6. Niedziela po Wielkanocy – Exaudi
Drogie Siostry i Bracia w Chrystusie!
W trzecim rozdziale Listu do Efezjan, w wersetach od 14 do 21, zapisana jest modlitwa apostoła Pawła za siostry i braci w Efezie — ale nie tylko. Możemy ją również odczytywać jako modlitwę za wszystkich wierzących, za całą Bożą Rodzinę, aby została utwierdzona przez Ducha Świętego o nieustającej obecności Chrystusa. Słowa apostoła Pawła stanowią wielką Bożą obietnicę i zachętę, by nigdy się nie poddawać, lecz zawsze z cierpliwością oczekiwać od Boga wielkich rzeczy.
Wczytajmy się w słowa tej modlitwy. 14. „Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, 15. Od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię, 16. By sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, 17. Żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości, 18. Zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość, 19. I mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą. 20. Temu zaś, który według mocy działającej w nas potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy, 21. Temu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen.
W życiu człowieka nie brakuje chwil gdy woła za psalmistą: „Słuchaj, Panie, głosu mego, gdy wołam, I zmiłuj się nade mną, i wysłuchaj mnie!” (Ps 27,7). Nie brakuje momentów, gdy doświadcza trudności i zmaga się z własną słabością. Wierzymy wtedy, że nie jesteśmy sami. Przecież całe Pismo Święte pełne jest obietnic, które Bóg przekazał człowiekowi na różne okoliczności naszego życia. Gdy więc tęsknimy za słowami pocieszenia, Pan Bóg zapewnia nas o trosce, miłości i pragnieniu, by dać nam to, co najlepsze.
Wśród wielu pokrzepiających słów Bożych znajdziemy również takie, które szczególnie przemawiają do nas w chwilach, gdy zmagamy się z własnym sercem i umysłem. Gdy, znając Boże oczekiwania, pragniemy czynić dobro, przestrzegać Jego przykazań i darzyć innych miłością — a mimo to, wciąż nam się to nie udaje.
Dlatego zachęcam Was do uważnego wsłuchania się w dzisiejsze apostolskie słowo. Wielu z nas zapewne zna ten fragment bardzo dobrze. Spróbujmy jednak zatrzymać się przy nim ze świeżym spojrzeniem i dostrzec, jak wielkie i wspaniałe rzeczy są nam obiecane.
Wymieńmy je w punktach. Oto one:
- umocnienie wewnętrznego człowieka przez moc Ducha Świętego,
- zamieszkanie Chrystusa przez wiarę w naszych sercach,
- zakorzenienie i ugruntowanie w miłości,
- zdolność pojmowania szerokości, długości, wysokości i głębokości Bożych tajemnic,
- poznanie miłości Chrystusa, która przewyższa wszelkie poznanie,
- napełnienie całą pełnią Bożą.
Wiem, jak łatwo w ludzkiej słabości zwątpić, że możemy w pełni doświadczyć tych darów — szczególnie wtedy, gdy próbowaliśmy i nie udało się. Wiemy też z własnego doświadczenia, jak głęboko jesteśmy przesiąknięci naszą grzesznością. Ale zanim pomyślimy o słabości, proszę — odłóżmy ją na chwilę na bok. Skoncentrujmy się na tych darach i wyobraźmy sobie, że je otrzymujemy.
Jak by to było posiadać to wszystko?
Czy potrafimy sobie wyobrazić człowieka, który naprawdę żyje w pełni tych obietnic?
Jak wspaniałe byłoby doświadczenie życia bez zniewolenia przez własną słabość!
Proszę Was, Siostry i Bracia, nie ograniczajcie w tym względzie swojej wyobraźni. Spróbujmy wyobrazić sobie te wszystkie dary tak głęboko, jak potrafimy. Wszak w wersetach 20 i 21 czytamy:
„Temu zaś, który według mocy działającej w nas potrafi uczynić nieskończenie więcej niż to, o co prosimy albo o czym myślimy,
Jemu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie przez wszystkie pokolenia, na wieki wieków. Amen.”
Zauważmy: Bóg potrafi uczynić nieskończenie więcej niż to, o co prosimy, czy nawet myślimy!
Dlatego właśnie nie ograniczajmy swojej wyobraźni ani naszego zaufania. Bóg może uczynić więcej, niż jesteśmy w stanie pojąć, niż możemy pomyśleć czy wypowiedzieć w modlitwie. On potrafi uczynić DALEKO WIĘCEJ!
Trwajmy zatem w Jego obecności, myślmy o wielkich rzeczach, których możemy doświadczyć z Bożej łaski. Oczekujmy cudów. Nie ograniczajmy Boga w Jego działaniu. Módlmy się z wiarą i nadzieją. Prośmy o wielkie rzeczy i oczekujmy wiele. Trwajmy w Nim i Jego Słowie, a Bóg spełni swoje obietnice — daleko ponad to, co potrafimy sobie wyobrazić. Niech zachęta apostoła Pawła trafi wprost do Twojego serca. A Bogu „…niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen.”
ks. Daniel Ferek