1. Święto Zesłania Ducha Świętego

31 maja 2020

A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał. A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni, spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem; gdy więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języku.I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami? Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język, w którym urodziliśmy się? Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii i Pamfilii, Egiptu i części Libii, położonej obok Cyreny, i przychodnie rzymscy, zarówno Żydzi jak prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże. Zdumieli się wtedy wszyscy i będąc w niepewności, mówili jeden do drugiego: Cóż to może znaczyć? Inni zaś drwiąc, mówili: Młodym winem się upili. Na to powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i przemówił do nich: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy mieszkacie w Jerozolimie! Niechże wam to będzie wiadome, dajcie też posłuch słowom moim. Albowiem ludzie ci nie są pijani, jak mniemacie, gdyż jest dopiero trzecia godzina dnia, ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny; Nawet i na sługi moje i służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą. I uczynię cuda w górze na niebie, I znaki na dole na ziemi, Krew i ogień, i kłęby dymu. Słońce przemieni się w ciemność, A księżyc w krew, Zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały. Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie. (Dz. 2,1-21)

Drogie Siostry i Bracia w Chrystusie !

Zesłanie Ducha Świętego na apostołów i narodziny Kościoła Chrystusowego na ziemi, to niewątpliwy moment zwrotny w życiu apostołów i decydująca chwila dla przyszłości Kościoła Bożego na ziemi. To jest ukoronowanie obcowania Jezusa ze swoimi uczniami.

Dla obserwatorów dramat Jezusowy zakończył się klęską w Wielki Piątek. Dla wtajemniczonych uczniów zakończył się nieoczekiwanym i niepojętym zwycięstwem. Oni byli świadkami tego wspaniałego zwycięstwa. Słyszeli, jak Jezus mówił : Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi.Słyszeli nakaz Jezusa : Idźcie na wszystek świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Ale jak to zrobić, z czym pójść, aby ludzie zrozumieli niepojęte wydarzenia. Uczniowie nie wiedzieli jeszcze, jak przystąpić do dzieła. Po Wniebowstąpieniu Jezusa trwali jednomyślnie w modlitwie – jak mówi Pismo Święte. W ich modlitwach była zapewne tęsknota za Jezusem, za Jego żywą obecnością.

Tak oto Duch Święty uzdolnił apostołów do spełnienia nakazu : Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem (Mt 28,19-20).

Żadna z tych rzeczy, które się wówczas działy, nie była przypadkowa. Taka była Boża wola i wypełniło się Pismo, gdyż prorok Joel napisał : I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało (Jl 2,28-32).

Zaraz po wylaniu Ducha Świętego apostołowie zaczęli mówić różnymi językami. Zbiegło się mnóstwo ludzi do domu, gdzie znajdowali się apostołowie. Byli wśród nich mieszkańcy Jerozolimy i pielgrzymi, którzy przybyli na Zielone Święta z różnych krajów. Uczniowie wyszli na ulice i przemawiali w rozmaitych językach. W ten sposób przybysze z Egiptu i innych stron dobrze ich rozumieli. Ludzie zaczęli pytać : Cóż to się dzieje ? Wrogowie szydząc mówili, że się młodym winem upili. Ale był wśród nich Piotr, który oznajmił, że stało się coś wielkiego, że uczniowie otrzymali dar Ducha Świętego. Ukrzyżowany Jezus zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa i zasiadł po prawicy Ojca. To On zesłał nam dziś Ducha Świętego. Dlatego upamiętajcie się – mówił dalej Piotr do licznie zgromadzonych – i niech każdy da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa, a będą wam odpuszczone grzechy. Duch Święty zstąpi wtedy i na was.

Wtedy wielu uwierzyło w Jezusa i dało się ochrzcić. Pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz (Dz 2,41).

Umiłowani w Panu !

Pamiątkę tego wydarzenia obchodzimy dzisiaj. Ale kto to jest Duch Święty i czy my go dziś posiadamy ?

