewem drgająca. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje dzisiaj świat. Powiedział do nas Pan” (pieśń EŚK 842 ). Księże Pokoju Jesus Chrystus pociesza nas wciąż na nowo „ To powiedziałem wam abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie , ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat.” (J 16, 33 ) Jego słowa o pocieszeniu i wybawieniu są wciąż aktualne bo ON ciebie i mnie i dziś zaprasza „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście obciążeni i spracowani a Ja wam dam ukojenie” (Mt 11, 28 ). A Ja, Chrystus dam ci pocieszenie. On wie i zna stan Twojej i mojej duszy , ciała , kiedy możemy się czuć zmęczeni, obciążeni , wypaleni. On czeka, aby cię pocieszyć w tegoroczny czas Adwentu i każdego dnia na nowo.
Ale tak jak w czasach Proroka Izajasza tak i dziś , aby przyjąć Boże pocieszenie, doświadczyć Jego wybawienia musi być w nas odpowiednia postawa serca. O niej pisze prorok: „Przygotujcie drogę Pańską … wyprostujcie ścieżkę dla Boga naszego”( w. 3) . Za 700 lat tymi samymi słowami na rzeką Jordan Jan Chrzciciel wyzywał do jak rozpoznać do pocieszenie dla duszy i ratunek zbawienia! I dziś w tą 3 niedzielę Adwentu 11 grudnia do Ciebie i do mnie Bóg kieruje znów te same słowa „Przygotuj się …!” Dzisiejszy dzień ma też nas przygotować do powtórnego przyjścia Króla Adwentu Jezusa Chrystusa, a to przygotowanie ma charakter moralny i duchowy a nie topograficzny. Ale może pytasz jak ? Tak samo jak za Proroka Izajasza i Jana Chrzciciela. „Każda dolina niech będzie podniesiona…” czyli to co mnie oddziela jako przepaść , dolina, rów od żywej relacji z Bogiem czy drugim człowiekiem. Musi być zasypane, podniesione. Ma się stać równiną. A to co nas oddziela , to przepaść grzechu, zła, obojętności, strachu, …Przyjdź z tym pod krzyż Jezusa , wyznaj mu swój stan duchowy, fizyczny i emocjonalny a On napełni cię łaską zbawienia. Zasypie wszelkie doliny Swoją miłością . Wypełni je też pokojem i radością. Pocieszy i wzmocni tu i teraz . Przyjdź On na Ciebie dziś czeka aby dać Ci pocieszenie !
A może coś lub ktoś przysłania ci Boga lub drugiego człowieka. A to odbiera ci radość życia. To nasz tekst też daje rozwiązanie „a każda góra i pagórek niech będą obniżone..”, „a strome zbocze niech stanie doliną..” (w. 4). Może jesteś „pod ścianą” nie umiesz zrobić już żadnego kroku w życiu. Masz wrażenie , że za chwilę wszystko się jak to strome zbocze na Ciebie zawali. Pamiętaj :”Oto wszechmocny, Pan przychodzi w mocy, jego ramię włada..” Pozwól, aby Bóg przejął twoje życie w swoje ręce. On ma moc odmienić naszą rzeczywistość ! Jego słowo trwa na wieki. Uchwyć się Bożych obietnic one są pewne i nie zmienne. Nie próbuj już dłużej sam, o swoich siłach czy polegając na ludziach, pieniądzach , pozycji czy wiedzy. „Zaufaj Panu z całego serca”, a On prostować będzie twoje ścieżki życia. A może tym co przysłania ci Boga Zbawienia , „ta góra”, to twój egoizm, pycha , rozum lub wstyd , poczucie niskiej wartości ? A może coś ? czyli hobby, praca, nauka, rodzina, religijność , aktywność społeczna, dbałość o ciało, intelekt staje się to wszystko ważniejsze i przysłania ci Boga czy człowieka. Więc chcę zawołać za Św. Augustynem „Daj mi ( dla tego wszystkiego) umrzeć abym żył”. „Prostujmy drogi swoje Adwentu nadszedł czas. Bóg daje pokój błogi . Bóg Chrystus wzywa nas. I mówi: Idę już ! Przyjdź Panie przyjdź wołamy . Otwarte już serc bramy w nich dary swoje złóż!” ( Pieśń EŚK 16 ). Otwórz swoje serce dla Jezusa, aby dziś przyszedł do Ciebie ze swoim pocieszeniem i wybawieniem. Bo oto teraz czas łaski, oto teraz czas zbawienia!
Amen
ks. Marek Londzin