Rzeczy ostateczne
W kwestiach ostatecznych, a więc tego co czeka człowieka i świat wraz z jego końcem księgi wyznaniowe luteranizmu skupiają się na indywidualnym losie człowieka.
Powtórne przyjście Chrystusa na sąd
Chrystus na końcu czasów będzie sądził ludzi, wierzących obdarzy wiecznym życiem i radością, bezbożnych zaś skaże na potępienie:
„Kościoły nasze uczą, że przy końcu świata Chrystus się zjawi, by odprawić sąd, i wskrzesi wszystkich zmarłych: pobożnym i wybranym da żywot wieczny i radość wiekuistą, a bezbożników i diabłów potępi, by cierpieli bez końca” (Wyznanie augsburskie, art. XVII); „[Duch Święty] dnia sądnego mnie i wszystkich umarłych z martwych wskrzesi i mnie wraz ze wszystkimi wierzącymi da żywot wieczny w Chrystusie” (Mały katechizm, Część druga, Trzeci artykuł).
Zmartwychwstanie całego człowieka
Zmartwychwstanie, o którym mowa, to zmartwychwstanie całego człowieka, a nie wyłącznie jego cielesnej powłoki: „Wyrażenie Auferstehung des Fleisches – zmartwychwstanie ciała – również nie jest szczęśliwym niemieckim zwrotem. Gdy bowiem słyszymy wyraz Fleisch (mięso), myślimy zazwyczaj o jatce. W poprawnej niemczyźnie powiedzielibyśmy: zmartwychwstanie ciała albo człowieka (Auferstehung des Leibes oder Leichnams). Nie jest to tak ważne, byle tylko słowo to było właściwie rozumiane. Taki tedy jest ten artykuł, który nieustannie winien być i pozostawać w mocy. Stworzenie bowiem mamy za sobą, zbawienie również zostało dokonane, lecz Duch Święty prowadzi swoje dzieło bezustannie aż do dnia sądnego” (Duży katechizm, Część druga, Trzeci artykuł).
Wieczność zbawienia i potępienia
Zgodnie z Wyznaniem augsburskim konsekwencją sądu Chrystusowego będzie zbawienie wierzących i potępienie bezbożnych. Oba te wyroki są wieczne: „…pobożnym i wybranym da żywot wieczny i radość wiekuistą, a bezbożników i diabłów potępi, by cierpieli bez końca. Kościoły nasze potępiają anabaptystów, mniemających, iż kary ludzi potępionych i diabłów mają się skończyć w przyszłości” (Wyznanie augsburskie, art. XVII).
Księgi Wyznaniowe Kościoła Luterańskiego, wyd. Wydawnictwo Augustana, Bielsko-Biała 2003. Wyznanie augsburskie (Konfesja Augsburska) z 1530 r. Część pierwsza, przeł. z niemieckiego A. Wantuła, w: Wyznanie augsburskie (Konfesja Augsburska) z 1530 roku. 95 tez ks. Marcina Lutra z 1517 roku, seria: Biblioteki Klasyki Ewangelickiej, t. 1, wyd. Wydawnictwo Augustana, Bielsko-Biała 1999, ss. 25-45. Grane L., Wyznanie augsburskie. Wprowadzenie w podstawowe myśli Reformacji luterańskiej, wyd. Wydawnictwo Augustana, Bielsko-Biała 2002, ss. 168-171. Giertz B., Wierzyć po ewangelicku, wyd. Wydawnictwo Augustana, Bielsko-Biała 1994, ss. 101-108. Janik R., Refleksja Lutra nad śmiercią, w: Teologia wiary. Teologia ks. dra Marcina Lutra i ksiąg wyznaniowych Kościoła luterańskiego, red. M. Uglorz, wyd. Wydawnictwo Augustana, Bielsko-Biała 2007, ss. 217-233. Sauter G., Podstawowe pytania wiary, wyd. Wydawnictwo Augustana, Bielsko-Biała 1997, ss. 68-72.187-196. Sauter G., Żywa nadzieja. Główne cechy chrześcijańskiego dyskursu o przyszłości, wyd. Chrześcijańska Akadamia Teologiczna, Warszawa 1999. Thielicke H., Życie ze śmiercią, wyd. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 2002.więcej na ten temat