Na kartach Nowego Testamentu czytamy, że apostoł Paweł przybył do pewnej małej gminy chrześcijańskiej, gdzie głosił Chrystusa i zapytał swoich słuchaczy; czy otrzymali Ducha Świętego? A oni mu odpowiedzieli, że nie wiedzą nawet, kto to jest Duch Święty. Chcąc dzisiaj odpowiedzieć na pytanie kto to jest Duch Święty nie będziemy starali się o jakąś teoretyczną czy naukową rozprawę na Jego temat. Jak pisała kiedyś matka Ewa z Miechowic: Duch Święty jest zbyt wielki, nieogarniony i niezgłębiony, by mógł się stać obiektem ludzkiego dociekania. Wobec tej największej i najświętszej tajemnicy zachować trzeba należne jej uszanowanie i powściągliwość. I dalej pisze matka Ewa : Nasz stosunek do Ducha Świętego ma bardzo ważne znaczenie dla naszego życia wewnętrznego i jego rozwoju. Stoimy na gruncie świętym, dlatego nie ciekawość, lecz święta powaga w dążeniu do najwyższego celu powinna określać naszą postawę względem objawionego nam Ducha Świętego.

Na pytanie czy my dziś posiadamy Ducha Świętego możemy odpowiedzieć, że każdy chrześcijanin, który wierzy w Jezusa Chrystusa, może otrzymać dar Ducha Świętego. Najpierw Duch Święty pobudził do wiary i powołał do społeczności żywego Chrystusa trzy tysiące ludzi w Jerozolimie, a potem przez innych mężów Bożych czynił to nadal na wielu miejscach, aż do obecnej chwili. On – Duch Święty powołuje nas dziś do życia i społeczności z Bogiem, oświeca dając poznanie grzechów i zbawienia z łaski przez wiarę, zgromadza w Kościele Jezusa Chrystusa i poświęca, czyniąc nas „nowymi stworzeniami” w Jezusie Chrystusie. Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe (2 Kor 5,17).

Duch Święty poprzez Słowo Ewangelii powołał nas i darami swymi oświecił. Dlatego nasza zdolność przyjęcia wiarą Bożej prawdy, jest z Boga. Pisze o tym ap. Paweł w drugim liście do Koryntian: Nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga (2 Kor 3,5)..

Duch Święty powołuje wszystkich ludzi, albowiem Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (1 Tm 2,4). Bóg powołał Piotra, Lewiego, Pawła, powołał złoczyńcę na krzyżu, Lidię, Nikodema. Ale nie wszyscy głosu Bożego wezwania słuchają, gdyż bardziej miłują świat, bogactwa i ludzką chwałę. Do nich możemy zaliczyć wielu członków Rady Najwyższej, słuchaczy Szczepana, bogatego młodzieńca czy namiestnika Feliksa. O tym, że nie wszyscy słuchają Bożego głosu mówił Jezus : Albowiem wielu jest wezwanych, ale mało wybranych (Mt 22,14). Na powołanych Duch działa przez Słowo Boże dając poznanie grzechu i zbawienia w Jezusie Chrystusie: a On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i sprawiedliwości, i o sądzie (J 16,8) .

Wszystko to dostępne jest jednak tylko dla człowieka, który rozsądza rzeczy duchowo. W pierwszym liście do Koryntian czytamy: Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Król Dawid poznał i wyznał swój grzech, Piotr płakał i żałował, że zaparł się Pana.

Umiłowani w Panu!

Człowiek cielesny, zmysłowy, naturalny jest grzeszny i dlatego nie pojmuje rzeczy boskich. Tylko Duch Święty powołuje, zgromadza, oświeca, poświęca i w prawdziwej wierze w Jezusa Chrystusa utrzymuje. Rzeczy boskie poznane mogą być tylko w Duchu Świętym. I dlatego ks. dr M. Luter naucza : Wierzę, że ani przez własny rozum, ani przez siły swoje w Jezusa Chrystusa, Pana mego uwierzyć ani z Nim połączyć się nie mogę, ale że mnie Duch Święty przez Ewangelię powołał, darami swymi oświecił, w prawdziwej wierze poświęcił i utrzymał; tak jak całe chrześcijaństwo na ziemi powołuje, zgromadza, oświeca, poświęca i w prawdziwej jedynej wierze w Jezusa Chrystusa utrzymuje; w którym to chrześcijaństwie mnie i wszystkim wierzącym codziennie wszystkie grzechy obficie odpuszcza, a dnia sądnego mnie i wszystkich umarłych z martwych wskrzesi i mnie wraz z wszystkimi wierzącymi da żywot wieczny w Chrystusie. To jest istotną prawdą.

