Wielka Sobota

Drogie Siostry i Bracia w Chrystusie,

W ten dzień Wielkiej Soboty, który przypomina nam spoczynek ukrzyżowanego Zbawiciela w ciemnym grobie, dzień ciszy i milczenia, dzień głębokiej zadumy i oczekiwania na zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa, zwracamy nasze serca ku Jego niezrównanemu dziełu odkupienia. Przywołajmy zatem do naszej wspólnej refleksji słowa z Listu do Hebrajczyków, które mówią nam o nowym początku, o nowym porządku, o nowym kapłaństwie, o nowej ofierze, która raz na zawsze zmieniła bieg historii całej ludzkości.

„Chrystus zaś, gdy się zjawił jako arcykapłan dóbr, które już zaistniały, to przez namiot większy i doskonalszy, nie ręką uczyniony, czyli nie należący do tego stworzenia, ani nie przez krew kozłów i cieląt, lecz przez własną krew, wszedł raz na zawsze do świątyni i uzyskał wieczne odkupienie…Chrystus bowiem nie wszedł do świątyni uczynionej ręką ludzką, będącej odbiciem tej prawdziwej, ale do samego nieba, aby teraz wstawić się za nimi przed obliczem Boga” (Hbr 9,11-12.24) 

Te słowa przypominają nam, że Chrystus, Arcykapłan, nie przyszedł, aby zaoferować coś, co jest przemijające czy niepełne. Przyszedł, aby ofiarować nam samego siebie, swoje życie, swoją krew – najwyższą ofiarę, która nie ma równych. Jego ofiara jest doskonała i wieczna, ponadczasowa, uniwersalna, ona nie wymaga powtarzania, jak ofiary starotestamentowych kapłanów. Chrystus, nasz Arcykapłan, złożył ofiarę, która raz na zawsze zmieniła nasz ludzki los. Jego krew, przelana na krzyżu, stała się mostem, który łączy nas z Bogiem. W Jego ofierze nie ma miejsca na kalkulację, egoizm czy zdradę; jest tylko pełnia miłości i poświęcenia.

W tym miejscu chciałbym, abyśmy na chwilę zatrzymali się przy temacie zdrady, zdrady przez przyjaciół; w kontekście tego smutnego zagadnienia warto zastanowić się nad naszą ludzką naturą. Zdrada jest częścią naszej historii od samego początku. Od zdrady Adama i Ewy w raju, zdradę brata przez Kaina, aż po zdradę Jezusa przez Judasza. Zdrada zawsze jest bolesnym doświadczeniem, które pozostawia ślady na duszy i sercu na długie lata.

Jednakże, w obliczu zdrady, Chrystus pokazał nam inną drogę – drogę przebaczenia i miłości. Na krzyżu, w godzinie największej zdrady, Jezus modlił się za swoich oprawców: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). W tych słowach kryje się głęboka prawda o Bożej miłości, która jest większa niż jakakolwiek zdrada.

Wielka Sobota to czas, aby zastanowić się nad naszym życiem i naszymi wyborami. To czas, aby spojrzeć w głąb siebie i zobaczyć, gdzie potrzebujemy odkupienia, gdzie potrzebujemy przebaczenia – nie tylko od innych, ale także, a może przede wszystkim od siebie samych. To czas, aby pomyśleć o naszych relacjach z innymi, naszych relacjach z Bogiem. Czy jesteśmy wierni naszym przyjaciołom, naszej rodzinie, naszej wspólnocie? Czy jesteśmy wierni Bogu?

Niech ta Wielka Sobota będzie dla nas wszystkich czasem refleksji, czasem odnowy. Niech przypomni nam o wielkiej ofierze Chrystusa, która daje nam nadzieję i nowe życie. Niech będzie dniem, w którym odnajdziemy prawdziwą wartość przyjaźni, prawdziwą wartość miłości, wolnej od wrogości, wolnej od zdrady. Niech i w naszych relacjach zawsze brzmią słowa na wzór chrystusowego zawołania: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”

Amen.

Z życzeniami błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego – ks. płk Wiesław Żydel