Umiłowani ! Ojciec niebieski da Ducha tym, którzy go proszą (Łk 11,13b). Prosić możemy w modlitwie, a otrzymywać w niewyczerpanych objawach łaski Pana, bo miłosierdzie Jego nie ustaje (Tr 3,22).

Siostry i Bracia w Chrystusie!

Tak, jak uczniowie Jezusa otrzymali cudowny dar Ducha Świętego, co umocniło ich w późniejszym głoszeniu Ewangelii, tak i my słysząc dzisiaj znów, że nie dzięki mocy, ani dzięki sile, lecz dzięki Duchowi zostaliśmy uczniami naszego Pana, mamy prawo do służby w Kościele zgodnie z udzielonymi nam darami. Otrzymujemy iskrę Bożą do naszej służby Bogu i bliźnim w tych niełatwych czasach. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości i powściągliwości. Poruszeni do głębi wezwaniem: Idźcie i czyńcie uczniami wszystkie narody, chcemy być jemu posłuszni. Dlatego chciejmy powtórzyć, jak w modlitwie, słowa pieśni:

Apostołów i proroków Moc świadectwa daj i nam;

Prawdy drogą wiedź wśród mroków, W walce opór wroga złam.

Tobie, Dawco łask bez miary, Nasze życie, mienie, cześć,

Jak należne Ci ofiary, Nieustannie chcemy nieść.

Abrahama daj nam wiarę … , daj nam Panie moc wytrwania

Apostołów daj nam światłość … , Uzbrój w męstwo i wytrwałość,

Pozwól prawdę Twą wyznawać, Która wolność niesie nam,

I w Twej służbie nie ustawać, Aż przemożesz złość i kłam.

Męski spokój daj Szczepana, Gdy nas kamienować chcą,

Gdy Twa rzesza uciskana, W ciężkim boju wspieraj ją,

Niech podstępną wroga mową, Żaden z nas się nie da zwieść.

Duchu wiary, Duchu mocy, Posłuszeństwa karnych sił,

Twórco światła pośród nocy, któryś przed wiekami był;

Duchu, któryś Boże męże, Ongiś wiódł na święty bój,

Daj nam prawdy Twej oręże, I w moc swoją też nas zbrój.

Umiłowani w Panu!

Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie. Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci – powiedział ap. Paweł. Odnawiająca siła Ducha Świętego jest siłą życiodajną, jest mocą stwórczą, która może dokonać odnowienia ludzkich umysłów, może dokonać metanoi, czyli zmiany myślenia od tego, które dalekie jest od Boga, aż do myślenia zwróconego na Bożą łaskę i miłość. Przykładami mogą być : ocalenie Noego (1 Mż 6 – 9), Boże błogosławieństwo dla Abrahama (1 Mż 12), bogactwo, sława jak i długie życie króla Salomona (1 Krl 3, 5-14).

Odnawiająca moc Ducha czyni i dzisiaj wiele w naszym życiu. Święta Zesłania Ducha Świętego są bowiem znakiem pewności, że w miejsce nienawiści ma wejść miłość, w miejsce zemsty – pojednanie, w miejsce walki – pokój, w miejsce zakłamania – prawda, w miejsce niewoli – wolność, w miejsce śmierci – życie. Święta Zesłania Ducha Świętego upewniają nas i zachęcają, że być człowiekiem na ziemi znaczy przyjąć według Chrystusa Ducha Bożego, który zwrócony jest na słabych, miłuje braci gdy błądzą, i z Jezusem staje przeciwko złemu. Kto jest w Chrystusie ma Ducha Bożego, a owocem tego są : miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu. Gdy Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was.

Dlatego Święta Zesłania Ducha Świętego to nie tylko wspomnienie wydarzeń, lecz przeżywanie tej uwalniającej wieści, która tam miała miejsce, że życie może być odnowione, że zarzuty Boga wobec grzesznego człowieka są wstrzymane, że obietnica Boża wypisana jest na naszym ciele przez chrzest, kiedy Bóg powiedział do każdego z nas: MOIM JESTEŚ ! Amen.

ks. Cezary Królewicz